Sandra van Bommel schreef op maandag 21 september 2009, 10:45:
> Ik heb een paar keer geschreven over mijn paardje met al haar
> psychische en lichamelijke bagage.
>

>
> En daarover voel ik mij dan toch weer erg rot...
>
> Wat zouden jullie doen in een dergelijke situatie?
Jemig , moeilijk hoor... maar je leeft maar een keer dit leven!
Ik denk dat je wel begrijpt wat ik daarmee zeggen wil.
Ik neem aan dat er dus geen mogelijkheid is om de merrie aan te houden , en er nog een rijpaard bij te nemen?
Persoonlijk vind ik het geen schande om voor jezelf te kiezen , ook al begrijp ik je gevoelens maar al te best en zal je als je voor jezelf kiest , dat rotgevoel wel te lijf moeten gaan.
Je hebt het rotgevoel toch niet over het plekje waar je merrie eventueel zou komen te staan?
Ik heb hier de boel 5 jaar aangekeken , en ben ook tot de conclusie gekomen dat het zo niet langer kan. Ik wil met plezier met de paarden bezig zijn , en daarvoor zal er wat moeten gebeuren. Zover ben ik inmiddels , maar wat precies , weet ik nog niet.
Ik ben 41 , en heb diezelfde wens als jij...ik ''moet'' ook opschieten!
Gr Esther