eddy DRUPPEL schreef op donderdag 26 november 2009, 16:48:



Ik ga zo in mijn eigen verhaal op, dat ik het helemaal vergeet
Heb je Ilias opgehaald? En? Hoe is het met hem?

Nadine Claessen schreef op donderdag 26 november 2009, 21:55:


Als Jeen dan volgend jaar bij Eddy staat hé ... en hij en ik zijn er helemaal klaar voor ... ga je dan een keertje met me mee rijden, Nadine? Ik rijd iedere keer door Retie heen, wat wonen jullie toch mooi!

van lennep schreef op donderdag 26 november 2009, 22:39:

Esther, die 4 uur vliegt om. We hadden een ochtend- en een middagsessie met een uurtje pauze. Voor mij hé, Eddy gaf in dat uurtje al weer les aan twee anderen.

Eddy, als je mee leest, je moet tussendoor echt wat eten hoor!

Alles in mij opnemen? Geen enkel probleem! Lessen zijn zeer gestructureerd waarbij er alle ruimte is om vragen in het verlengde te stellen. Juist om te voorkomen dat hij me helemaal vol propt met informatie en ik op de terugweg al niet meer weet wat hij ook al weer heeft gezegd, is deze structuur aanwezig. Er vallen best wel stiltes, niet omdat we niet met elkaar willen praten, maar juist die stiltes zijn noodzakelijk om je te kunnen concentreren, te oefenen wat je gezegd is en om te voelen wat je zou moeten voelen ... vervolgens is er feedback ... enne, denk nu niet dat hij niet ziet wat je doet ... hij ziet alles, ook de dingen die je liever niet wilt dat hij ziet , de man heeft ogen in zijn rug en waarschijnlijk een goed geoefend gehoor. Hij hoort aan de tact van het paard of de ruiter goed oefent of dat hij er een puinhoop van maakt en dan krijg je de opmerking .... "dat lijkt op de vogeltjesdans" shit, ik dacht dat hij dat niet gezien had De ochtend is voornamelijk gericht geweest op het correct zitten in draf, zowel doorzitten als lichtrijden. Dan wordt niet alleen gedoceerd hoe je lichaam werkt of zou moeten werken, maar krijg je ook instructies op welke ondergronden je licht rijdt, regelmatig van been moet wisselen, waarom je dat moet doen en wanneer je doorzit ... afwisseling .... lichtrijden, 10 passen doorzitten, lichtrijden, tempo veranderen en dergelijke .... hij laat in overdreven vorm de gewenste lichaamshouding zien en laat je het bijna voelen ... als je dan denkt dat je dat beheerst, laat hij je door iets aanleuning te nemen een verzamelde draf doorzitten en oefenen. Ineens roep je, hee weer zijn al bijna weer terug en dan zitten de eerste twee uur er weer op Als ik andere instructeurs/instructrices vergelijk, dan was ik het na een half uur al spuugzat: "handen hoog, handen laag, hakken naar beneden, lichaam naar voren, naar achteren, binnen been er aan, buiten been weet ik wat, lucht in de handen (geen idee wat dat is), binnen hand, buiten hand ..." Mensenkinderen, ik vond er geen bal aan en op mijn vraag "ik wil goed leren zitten" kwam maar geen antwoord ... naar voren moest ik op alle mogelijk manieren. Hier moet ik ook naar voren, maar anders ... mooi voorbeeld: in het tweede dagdeel riep ik ineens: heee, ik kan mijn knieën laten zakken en ze zijn los. Waarop lachend geantwoord werd: "Dat krijg je als je 4 uur rijdt, dan is bijna niemand in staat die spanning in zijn knieën te handhaven" Oké. Dat is best logisch, toch? Door je te concentreren op de basis, de zit en de ontspanning in je onderrug en bekken, zakt naarmate dat dat gevoel meer eigen wordt door oefening (dus niet een half uurtje bak crossen) je benen in dezelfde ontspannen natuurlijke houding. Geweldig hé? Tweede deel was herhaling van zetten, met wat oefenen in galop. Eén heuvel was zo stijl .... pfffff, maar je doet het gewoon. Echt bij deze man, doe je het gewoon! We hebben nog een stukje gewerkt aan het wenden van je paard door middel van je zit, dus de "banaan" die op dit forum al diverse keren is besproken. Eddy heeft mij schouder voor laten zien, op mijn verzoek. Ik heb dat ook geprobeerd. Was dolenthousiast dat het lukte, maar lukte niet ... paard liep met mij zowat de greppel in, maar dat vond ik een detail Enfin, huiswerk mee voor de komende 14 dagen, zit in draf oefenen en probeer maar eens die wendingen op je zit te oefenen. Nou jij weet net als ik dat onze Friesjes voor het doorzitten behoorlijk oefenmateriaal zijn, dus mijn billen mogen in de Natusan!
Beetje lang antwoord, misschien, maar ik heb mijn best moeten doen het in te korten!

