Iedereen kan zich er wel wat bij voorstellen , en sommige van jullie hebben het zelf al gezien of meegemaakt , en ik ben inmiddels overtuigd ; stress veroorzaakt zeker een verergering van de seme.

Verhaaltje over Maike en zijn seme in relatie met agressief leiderschap van Namkje

Er was eens een lekker ding met erge seme. Zijn naam was Maike.
Afgelopen zomer is het erg goed gegaan met de seme , maar nu ligt zijn staart en manen gewoon open.
Wat is er gebeurd.
Nou veel!
Maike heeft vanaf mei alleen met Namkje gestaan , dit tot juli.
Toen is Namkje ook weggegaan [ 5 weken training voor de keuring ] en was Maike alleen.
Hij vond dat aan de ene kant niet leuk , maar aan de andere kant wel , als je het mij vraagt.
Namkje is op een zeer onkundige manier de leider hier , en gebruikt mi te vaak haar achterbenen op een niet zo snel kunnen vluchtende Maike. Veel gejaag , en in de hoek drijven , groomen eindigt altijd met dreigen van Namkjes kant.
Ook Tekla moet het vaak ontgelden , maar die is sneller.
Als ze met zijn drieen staan is het helemaal erg. Namkje weet het dan helemaal niet meer , drijft Maike in de hoek van de inloopstal , en staat met haar kont richting deur zodat Tekla niet naar binnen kan.En probeer het dan maar niet , want Namkje blijft schoppen , als je er dan langs probeert te komen.
Tekla en Maike mogen niet bij elkaar in de buurt komen , want Maike is van Namkje , en Tekla staat dus vaak maar wat afzijdig en alleen.

Maike deed het erg goed toen Namkje weg was , en hij het rijk alleen had.
Hij stond geregeld in de wei , en vermaakte zich met eten en gek doen , in zijn eentje.
Ook de keren dat ik met hem ben wezen fietsen en wandelen , had ik een zeer vrolijk en bokkend paard , die er gewoon zin in had. Jemig , wat fleurde dat paard op!
Maar af en toe toch even schreeuwen naar de paarden van de buren , en dat ging mij door merg en been... zo leuk vond hij het dus ook niet om alleen te staan...
Zijn seme ging erg goed , hij kon zelf alles regelen , waneer hij gras wou eten , en waneer hij binnen wilde staan. Hij stond voor zijn doen erg veel buiten , maar de jeuk bleef goed te doen.
Wel schuren , maar absoluut niet tot bloedens toe. En dat in de maanden juli en augustus....

Namkje is weer terug , en het gejaag is niets veranderd , erger zelfs in mijn ogen.
Continu heeft ze het idee Maike te moeten vertellen dat zij de baas is.
Maike heeft weinig rust.
Hij mag niet op stal als hij dat wil , hij mag niet grazen als hij dat wil , hij mag zelfs alleen maar drinken als Namkje dat toestaat.
Toch vind hij het fijn niet meer alleen te zijn!
Hij laat zich gewillig alle kanten opsturen , en laat zich weer bewerken met achterbenen omdat hij niet snel genoeg is.
Hij is weer het paard wat zijn hoofd laat hangen... de vrolijkheid die hij liet zien toen Namkje er niet was , is geheel verdwenen.
En staart en manen dus tot bloedens toe open van het geschuur!

pfff....

Tuurlijk geef ik Maike af en toe wel rust , door hem alleen op te sluiten in de wei of inloopstal.
Dan ook geen gegil om andere paarden.
Maar daarom heb ik geen paarden hier , om ze individueel op te sluiten ,omdat ze in mijn ogen niet met elkaar overweg kunnen!

Toen Namkje in Emmeloord stond , en Maike en Tekla met zijn tweeen waren , was er meer rust.
Tekla is ook wel de baas over Maike , maar bevestigd dat op een veel Maike vriendelijker manier dan Namkje. Gewoon oren spel is voldoende , en Maike krijgt de kans om hier op te reageren .

