Julia el Mecky schreef op maandag 16 november 2009, 21:26:


Nog even een technisch vraagje: hoe kan het dat als een hoefbeen gekanteld is, je dat niet ziet in de witte lijn? De witte lijn laat toch juist de verbinding zien tussen hoefbeen en wand en als deze verbroken wordt, moet je dat toch eigenlijk meteen terugzien in de witte lijn, anatomisch gezien?

Julia el Mecky schreef op maandag 16 november 2009, 21:44:


Ja,daarom zei ik ook.::als t in ""proces is dan uit t zich de eerste tyd alleen in eventueel licht kreupel lopen.
En een paard kan ook tegen bevangen "'aanzitten""
Acuut bevangen zoals je vaak ziet is dat ze dan erg op de achterhand gaan "'hangen"',maar dat hoeft dus niet altyd .
Laten we maar hopen dat t inderdaad een kneuzinkje is.
En loopt hij steeds slechter gelang de weken of t zelfde?
Ik zal morgen in ieder geval de fotos plaatsen.
groeten trudy

Trudy schreef op maandag 16 november 2009, 21:57:


Naar mijn idee is hij steeds beter gaan lopen, maar niet hele snelle vooruitgang. Na hoeveel tijd zag jij bij Vera een verbrede witte lijn etc.?

Trudy schreef op maandag 16 november 2009, 20:23:


De keren dat ik Cindy zag snijden zat ze der spot op ,maar om nu te zeggen dat het verschil tussen zoolkneuzing en zweer ONmiddelijk te herkennen is ???? Hoefbevangenheid is een totaal andere diagnose en zelfs voor een leek als ik onmiddelijk herkenbaar dus die vraag stelt zich hier niet ,dacht ik ?

eddy DRUPPEL schreef op maandag 16 november 2009, 23:11:

Nou... een paard kan ook (chronisch) licht bevangen zijn. In zo'n geval uit het zich met wisselende lichte kreupelheden en is er nog lang geen sprake van kanteling of een ander symptoom zoals bij klassieke acute hb. Je zou dan naar het hele paard moeten kijken: wat krijgt hij dagelijks aan suiker binnen en kan hij dat ook allemaal verwerken? Maw staat er genoeg arbeid tegenover.
Is de kreupelheid duidelijker zichtbaar als dat been op de volte het binnen- of het buitenbeen is?