joojo schreef op donderdag 17 september 2009, 12:37:


Eeven of oneven aantallen maakt niet uit, Joojo.
Het gaat om de karakters, temperament, voedingsbehoefte, ras èn verleden. Hoe het paard opgegroeid is, is ook van belang.
Sommige paarden die nooit hebben mogen socialiseren (alleen op stal) hebben dingen niet geleerd, zijn kwetsbaar, bang of juist overheersend.
Soms gaat het inderdaad nooit helemaal over.

Onze Holly (20 jarige Quarter met zwaar verleden) wil dolgraag in de groep, kan niet zonder, maar laat zich makkelijk ondersneeuwen omdat ze zo timide en bang is.
Op een grote weide gaat het prima, in de paddock delft zij echt het onderspit. Niet dat anderen tegen haar tekeer gaan, helemaal niet zelfs, maar zij is altijd wat bangig, houdt afstand, zoekt de kleintjes op (ideale oppasoma) want over hen kan ze moederen en hen durft ze wel op de plek te zetten of als eerste het hooi opeisen.

Bombita, Evy's paard, idem. Beiden zijn al jaren hier, hebben een vaste plek in de groep, worden niet achterna gezeten en toch moeten we hen af en toe echt eruit halen om ze wat rust te geven. Met name in de winter wanneer de paarden op een kleiner oppervlak staan. Holly, de muts, durft dan niet te gaan liggen om eens uit te rusten. Ze is nu 20 en wordt dan stijf, stram en ongelukkig. Bombita is al snel gejaagd en wordt stressy (terwijl niemand iets doet hoor).
Ze lopen beiden in een groep van 9 paarden. Hen samen apart zetten echter lukt niet want ze hebben dus helemaal níks met elkaar, staan ze allebei afzonderlijk te lonken naar de groep.

Dus wat doen we dan: Bombita met Izzy en Holly met de 21 jarige Stef. Stef vindt het prima zolang er maar te eten is en het niet te lang hoeft te duren. Hij en Holly kunnen goed door één deur, al wil Stef kunnen groomen en dat durft Holly niet. Dus wil Stef na een aantal dagen terug naar zijn vrienden.

Holly en Bombita kunnen echt een bron van zorg voor ons zijn hierdoor.
We hebben het in de jaren dat beiden hier zijn nooit helemaal kunnen oplossen.

groet, Pien

Toen ik ons Gella kocht was die sociaal totaal niet mee. Zij had blijkbaar van haar 1 jaar tot haar 3 jaar helemaal alleen gestaan, en andere paarden alleen van ver gezien. Zij was sociaal gezien dus echt een dikke nul! Subtiel kon zijn niet zijn, het was direct tanden bloot en aanvallen maar! Komt er dan nog eens bij dat zij een redelijk dominant karakter heeft, dus dat botste heel hevig bij de introductie in de kudde. Ik heb haar dan 3 maanden alleen laten staan naast de andere paarden (gezien ze dat zo gewend was, maakte ze daar niet veel van) en dan ook rustig aan geïntroduceerd. Daar heeft ze vaak een serieus pak rammel gehad, vooral van het hengstje in de kudde. Maar ze heeft wel sociale vaardigheden geleerd.

Eerst was ik bang dat ze het nooit zou leren, gezien ze 2 cruciale jaren gemist heeft, en toen was ik bang dat ze de confrontatie niet zou overleven (heb vaak isobetadine of andere gebruikt in die periode hoor). Maar ondertussen heb ik een beleefde merrie die alfamerrie is geworden, en de harmonie in haar kudde goed weet te bewaren.

Ik vrees dat er in dit geval geen andere weg is dan de harde weg...