Michiel schreef op zaterdag 24 oktober 2009, 22:34:


Op 21 mei jl zijn Amber (10) en Quiberon (6), onze twee nieuwe paarden, hier samen naartoe gekomen.

Vandaag tijdens een bekappingsdemo viel mij echt goed op hoe 'eigen' Amber al geworden is, met ons, maar wij ook met haar. Ze geeft haar voeten makkelijk, is geduldiger, niet meer gestressed en op ons gesteld geraakt (zoiets merk je). Zij is nu volledig in de lessen, loopt haar buitenritten en zij is helemaal gewend aan onze ritmes en onze manier van werken. Ze is gewoon één van onze paarden geworden en draait lekker mee in de groep.

Met Quiberon daarentegen zijn we veel minder bezig. We zijn hem weliswaar aan het inrijden maar doordat andere (lees: externe trainingspaarden) steeds voorgaan is hij iets minder in handen en is hij daardoor ook minder 'eigen' dan Amber. En dat merk je ook aan hem. Voor hem zijn dingen nog veel nieuwer; hij gaat nog niet als vanzelf mee in onze patroontjes.
Dagelijkse dingen zijn voor hem veel minder vanzelfsprekend dan bij Amber. Bij hem moet je nog veel meer nadenken, op je hoede zijn, erbij blijven etc.

Beiden zijn Draver/Volbloedkruisingen (Quib is ook half Henson) met dezelfde opvoeding en dezelfde achtergrond want ze waren al jaren samenvoordat ze hier kwamen én er was voorheen met beiden geParellied. Ze zijn totaal verschillend van karakter. Het is Amber die zich veel minder makkelijk 'geeft' en wat gereserveerder is terwijl ze toch goed meedraait. Quib daarentegen is een echte allemansvriend die altijd geïnteresseerd is en staat te popelen bij elke vorm van contact.
Gezien Quiberons 'openheid' en nieuwgierigheid en Ambers gereserveerdheid hadden wij verwacht dat het Quib zou zijn die sneller 'eigen' zou worden maar het is dus eigenlijk andersom.

Het aanleren van patroontjes duurt een hele tijd, maar hoe meer tijd je erin investeert, hoe sneller/meer solide het gaat. En dan heb je nog te maken met ras,karakter, temperament, afkomst etc.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op zaterdag 24 oktober 2009, 23:06:


Ik heb de les van Mark Rashid goed in mijn oren geknoopt, hij benadrukt in zijn laatste boek dat regelmaat enorm belangrijk is voor een paard. Opwindende afwisseling heb ik al genoeg tijdens onze buitenritten in de stad. Daar zet ik rust en regelmaat naast, geen ander grondwerk dan wandelen en fietsen, altijd hetzelfde poetsritueel met voeten uitkrabben op de hoefstandaard (dat wat niet gemakkelijk gaat heeft vooral behoefte aan regelmaat). Drie maal in de week gaan we op pad. De bak slaan we nog geheel over, al zal dat ook een keer aan de beurt komen. Als ik vier maal per week weg ga dan merk ik al dat dit minder goed valt.

Groet, Michiel