Arabesk schreef op vrijdag 20 november 2009, 18:30:


Arme Vanilla! Is het nu wel weer goed? Zoveel zand hebben jullie toch niet? En nu toch ook stenen onder het hooi?

Noortje schreef op vrijdag 20 november 2009, 21:04:

De paarden staan in Schoorl, dorpje aan zee. Zand te over lijkt me.

Arabesk schreef op vrijdag 20 november 2009, 18:30:


Ik heb precies hetzelfde meegemaakt, moet je zelf de DA overtuigen dat je paard zandkoliek heeft, in een oude drol kon die geen zand vinden, maar nieuwe kwamen er niet uit..wel opgetrokken buik en suf maar verder geen gekijk of getrap naar de buik.
Hij heeft toen alleen maar(s nachts ook nog een keer) pijnstiller gespoten.
Ik heb toen elke anderhalf uur een stukje met dr gelopen.
En idd de volgende dag kwam er een drol met veeeel zand naar buiten en toen was het leed pas geleden...
Gaat t nu wel weer goed met haar?

Marlies Sanders schreef op vrijdag 20 november 2009, 21:40:


Ze trapte idd niet naar haar buik oid, anders had ik het wel herkend.

We hebben zelf colosan gespoten en toen kwam de boel weer op gang en poepte ze zand.

Ze had geen trek in hooi, maar wel in gras, dus hebben we haar op een apart weilandje gezet 's nachts en wat bietenpulp gegeven. Dit lustte ze wel.

De volgende ochtend leek ze al weer wat opgeklaard, echt fanatiek met hooi eten was ze nog niet. Toen gaf ik haar weer wat bietenpulp. Dit resulteerde weer in een slokdarmverstopping, grr ondanks dat het goed geweekt was. We weten inmiddels hoe we dat zelf moeten oplossen. Ik heb het weer losgemaakt en ben toen met haar gaan wandelen en gras laten eten in de berm (daar stond nog aardig lang gras).

Buiten was ze vrolijk dus ik heb haar weer bij de andere paardjes gezet. Toen ging ze wel weer staan suffen naast een hooinet en er niet van eten. Ik ga zo bij haar kijken hoe het nu gaat.

Arno8 schreef op zaterdag 21 november 2009, 9:55:


sprak Arabesk onder de naam van Arno.

Per ongeluk ingelogd onder zijn naam, zit op arno's computer namelijk

Arno8 schreef op zaterdag 21 november 2009, 9:55:


Oh, konden ze maar praten he, het lijkt er zo een beetje op dat er of nog wat zit of toch(nog?) iets anders is.
Maar kan natuurlijk ook gewoon zijn dat ze moe en toch wel volgevreten was van die nacht op de wei? Hoop t dan maar....
Ha ik heb ook wel eens met spoed de da laten komen voor een slokdarmverstopping, maar de pony had het zo benauwd dat ik alvast maar voorzichtig een beetje ben gaan masseren en strijken en echt vlak voor de da er was was t ineens over.
De da kon alleen nog maar constateren dat ze het wel heel erg benauwd had gehad...
Sterkte ermee, hoor
groetjes

Marlies Sanders schreef op zaterdag 21 november 2009, 10:44:


Eventjes een andere vraag, hoe maken jullie een slokdarmverstopping los? Hoe strijk/masseer je dan? Mijn paard heeft ook heel wat slokdarmverstoppingen gehad waarvan hij toch wel vaak geholpen moest worden door de dierenarts. De eerste keer raakte hij helemaal in paniek doordat hij amper adem kreeg. De dierenarts moest niet veel later komen. En alle andere keren herkende hij denk ik het probleem en bleef hij heel rustig. Maar ondanks dat, heeft het eens zo vast gezeten dat ze het zelfs met een slang niet loskregen, en hij hals over kop naar de kliniek moest. Toen was zijn slokdarm over een lengte van 30 cm compleet verlamd waardoor hij niet eens meer kon slikken . Dat was even heel spannend. Een enkele keer schoot het vanzelf los, godzijdank! Ik vind het zo'n naar gezicht!