Tekla komt 25 september weer terug.
Ze heeft een poosje in een kudde gelopen , daar heb ik ook al eens wat over geschreven.
Ze is daar niet zienderogen van opgeknapt , kon wel snel en makkelijk haar draai in de kudde vinden , en was een geliefde merrie binnen die kudde.
Ik had gehoopt dat ze mee zou doen met de spelletjes van sommige paarden in de kudde , maar ze lijkt daar te serieus voor of zo.
Ook daar bleef ze een beetje de binnenvetter , die af en toe wat dromerig overkomt.
Haar vacht is hetzelfde gebleven , en haar training daar ging langzaam , maar goed.
Tekla wil eerst weten waarom ze iets moet doen , en beslist zelf of ze er met volle overgave aan meedoet , of dat ze kantjes er af loopt , of gewoon blijft vragen , waarom?!!!
Een lief dier die af en toe het leven te serieus neemt , gezien haar leeftijd , althans , zo denk ik er over...

De mensen die hier geweest zijn , hebben de liefelijke achterbenen , of gejaag van Namkje zelf kunnen zien. Zelfs Erik , die helaas nog steeds niets van de paarden wil weten , ''voelt'' het.
Ikzelf heb steeds meer moeite om objectief te blijven , en me er niet mee te bemoeien.
Het beinvloed mijn gevoelens ten opzichte van haar op een negatieve manier , terwijl ze mijn eerste echte leerpaardje is , en we samen al zoveel bereikt hebben.

We zullen zien wat er gebeurd als Tekla weer terug komt , maar we houden ons hart al vast...

Dit was even gewoon om mijn verhaal kwijt te kunnen , en te delen met mensen die misschien begrijpen in wat voorn dilemma ik mij in geplaatst voel...

Gr Esther

van lennep schreef op zondag 13 september 2009, 15:29:


IT SUCKS! Esther, dit is één van de redenen dat IK niet "zomaar" weer een paard er bij neem! Het moet klikken tussen Olly en de ander! Is dit niet het geval, of veranderd het binnen (laten we zeggen) 3 maanden? dan zal die ander weer moeten vertrekken! Zielig of niet vóór die ander.
Woody is wel dominant, maar jaagt niet en (nadat zij het hooi heeft geinspecteerd) mág hij mee eten uit de zelfde bak.
De meeste stress voor Olly is; dat hij moet gromen, maar niet aan de behoefte van Woody *kán* beantwoorden! (New Forrest - Shire)
Ik weet zeker, dat IK er een draad tussen zou zetten! Naast elkaar is bijna net zo goed als bij elkaar en in dit geval zelfs beter voor Maike in mijn ogen. Dan is ie niet alleen, maar word tenminste met rust gelaten.

Machtelt van Dierendonk (en Emiel Voest) hebben het vandaag mooi uitgedrukt!
In onze situatie kan je NOOIT van een Kudde spreken, een kudde is op vrijwillige basis!! en dat is zo niet mogelijk! Je kan hooguit praten van een groep, waarin ze zich maar moeten zien te handhaven.
In onze, wel héél kleine groepen, is het niet mogelijk zich zonder stress te handhaven. (deze laatste zin is MIJN idee)

Ik voel met je mee

Nils en Olly

van lennep schreef op zondag 13 september 2009, 15:29:


Jeetje, Esther, wat een verhaal. Maike is, volgens mij, een lieverd en jouw Namkje is behoorlijk van de pittige kant hé?
Lastig hoor en inderdaad, het gaat je beïnvloeden. Goke kan het ook niet vinden met Pepper. Ligt niet aan Pepper, maar wel aan Goke. Ze gebruikt niet haar achterbenen, alleen oren. Pepper loopt dan van haar weg en dan is het over. Goke en Jeen gaat goed. Goke probeert het ook bij Jeen, maar die kijkt haar aan "wie ben jij dan wel?" en als dat niet helpt, treft hij andere maatregelen en dan kijkt Goke wel uit. Ik moet nog een schuilstal bouwen, maar heb al wel besloten daar zo'n tussenschot in te plaatsen anders staat Peppertje continue buiten of krijg ik taferelen die jij nu beschrijft.
Kun je niet, zoals Nils oppert, het groepje door een draad scheiden? Ik vind het zo sneu voor Maike dat hij door stress zo jeukerig wordt, het ging net een beetje goed en dan nu ... nu ligt hij weer open. Kunnen Namkje en Tekla het goed met elkaar vinden? Dan zouden die twee toch samen kunnen of ben je bang dat ze haar frustraties (omdat ze niet meer bij Maike kan) op Tekla gaat botvieren? Dat heb ik hier ook gezien hoor ... Nolasco liep zich helemaal door Jeen op te fokken toen hij hier pas was ... maar hij kon er niet bij, dus beet hij Ingenioso in zijn flikker ... ook niet leuk!
Wat een gedoe hé?

van lennep schreef op zondag 13 september 2009, 15:29:


Poeh Esther, wat een verhaal is dit! Sneu, dat is het eerste wat in mij opkomt.
Sneu voor Maike. En Namkje is gewoon een echte merrie!