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 26 november 2009, 22:53:


Mooi te lezen!

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 27 november 2009, 0:13:


Ik kijk uit naar de ontmoeting met The Big White!!! Mooi dat hij weer thuis is, maar kijk uit voor de modderbeestjes hé?
Ja, ik snap nu helemaal het verschil tussen krukjesmadam én rijdende instructeur. Waarom denk jij dan dat ik ruim 2 uur enkele reis, zonder files , in de auto ga zitten; niet voor de fun hoor! Ik kijk nu ook héél anders tegen een uurtje les aan. Dat is toch gebruikelijk, een uurtje les. Ik wil geen uurtje les meer, want eer je goed en wel het gevoel krijgt dat de stof een beetje tot de hersencellen én het ruiterslichaam begint door te dringen is het tijd om af te stappen. Met als resultaat dat het net te kort is om dat juiste gevoel in je lijf ook als geheugen in je lijf op te slaan. Je krijgt met reguliere les niet de kans om uitgebreid te herhalen, om zelf te zoeken wat er mis is aan je beweging. Ik weet nu waarom! Het zou dodelijk saai worden, want je moet toch echt wel kilometers lopen om je te kunnen focussen op je zit. In een bak (piste) lukt dat simpelweg niet ... je moet op de hoefslag blijven, je moet van hand veranderen, voltes lopen ... kortom je bent met veel meer bezig dan je te concentreren op de basis. Door kilometers over prachtige paden te lopen, krijg je de tijd om naar je fouten te zoeken. Leraar rijdt voorop, je paard blijft aan de gang en je kunt kijken hoe je moet zitten, voorbeeld rijdt voorop hé? Een soort levend instructie-boek! Wen er maar aan, je bent nog lang niet van me af!

Merel Stoffers schreef op zaterdag 28 november 2009, 1:12:


Dat zijn elastische banden die aan weerszijde van onder de voet kruislings op de schouder gaan. Je wordt door deze banden gedwongen in de juiste houding te gaan zitten, anders zitten je hakken achter je oren. Je voelt een enorme weerstand van die banden. Als je een tijdje met deze banden hebt geoefend en je doet diezelfde oefeningen zonder die banden, dan "zakken" je benen. Héél apart.
Het lijkt erg veel op de equisimulator van Heather Moffett's "Verlichte Rijkunst". Ik ken dit apparaat, heb er een aantal keren opgezeten. Als het dezelfde is gaat hij alleen in beweging als je de juiste bewegingen maakt. Ik vond de mechanische bewegingen niet lijken op de bewegingen van een echt paard. Het heeft mij weinig "ahaaaa" gebracht!

Leuk om te lezen! Ik moet alleen nog effekes geduld op brengen ... 6 maart 2010 ga ik de workshop van Cindy volgen. Heb er nu al helemaal zin in Ik weet nu al wie er in mijn weidje graag én veel gemasseerd wil worden ... 3 x raden ... hij is groot én zwart enne ... gek op aandacht!
Dat Cindy een vakbekwame én betrokken arts is, dat wist ik al ... je hoeft alleen maar in de poppetjes van haar ogen te kijken als ze over paarden praat.
Schiet me ineens een hele andere vraag door het hoofd ... TTouch? Wie heeft daar ervaring mee? En?

Ik lees veel op diverse fora over grondwerk. Loswerken aan de hand, lang teugelwerk, dubbele longe en dergelijke.
Maar wat men nu exact onder "loswerken" bedoelt, dat is mij niet helemaal duidelijk. Wat wordt er nu verstaan onder loswerken?

Coralie schreef op zondag 29 november 2009, 13:18:


Is het niet een beetje hetzelfde als "ik lijk op mijn vader en mijn zus op mijn moeder"?

Cindy Helms schreef op zondag 29 november 2009, 14:05:


Cindy, als je grensoverschrijdend cursussen wilt gaan geven ... midden van Nederland .... ik heb de ruimte!

