Els Kleverlaan schreef op maandag 14 september 2009, 15:09:


Mijn vroegere paardje met hoge overhoef ging ook als de brandweer,wilde in de les altijd voorop lopen,ging altijd sneller dan snel.
Onze dierenarts vertelde dat dat kwam door pijn en ze op die manier probeerde zo snel en zo kort mogelijk de voeten neer te zetten.
Bleek later ook toen ik haar zelf bekapte dat ze hele andere rustigere gang kreeg!.

Christel Provaas schreef op zondag 13 september 2009, 17:53:


Ahh,ik was een gebeurtenis vergeten en door deze draad,herrinner ik t weer duidelijk.
Er stond jaaaren geleden een welshje bij ons in de kudde.
Ik stond op een prachtige plek met bunkers en in die tyd wist ik niet eens wat uberhaupt hoefbevangenheid was.
Er stond ook een meneer met zn paard ,die zwaar aan de antidepressiva was en ook met tyden zn medicijnen gewoon niet nam.
Op een dag was t weer eens zover en om 8 uur sochtends zag ik hem met ontbloot bovenlijf als een 'gek"achter de paarden aan rennen,zwaaiend met zn overhemd,want ze "luisterden niet.
de dieren raceden van de enen naar de andere kant en gelukkig kon ik mij n drachtige vera opvangen en in veiligheid brengen.
T welshje ging helemaal door t lint en de volgende acuut zwaar bevangen.
Dat was de eerste keer dat ik dat meemaakte.
T is goed gekomen ,maar dit was dus een directe aanleiding.
Paardje is daarna nooit meer bevangen geweest,leeft nog steeds en staat dag en nacht op t land.Dit is ongeveer 8 jaar geleden.
Ik zie hem nog wel eens.
Ijzerloos en door toedoen van mij indertyd ook bitloos.(de enige van die stal,trouwens)
De man is uiteindelijk weggestuurd ,om t verhaal af te maken .
groeten trudy