Hiervan heb ik ooit ook mogen genieten... de fokmerrie (moeder van JJ) die altijd Chaser te grazen nam. Wij hadden die samen op 1/4 hec. lopen.
Maar het was niet genoeg. En Chaser werd er stikongelukkig van.
Het was net film.... Chaser die wegliep.... en Shesa er altijd achteraan jagend.
Weliswaar lopend, maar Chaser moest wél voorsprong houden anders werd ie gebeten hoor. Bah! Ik heb ze uit elkaar gehaald toen, want ik kon het gewoon niet meer aanzien. Dat gedram, en dat gemep en gebijt, 1 paard heeft dan never nooit rust!
Het is een kudde die je hebt. Ja, is zo. Maar niet een kudde die elkaar gekozen zouden hebben als ze de ruimte gehad zouden hebben.
En Maike gedraagt zich als slachtoffer, dus wordt het dan ook.

Als een paard niet in de 'kudde' past door dit soort gedrag gaat ie er bij mij uit.
Klinkt hard, maar is wel de waarheid. Het klikt gewoon niet.
En daar zijn dan de andere paarden de dupe van.
Dus ofwel je haalt ze uit elkaar, ofwel je zoekt voor Namkje een goed tehuis.
En ik schrijf dit nu zo op, maar besef heel goed dat jullie grote moeite zullen hebben met dit.

Ik herken je ergernis in dit hoor... je denkt dat je alles goed voor elkaar hebt en dan zie je altijd gemep en gejaag.

Als hier ooit een paardje bij zou komen... zal het toch echt ook moeten klikken met zowel Chaser als Catcher hoor. En anders gaat ie (ja, zal altijd een ruin zijn) toch heus weer weg!
Denk trouwens dat ruinen onderling veel gemakkelijker zijn als merrie's...
Jaja... ongetwijfeld heb ik nu tegen vele PN-schenen geschopt...
Dus meteen excuses voor alle dames waarbij het wél super klikt en goed gaat.

Wil.

Nils Vellinga schreef op zondag 13 september 2009, 23:15:


We hebben er hier ook al veel over gepraat.
En zoveel dingen bedacht , maar nooit zeker van de uitkomst.
Wat zou er bv gebeuren als Namkje de kans kreeg om in een kudde te staan , en te ervaren hoe leiderschap er ook uit kan zien.
Namkje moest hier met haar 8 maand al de baas uithangen , heeft nooit echt ervaren hoe ze dat moet doen , en is in onze ogen geen geboren leider.[anders had ze het wel anders aangepakt , toch?!]
Zou ze ''normaal'' leiderschap nog kunnen overnemen? Of valt een ''kuddecursus'' direct weer weg zodra ze weer in onze situatie geplaatst wordt?

Wat als we Namkje weg zouden doen? Hoe gaat Tekla zich dan ontwikkelen?
Dan wordt die de leider , maar kan die het wel aan dan?

We willen geen overhaaste beslissing nemen , maar af en toe ben ik zo boos op Namkje!
En dat komt onze relatie niet ten goede.

Hoeveel invloed heb ik zelf op deze hele situatie? Ben ik niet ook een factor die dit alles veroorzaakt? Of minstens in stand houdt?

Zelfs in een hele grote kudde van paarden die vele uren op stal staan , zie ik niet dit gedrag terug [ ook omdat ik die natuurlijk niet dag en nacht kan observeren , en maar eens in de zoveel tijd kan bekijken]

Gevoel , soms heb je teveel , en soms zou ik er veel meer van willen hebben en er naar willen luisteren en handelen......

