eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 13 oktober 2009, 1:16:


Zit jij dan als Dik Trom op je knol?
Knap. Kun je het circus mee in.

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 13 oktober 2009, 1:16:


Best een smerig gedoe dat paardrijden

Spirithorses schreef op maandag 12 oktober 2009, 23:20:


Laat ik dan ook nog mijn mening even geven
Er is geen enkele reden waarom dit niet zonder helper zou kunnen.
De beweging die je moet maken om je paard te belonen kent hij in een mum van tijd. Het is de weg naar de beloning. Dus zelfs al deel ervan en staat totaal los van de training in het achteruitgaan zelf. Het is altijd dezelfde beweging die na de bridge volgt.
Vanuit stilstaan, logisch want de oefening is klaar als het paard een bridge hoort, begint elke nieuwe beweging. En zo train je al uitbreidend stapje voor stapje het achteruit gaan, ook kun je meteen met een cue beginnen, dat kan elk sein zijn wat je daarop kan plakken. Aanleggen van je benen, teugels opnemen, verandering van balans, of gewoon "'achteruit" zeggen.
Al wil je zoals Eddy zegt een scheet laten of volgens Egon "Dik Trom"spelen. De inhoud van de cue voor achteruitgaan is niet van belang. Het is een afspraak met je paard: "als ik 'dit' doe ga jij achteruit
Ik heb uitgebreid naar jouw achteruitoefening met Henkie zitten kijken.
DE manier om het op Jeen aan te leren.

Piet schreef op dinsdag 13 oktober 2009, 8:46:


Ja, dat doet Jeen ook geweldig, Piet. Echt waar, hij loopt als je wilt het hele weiland in zijn achteruit. Maar o wee, als je niet beloont met een voedseltje. Dan kun je wijzen (achteruit), dan kun je roepen "terug" ... dan heb je gewoon een paard die naar je kijkt en "zegt": "doei, echt niet!". Dat was de reden waarom ik eerder met clickeren gestaakt ben. Geloof me, ik heb tijdens jouw clickermarathon genoeg ideeën opgedaan en ga bij Jeen uitvogelen wat de trigger is. Van alle paarden die hier staan is Jeen de slimste en het gaat bij hem niet zo zeer om het voedsel (daar ben ik nu wel achter), maar meer om de uitdaging. Snap je wat ik bedoel? Ik moet het interessanter en spannender voor hem maken. Dat is voor een beginner niet altijd eventjes gemakkelijk hé? Maar ik weet zeker dat als ik de trigger gevonden heb, hij in staat is om een salto achterover te maken om mij te pleasen. Zo goed ken ik Mr Eigenwijs ook wel weer!

Anja Seijn schreef op dinsdag 13 oktober 2009, 8:58:


Meer en meer vragen voor een yes. Gedrag erachteraan breien zodat het een ketting van verschillende oefeningen wordt. Als het gedrag ingesleten is, weet ie dat ie alleen maar een yes hoort als ie dat en dat en dat ervoor gedaan heeft, terwijl hij in het begin al voor 1 stap beloond werd. Het ultieme is eigenlijk wat Pien schrijft... een beloning aan het einde van het rijden. Exact zoals Bob Bailey zijn dolfijnen 6 km uit de kust liet zwemmen waar ze moesten onderzoeken hoeveel en van welke soort er mijnen er in zee lagen, dan 6 km terugzwemmen, foto's aantikken om het uit te leggen en dan 1 visje kregen.

Piet schreef op dinsdag 13 oktober 2009, 9:10:


Ik ben nog steeds geen clickeraar maar werk wel met mijn jonge paard Alegría uitsluitend op de clickerachtige manier. De reden voor deze 'switch' is dat zij niet tegen druk kan, ze wordt er helemaal hyper en niet-begrijpend van. Door mijn drukke werkzaamheden heb ik er bij haar alleen wat basisdingetjes ingepropt zodat ik de dingen kan doen die ik nodig vindt die zij moet kunnen zonder dat ik ondersteboven gelopen word of moet gaan lopen rukken en sleuren aan haar. Een van mijn eerste traningsmomenten met haar heeft mij een geksneusde rib opgeleverd waar ik nu na driekwart jaar nog plezier van heb. Maar goed, even om aan te geven wat voor soort paard dit is.