Merel Stoffers schreef op zondag 29 november 2009, 15:55:


Cindy ... ik ga je schrijven Zingen is niet zo'n goed idee, de tegels trekken krom als ik een deuntje zing

Merel & Martine ... we hebben het nog steeds over de workshop van Cindy hé ... niet over TTouch toch?

Ik weet wel waar TTouch gegeven wordt, ongeveer in mijn achtertuin ... PTC Barneveld! http://www.cursuscentrum.nl/cursus/5/61/ttouch-paard/

stumperd schreef op zondag 29 november 2009, 16:48:

Hoi Conny!
Ik lees sinds ik op dit forum zit jouw berichtjes altijd graag en je hebt mij, na de castratie van Ingenioso en Nolasco, spontaan gebeld en tips gegeven. 'k Geloof dat we toen ruim 1 uur aan de telefoon hebben gehangen, terwijl wij elkaar helemaal niet kende en eigenlijk nog niet (persoonlijk dan hé?). Helemaal mijn bedoeling niet je weer het forum op te jagen, maar je schoot regelmatig door mijn hoofd ... zou het wel goed gaan met Conny à la Stumperd? Niet helemaal dus, maar dat is ook niet vreemd. Tijd heelt alle wonden, zeggen ze, Conny, dus neem je eigen tijd voor alles. Uiteindelijk komt het goed zonder dat je hoeft te vergeten.
Liefs,
Anja

marianne laenen schreef op zondag 29 november 2009, 19:03:


Als je ziet wat ik er soms van maak ja ... dan ga je het nog geloven ook!
Probleem: voetjes geven. Gaat altijd moeizaam en zwaar, gewoon lomp dus! Beetje freeshaping aangepakt, tenminste dat denk ik.
Wijzen naar het voetje, roepen voetje en bij het optillen van het voetje YES Wortel! Oké, dat ging best goed. Ander voetje, ook goed, nog een voetje, ook goed. Dan gaan we nu zorgen dat het voetje wat langer opgetild blijft en niet met zo'n rotklap weer op de grond gezet wordt .... dus het YES wordt ietwat later gezegd terwijl voetje gegeven wordt. Mmmmmm ... voetje? ff wachten YES. Dat ging goed, ja, slim paard en lekkere wortels ... fantastisch. Nog één keer en dan gaan we lekker wat anders doen, dus Jeen nog één keer "voetje?" (o ja en dan wijs ik ook naar het voetje wat ik wil hé?) Euhhh??? Linkerachterbeen, rechterachterbeen, voor links en rechts ... terwijl ik om het rechter voorbeen vroeg kreeg ik eerst de andere drie ?! Maar wel in een bloedfanatiek tempo ... hop optrekken, vast houden, neerzetten, gewicht verplaatsen, volgende been .... om vervolgens na alle 4 de voeten gegeven te hebben stokstijf bleef staan, mij strak aan keek met een zicht van "Zooooooooooo ... wat had je nog meer willen zien vandaag?" Nee echt, hilarisch, maar ik snapte er geen hout van ... heb niet YES geroepen, want ik wist niet waarop ... heb KLAAR gezegd, klopje gegeven en met knol naar buiten gelopen en gezellig wat grondwerk gedaan. Wat heb ik gedaan? Geen enkel idee!

marianne laenen schreef op zondag 29 november 2009, 19:40:


Ik vind het ook heel moeilijk, Marianne. Niet het hand laten aanraken, niet het stapje achteruit ... maar juist de andere dingen die je wilt gebruiken om iets aan te leren, dat vnd ik moeilijk.
Zo zag ik Eddy tijdens het lessen zijn Indy belonen en hij gaf haar vanuit het zadel een snoepje. Dat bracht mij op het idee om Jeen eens vanuit het zadel iets te leren, bijvoorbeeld "terug". Juiste lichaamshouding, teugels iets opnemen en ritmisch met je hand een paar keer zachtjes terug vragen (weet niet hoe ik het typend uit moet leggen). Jeen ging twee pasjes terug, hartstikke goed ... dus YES en ik heb hem een stukje wortel gegeven.
Nou dat heb ik geweten! Hij is wel super lenig, dat weer wel, want hij ging niet meer naar voren, alleen maar terug en dan iedere keer met zijn hoofd bijna op het zadel zo van "HIERO, DAARO moet de wortel in!" Ik weet dat het ontzettend fout is, maar ik moet daar dan weer vreselijk om lachen ... ik doe iets fout, dat weet ik ... maar wat, echt geen enkel idee!