Gr Esther

van lennep schreef op maandag 14 september 2009, 6:26:


Zoals hier bij ons, 30 paarden de hele zomer 24 uur buiten. Met alle karakters samen, en daarin kan elk paard wel aansluiting vinden met gelijk gestemden. Dat neemt niet weg dat er jaarlijks een paard door het draad vliegt daar wat voor reden dan ook, het blijven vluchtdieren. Ik raad de boer dan ook aan om breekbare stukjes koperdraad tussen zijn draden te zetten. Beter de paarden even buiten de wei, en dat kan hier, dan een dood paard. Ook heeft Luna geregeld afdrukken op haar lijf of een bijtwond. Dat is echter vooral haar eigen schuld, ze wil amper wijken voor de agressievelingen, al gebruikt ze zelf geen geweld naar welk paard dan ook.

Maar voor jou, kun je er geen vierde paard bij nemen, waarbij het wel klikt met 2 aan 2 staan. Wel zeker weten natuurlijk. En wellicht als dat stabiel is, kunnen ze ook eens alle 4 samen.

Groet, Michiel

Michiel schreef op maandag 14 september 2009, 10:20:


Hier is het Conquistador die heel moeilijk kan doen naar andere paarden maar na een kennismakingsperiode van een maand met een draadje tussen lukt het telkens wel.
Nu leven ze alle 5 (ruinen en hengsten) vreedzaam samen.

Ik heb wegens het grootte- en karakterverschil wel een aantal maatregelen genomen, misschien kan dit je ook wat helpen?

1) alles heeft 2 ingangen, stal, weides,... zodat niemand iemand anders kan klemzetten

2) hier en daar de eerste maanden een "safehouse", bij de mini's is dat een draadje waar ze snel onderdoor kunnen (Moon kan er ook onder maar moet daarvoor toch eerst serieus afremmen en dan "sluipen"), in de paddock waren dat wat springhindernissen en op de weide een stukje afgezet in het midden (kon daar mooi de dazenval in) waar ze dus rond kunnen om achter te schuilen

Lukt dit allemaal niet en kan/wil je ze niet gescheiden houden dan zou ik, hoe hard het ook is, ook aan herplaatsen denken.

Gudrun schreef op maandag 14 september 2009, 10:49:


Pfoe, ik begrijp je probleem, Esther.
En herken het ook wel. Met Willem en Froukje ging het altijd prima. Frouk was de baas en Willem wist waar ze stond. Frouk was niet gemeen, hoewel ik haar er één keer op betrapt heb dat ze Willem die in een hoek klem stond aan het afrossen was. Maar Willem kwam soms ook wel eens in opstand tegen haar gezag en misschien pikte ze dat op dat moment niet meer.
Nu heb ik Boully en Willem, twee ruinen. Willem is duidelijk de baas geworden, maar ik denk dat hij dat liever niet zou zijn. Boully begint al te rennen als Willem een oor verdraaid en blijft zo uit de problemen. Willem staat met slecht weer binnen, met zijn hoofd bij de deur. Boully staat buiten. Heel soms heeft Boully een bijtwond, maar dat is misschien eens per jaar. Toch kunnen ze ook niet buiten elkaar. Boully gaat nu wel het land op en Willem niet en ze zijn aldoor allebei duidelijk heel tevreden als ze weer bij elkaar staan.

Ik denk inderdaad dat Namkje zich tot het "baas-zijn" gedwongen ziet en daar geen weg mee weet. Maike schikt zich in zijn rol en voelt zich daar deels gelukkig en deels ongelukkig bij. Waarschijnlijk zouden ze beiden gebaat zijn bij een "echte" leider. (En dat kan jij als mens nooit zijn, want je staat nou eenmaal niet 24 uur per dag tussen je paarden, je bent maar een paar uur per dag met ze bezig.)
Hoe Tekla in dat plaatje past weet ik niet. Als ik je verhalen zo lees, zou zij wel eens een "echte" leider kunnen zijn. De rust en geliefd in de kudde. Maar dan zal ze eerst Namkje van haar geadopteerde plaats moeten verdrijven. Misschien is Tekla daar nog wat te jong voor.

Als je Namkje niet kwijt wilt (wat ik zelf niet zou willen), dan zou ik ze inderdaad apart zetten. Is niet leuk, maar voor de rust beter. Kijk hoe zij en Tekla met elkaar om gaan, kijk hoe Tekla met Maike omgaat. En misschien als Tekla volwassen is kan zij ervoor zorgen dat het hele spul weer bij elkaar kan.

Moeilijk, moeilijk, moeilijk...