Zij neemt geen genoegen met wat aanlummelen op de weide. Dingen dóén wil zij, actie, denkspelletjes, bezig gehouden worden. En dat gaat heel rap. Zíj is daarin sneller dan ik. Niet dat ik langzaam ben maar ik sta dus soms echt om me heen te kijken van 'wat zullen we nu nog es verzinnen'.

Gría is een niet heel dapper paard maar als ik met haar clicker stapt ze overal op af, raakt alles aan wat ik vraag ('touch'). Alles maar voor die beloning, ze vergeet gewoon om bang te zijn. Hoe ik met haar verder ga weet ik nu nog niet. Ze kan wat basisdingtjes als volgen, stilstaan, naar me toe komen, voetjes optillen, hoofd láág (erg belangrijk bij haar) en aanraken van 'spannende' dingen.
Aanraken van spannende dingen had ik echt nodig bij haar omdat er hier op het terrein altijd wel uitdagingen zijn en dan zit je niet te wachten op een Hispano-arab die boven je in de lucht zweeft als een vlieger aan een touwtje.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op dinsdag 13 oktober 2009, 9:29:


Fantastisch Pien.
Direct de hersens van het paard aanspreken ipv via de omweg van haar lijf.
Ik vraag me wel eens af is een paard wat nergens bang voor is slimmer dan een paard wat wel overal bang voor is of juist niet. Staat het laatste nog meer bij haar natuur? Ik denk dat zo'n paard in het wild in ieder geval langer zou overleven, maar is dat een teken van intelligentie?
In ieder geval leren ze soms onwezelijk snel.... Je zult een plan moeten gaan bedenken

Piet schreef op dinsdag 13 oktober 2009, 9:42:



Ja, ik moet straks inderdaad een plan gaan bedenken met haar en niet al teveel aan het toeval overlaten zoals dat wel bij andere paarden kan.
Maar ze is nog niet aan de beurt nu, eerst de paarden die in leeftijd boven haar komen. Er zijn nog enkele wachtenden vóór haar.

Verschil Alegría en bijvoorbeeld Iskander, allebei even oud (1,5 jaar), zij merrie, hij hengst:
Isko heeft het typische Spirit karakter; cool, meewerkend, vindt alles best. Hij 'werkt' al mee met de grondwerk(obstakel)lessen. Die zet je dus voor een volkomen nieuw opstakel, effe snuffelen, wat schrapen met een voet en hup erop of eroverheen. Cool in het hoofd en altijd makkelijk. Als je Isko aan een touwtje hebt voel je nul gewicht in dat touw. Hebben die Spiritkinderen allemaal, ook Aphra is er zo-een. Alegría daarentegen is altijd vanalles aan het doen, ziet dingen in de verte, 'zoekt' naar momenten waarop ze ineens een dubbele achterwaartse salto met flikflak kan maken. Dus met haar moet je véél meer op je hoede zijn. Véél scherper denken, opdrachtjes geven, dingen vóór zijn etc terwijl je met Iskander in je handen gerust een kop koffie kunt staan drinken. Zelfde opvoeding, zelfde huisvesting. Ander temperament. Maar ik herken het helemaal, want BD was net zo. Dat heeft tot haar 10 e geduurd (zij is nu 13) voordat het wat begon te zakken.

Ik kan niet aangeven of Alegría 'slimmer' is dan Iskander. Zij dríjft op haar emoties en stopt dan met denken terwijl Isko veel berekenender is. Isko is beslist geen slaper, die heeft het wakkere van zijn moeder Puck (het is fantastisch als je beide ouders goed kent) en het maak-je-niet-druk van zijn vader Spirit. Doordat Alegría zo in haar emoties gaat is zij ook vaak onbereikbaar (druk paard, moeilijk aanspreekbaar) vandaar mijn 'hoofd laag' waarvan ik gebruik maak om haar terug bij mij te krijgen.

