Christel Provaas schreef op vrijdag 21 augustus 2009, 18:12:


Is wel braaf dacht ik, de juiste ingang te vinden waardoor er geen druk verder meer nodig was, de rest van zijn dagen. Mark heeft een ontwikkeling doorgemaakt richting steeds zachter, en dit was uit zijn vroegere periode. Nu staat het innerlijke bewustzijn van de rijder centraal bij hem. Als je goed in je vel steekt, helder en kalm waarneemt, dan kun je meer met paarden. En het leuke is, dat oefen je 16 uur per dag! Tenzij je droomyoga er ook bij doet, dan word het 24 uur, maar dat is wel heel erg gevorderd

Groet, Michiel

Anja Seijn schreef op zaterdag 22 augustus 2009, 0:13:


Oei Anja wat haal jij je in het hoofd?
Kalm en helder zijn, als beoefening gaat gewoon door alle dagelijkse dingen heen, die heb je juist nodig. Want prima in je vel zitten, heeft geen enkele waarde zonder dat het overeind blijft tijdens tegenslag, op je werk, etc.

Groet, Michiel

Frans Veldman schreef op zaterdag 22 augustus 2009, 16:05:


In de danswereld gebruiken ze ook niet "wijken voor druk" wel
meebewegen, synchroon bewegen, samen bewegen, bewegen in contact, contact improvisatie, vloeiend bewegen, dynamisch dansen, explosief samen bewegen. Kortom het paard moet meegaan met je bewegingen.

Michiel

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 22 augustus 2009, 22:50:


We hebben het hier enkel over woorden, en de uitwerking daarvan.
Die idioot die het meegaan met de beweging ooit "wijken voor druk"heeft genoemd is verantwoordelijk voor voor alle verwarring en de leuke discussies die daar het gevolg van zijn

Hoezo leiden en volgen is nooit zonder druk? Ik ga mee met de bewegingen van een danser op 20 meter afstand, zonder of met meedeweten van haar/hem. En dan verder met 0 afstand rollend over de grond, heerlijke tijd gehad met druk is aangenamer.

Michiel

e m kraak schreef op zondag 23 augustus 2009, 4:39:


Dat snap ik en dat maakt het juist minder bruikbaar in de normale situatie waar de mens de trainer is.


Paarden zijn altijd op hun hoede, ook onderling weten ze voor wie ze meer op moeten passen en in welke situaties. Na een klap grazen ze er toch kort naast en lijkt alles vergeten en vergeven. Dat is een eigenschap die ze overigens met mensenkinderen gemeen hebben. De oorzaak daarvan zie ik soortgelijk. En dat is wellicht interessant.

Het heeft niets te maken met dat dieren en kinderen elkaar niet verantwoordelijk zouden stellen, dat doen ze wel alleen dat gras of mooie steentje is interessanter. Maw hun denkvermogen (hersen delen die betrokken zijn) is eenvoudig en niet dominant aanwezig in hun bewustzijn. De zintuiglijke prikkels van de omgeving (en hun eigen lijf) is dominanter aanwezig en trekt alle aandacht naar het heden. En dat stuurt hun gedrag, niet de herinnering aan iets in het verleden. Dat wil niet zeggen dat die herinnering weg is, met de juiste prikkel is hij er weer volop. Een oor plat, een zweep gepakt, het humeur van de ander die gespannen raakt en het hele verleden met die persoon is weer als waarschuwing aanwezig. Van heftige angst naar kalmte heeft maar een minuut of zo nodig, het lijf moet de stress hormonen kwijt raken, het kinder en dierenbrein kan het nog veel sneller. Het is een kwaliteit van leven dat dieren en kinderen gemeen hebben, volwassen mensen kunnen het weer opnieuw leren ook al is hun brein complexer geworden vooral in de denkstructuren. Helderheid en kalmte leid naar begrip en wijsheid. Een mens en ander paard kunnen slaan, schrikdraad handelt niet actief, dat moet je gewoon per ongeluk aanraken om pijn te voelen.

Kortom mijn 2cents.
Groet, Michiel