Els.

van lennep schreef op zondag 13 september 2009, 15:29:


Stress in je groep een een slecht iets.
Het kan paarden onzeker maken met een aantal gevolgen vandien.
Sommigen durven niet te eten, zijn constant aan het lopen van onrust of staan in hun eentje afgezonderd van de rest van de groep.
Een goede leider is een rustige en bedaarde leider, niet één die via agressie en geweld zijn of haar ding wil bewerkstelligen. In een goede groep is rust, veiligheid, gelden onderlinge regels en komt elk paard aan zijn of haar trekken.

Ja, een paard wil graag in een groep, dat is zijn/haar sociale verlangen. Onze Holly is daar een voorbeeld van; zij wil dolgraag in de Winnergroep, tegelijkertijd moeten wij haar in de gaten houden omdat zij zich makkelijk laat 'ondersneeuwen'.

Momenteel hebben wij 4 groepen met in elke groep een of soms meerdere leiderspaard(en), 23 paarden in totaal: 9, 6, 5 en 3 paarden. Er gaat enorm veel aandacht en energie zitten in het formeren van goede stabiele groepen, gelijkwaardig in oa ras, karakter, temperament, voedingsbehoefte. Ook wij hebben wel eens stress in een groep, zoals nu in de Dravergroep het geval is, waar Amber een aantal keren flink is uitgevallen naar Indy en Moira. Ook in de Winnergroep zijn op dit moment 2 paarden die niet helemaal goed meedraaien. Ogenschijnlijk zie je niks, staat alles samen te eten, maar tóch weer hebben enkele paarden bijtplekken dus er speelt íéts wat er anders niet speelt en dat zijn we nu aan het uitzoeken.

Ik zie dit hooguit enkele dagen aan en neem dan een beslissing. Meestal wordt het dan; raddraaiers eruit en ander groepje formeren onder een bekwaam leider die hén op het juiste moment en op de juiste manier de plek kan zetten.

Ik zou echt zoeken naar een oplossing als Maike er zo onder lijdt, Esther. Voor Namkje is een onbedoeld leiderschap ook niet goed, zo'n paard heeft zelf te weinig structuur en wordt wat 'losgeslagen'.

Groet, Pien

Anja Seijn schreef op maandag 14 september 2009, 0:03:


Als Tekla precies doet wat Namkje wil , dan kunnen ze wel bij elkaar.
Maar Tekla heeft ook al meerdere klappen opgelopen , omdat Tekla soms gewoon wat zegt , in plaats van vraagt.
Als Tekla naar binnen wil , dan staat ze voor de opening , met haar hoofd omhoog , en geen haar op dat hoofd wat er aan denkt om die te laten zakken...Ze komt er dan niet in.
Ze gedraagt zich niet echt onderdanig , en op die manier krijgt ze nogal eens wat te voortduren.
Wij dachten ook dat dat een gebrek in haar opvoeding was , maar misschien zit er in Tekla wel een geboren leider?! Ik heb dat wel vanaf het begin af aan gedacht , maar ben daar juist wat op terug gekomen na wat ik gezien heb in de kudde.

En juist Maike wil ik eigenlijk niet alleen hebben staan...

Als ze in de wei mogen staan en flink de ruimte hebben , dan is er weinig aan de hand , maar de wei is niet goed voor hun , althans niet 24 uur per dag .
En dan nog moeten de andere paarden meelopen als er water gedronken wordt .
Als ze dan niet meelopen , dan zal Namkje zeker proberen hier wat van te zeggen .
Maar door de ruimte die ze dan hebben , geeft ze het wat sneller op.
Als ze dan weer uit de wei gehaald worden , is het flink hommeles! Elke keer weer...

Gr Esther

Wil schreef op maandag 14 september 2009, 0:05:


Jij hebt het vanaf het begin af aan al gezegd tegen mij , dat Namkje een ''echte'' merrie was.
Ik weet niet of je dat nog weet...

Gr Esther

Michiel schreef op maandag 14 september 2009, 10:20:


Of 2 , of 4 paarden.
Daar heb je denk ik wel gelijk in.
Ik zou dan een merrie moeten vinden die gewoon de leider is.
Maar op dit moment durf ik mij niet nog meer ''ellende'' op de hals te halen , en 4 paarden is iets teveel op onze postzegel.