We proberen hier ook dingen uit met grondwerken: Leg een Mikado van balkjes op de grond en laat het paard daaroverheen gaan. Die moeten dus echt gaan denken, plaatje maken, hoe de benen neer te zetten etc.
Een paard als Puck vogelt dat helemaal uit, die staat ervoor te kijken, neemt het patroon in zich op en wandelt er dan overheen aan een los touwtje met het hoofd laag zonder één balkje aan te raken. Iskander idem, vanuit het niets met zijn lange slungelbenen. Alegría maakt er echter een puinhoop van die, als ik niet zou ingrijpen en begeleiden; zou eindigen in paniek van al die balken tegen haar benen.
Háár moet je dus balk voor balk begeleiden, beginnen met één balkje, haar op de grond houden, laten aanraken, hoofd laag, etc. Ze doet het dan wel maar je voelt dat je een bom in je handen hebt.

Nogmaals: Even oud, samen opgegroeid, zelfde opvoeding.

Tja, wie is dan de intelligentste? Wie zou het langste overleven in het wild? (Gemeten naar menselijke maatstaven, ik weet het).

Groetjes, Pien

eddy DRUPPEL schreef op maandag 12 oktober 2009, 12:00:


Zoals jij het zegt om het aan te leren, had ik het ook ongeveer in mijn hoofd, buiten die flatulatiebackflip dan want dan gaan ik gene begeleider vinden zenne

Maar hoe komt het dan dat Jean wel heel goed reageerde op de manier van KFH zonder iets van voorbereiding op de grond? Zou dat kunnen omdat ik bij haar bewust er een knopje heb ingezet om te vertragen/stoppen als ik naar voor leun (ook minimaal)?
Waarom ben je het oneens met deze methode?

eddy DRUPPEL schreef op maandag 12 oktober 2009, 12:54:


Ik ben echt benieuwd!
Toch ni moeilijk dat je vreest dat de oefeningen te zwaar zijn, doe er ook die gemakkelijker zijn. Of zie ik het nu te moeilijk?

Peter Donck schreef op maandag 12 oktober 2009, 15:10:


Hoewel ik ni ga proberen om me voor te stellen hoe jij op't wc gaat zitten , zeg je toch iets anders dan Eddy hè?
Ik heb mezelf nog eens bestudeerd op het filmpje met de halsring met Jean (http://www.youtube.com/watch?v=yIiZqnreLs4), bij de overgang van galop naar halthouden. Ik hel naar voor maar das ni overdreven te zien, mijn benen komen naar voor, toch zoiets zoals jij het zegt denk ik? Als je deze houding dan aanneemt (nog wat overdreven) als ze stilstaat, gaat ze achteruit.

Britt Claeys schreef op dinsdag 13 oktober 2009, 11:27:


Op zich maakt het niet zo heel veel uit wat je je paard aanleert. Het gaat om de afspraak die je met je paard maakt. Als zij al achteruit gaat terwijl jij iets voorover helt is het toch ook niet erg?

Groet, Pien

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 13 oktober 2009, 1:02:


En snapt een paard dat verschil? Nee dus, dat zal aangeleerd moeten worden. Alle paarden vallen abrupt terug in stap als je daar mee bezig bent, of de ophouding is zo licht dat er geen verkorting volgt. Hoe doe jij dat?

Groet, Michiel

Britt Claeys schreef op dinsdag 13 oktober 2009, 11:27:



halthouden en achteruitgaan zijn twee totaal verschillende bewegingen,
wil je uit stilstand (ook al is die miniem) achteruitgaan, doe dan de wc-backup
wil je uit galop stilstaan,
maak je dan gewoon extra lang (zwier bv één arm héél hoog de lucht in)
life can be simple
en je hebt géén ingewikkeld assortiment speciale cues die niemand anders begrijpt nodig
noch een rugzak met voederbrokken
gewoon twee intuïtief kommunicerende lichamen
niet te hard denken