Groetjes Jolanda

Unartica schreef op zaterdag 21 november 2009, 14:22:


Wat erg, en was dat steeds dat ie iets speciaals at? Of gewoon van het hooi? Hebben jullie dan soms dat fijne hooi?

Ja, dat was een vervelende tijd. Hij kreeg het telkens als hij brokken had gekregen. Dan stond hij na enkele minuten al met een slokdarmverstopping, terwijl zijn brokken nog niet eens op waren. Dat was in de tijd dat ik hem nog op een pensionstalling had staan waar brokken werden gevoerd. Nadat hij 3 keer een slokdarmverstopping had binnen 2 maanden ben ik er weg gegaan. Sinds hij geen brokken meer krijgt heeft hij geen slokdarmverstopping meer gehad. De veeartsen durven dat niet als oorzaak te noemen, maar vonden het wel merkwaardig. Hij is overigens helemaal geen schrokker ofzo, en ook zijn slokdarm is helemaal nagekeken. De oorzaak is helaas onbekend gebleven.
Ik heb hem vorig jaar eventjes medicijnen gegeven die vloeibaar waren, en besloot om die te geven met een beetje grasbrok (omdat dat het dichts bij zijn rantsoen kwam van hooi en gras). Het was tenslotte alweer 3 jaar geleden dat hij voor t laatst brokken had gehad, dus ik dacht er niet meer zo goed aan. In die ene week dat hij dat kreeg had hij opnieuw weer een slokdarmverstopping tijdens het eten.
Vandaar dat hij nu dus nooit geen brokken meer krijgt, ongeacht wat voor soort het is. Van hooi heeft ie het nog nooit gehad. Gelukkig maar!

Groetjes Jolanda

Wij 'masseren' vrij ruw. Wel eerst zachtjes, maar als dat niet helpt gaat het met meer geweld. Zo hebben we er zelf al drie losgekregen.

Arabesk schreef op zaterdag 21 november 2009, 17:53:


Maar had je de grasbrok dan wel geweekt of niet? Ja stom he, ik wil echt het naadje weten haha. Ik heb t 1x meegemaakt ook vandaar.

vagebond schreef op zaterdag 21 november 2009, 18:38:


ja keurig geweekt. Onze paarden hebben de eerste keer verstopping opgelopen met compactgras. Sindsdien zijn ze er gevoeliger voor en is het ook al eens gebeurt met gewoon gras en gewone kuil...

Arabesk schreef op zaterdag 21 november 2009, 17:53:


Om nog meer in detail te treden: als het echt niet gaat, ga ik voor het paard staan met mijn gezicht naar hem toe, dan een stuk door m'n knieën zodat ik met mijn hoofd onder de nek kom. Mijn armen sla ik om hem heen en mijn handen komen bij elkaar bij de schoft. Dan kom ik omhoog door de buiging uit mijn knieën te halen en duw mijn schouder tegen de nek (niet met een klap of zo, zie het maar als een innige omhelzing).

Mijn handen blijven op de schoft, ik duw met mijn schouder zo hard mogelijk tegen de nek. Het paard wordt niet omgeduwd doordat ik hem met mijn handen op de schoft naar me toe trek. Ik knijpt de nek als het ware dicht met mijn handen aan de bovenkant en de schouder aan de onderkant.

Mijn armspieren houd ik gespannen en met mijn schouder houd ik de druk ook op de nek, maar m'n schouder gaat wel langzaam naar boven, zodat ik de prop in de nek langzaam omhoog duw. Het werkt net zoals een tube tandpasta leegknijpen. Als je een stuk heel goed uitknijpt, dan een stuk wat minder en dan weer goed, blijft er wat achter. Daarom dus over de hele lengte goed de druk er op houden.

Het is natuurlijk niet erg vriendelijk, maar liever dat dan dat een dierenarts een slang door de neus ragt.