Gr Esther

Gudrun schreef op maandag 14 september 2009, 10:49:


Er staat hier geen waterbak meer op een plek waar je maar een kant op kan.
De hooikist staat in ''open'' veld , zodat ze er helemaal omheen kunnen lopen.
De inloopstal , dat is wel een probleem , maar niet helemaal onoverkomelijk.
Heeft maar een gat waar ze naar binnen kunnen. We hebben al van alles geprobeerd om daar stukken af te zetten , en dat ze ergens omheen moesten lopen , maar daar is hij wat te klein voor.
De trec rondom het weiland is 5 meter breed , maar die gaat stukje bij beetje een steeds prominentere plaats voor ze worden. Een gedeelte van de houtwal gaan ze tot hun beschikking krijgen , maar das toekomstmuziek...

Maike moet de kans krijgen om weg te kunnen , hij moet in de inloopstal kunnen.
Dat kan ook wel , en doen we ook wel eens , maar om dat nou permanent te doen....
Dan staat mijn beessies nog niet bij elkaar[en dat wil ik nou zo graag] , en Maike vindt het toch ook wel erg prettig als hij achter een ander paard aan kan lopen.

Swinters als het echt pokkeweer is , en ze het liefst alledrie binnen staan , dan staat Namkje wel eens op stal....Gewoon om de andere twee even droog te laten staan.

Ik moet weer naar mijn werk...

Gr Esther

van lennep schreef op dinsdag 15 september 2009, 6:06:


Esther, en als je nu het leidergebeuren eens los laat en puur naar karakters gaat kijken? Misschien ga je dan anders kijken. Het ene paard heeft een sterker karakter dan een ander maar dat maakt hem/haar nog niet tot een leider of 'dominant' paard.

Soms passen paarden niet helemaal goed bij elkaar en heb je de verkeerde karaktermix. In een andere omgeving/groepssamenstelling gaat dat dan juist wel weer goed. Beetje zoals het verhaal dat ik ook net van Julia las.

Paarden moeten mekaar niet te lijf gaan, dan is er inderdaad iets niet in orde in óf de groep, óf het karakter. Bijters, stampers, jagers zijn niet per definitie 'dominant' maar vaak juist heel onzeker en door de bluffen geven ze zichzelf 'macht'.

Ik zou dan ook op z'n minst kiezen voor een draadje ertussen of een wisseling van de groep (met alle consequenties vandien).

Groet, Pien

Spirithorses schreef op dinsdag 15 september 2009, 9:03:


Dit is ook precies wat er speelt! , want waarom zou het anders gebeuren?
Ze wil geen leider zijn , zit niet in haar genen[als dat zou kunnen] maar heeft het opgedrongen gekregen , want ze is de enige beschikbare kandidaat .
Maike liep al achter haar aan toen ze 8 maand was , en Tekla is er als jong broekie bijgekomen , toen Namkje 3 jaar was.
Ze kan niet anders dan de leider spelen , maar weet niet hoe.

En daarnaast is het ook nog een echte merrie.

Naar ons toe is ze wisselend in haar stemmingen , maar doordat ik het werk altijd van de zin van haar liet afhangen , zijn hier nooit problemen van gekomen , als ik maar mijn knuffel gedrag onder controle kon houden , want daar is ze niet van gediend.
Met bekent werk en terrein is er niets aan de hand , maar zodra er iets nieuws gebeurd , of nieuw terrein , dan kan ze heftig reageren. Dit is allemaal onzekerheid , en daar komt ook een stukkie van mij bij.
Dat besef ik ook wel.
Ik heb altijd gedacht dat we het wel samen zouden redden , ook al zou dat langer duren dan ''normaal'' , maar redden zouden we het!
Nu twijfel ik daar over , omdat ik mezelf niet meer goed over mijn negatieve gevoelens tegenover haar, heen kan zetten.
En hier komt ook wel angst bij , omdat ik zie wat ze doet bij die andere paarden , waarom zou ze dat ook niet bij mij gaan doen?!


Ik wil het wel proberen om haar in een stabiele kudde te krijgen , maar ik vrees dat als ze dan weer terug komt , de situatie hier hetzelfde is , dus haar oude gedrag ook weer terug komt.
Of bedoel je definitief?

Tijdelijk een draadje ertussen kan wel , maar vant winter wordt wat moeilijker...
Maar een draadje ertussen vind ik eigenlijk geen definitieve oplossing. Daar moet ik nog eens diep over nadenken , of ik dat wel wil , en kan accepteren.

Gr Esther