marianne laenen schreef op zondag 29 november 2009, 19:40:


Ik vind het ook heel moeilijk, Marianne. Niet het hand laten aanraken, niet het stapje achteruit ... maar juist de andere dingen die je wilt gebruiken om iets aan te leren, dat vnd ik moeilijk.
Zo zag ik Eddy tijdens het lessen zijn Indy belonen en hij gaf haar vanuit het zadel een snoepje. Dat bracht mij op het idee om Jeen eens vanuit het zadel iets te leren, bijvoorbeeld "terug". Juiste lichaamshouding, teugels iets opnemen en ritmisch met je hand een paar keer zachtjes terug vragen (weet niet hoe ik het typend uit moet leggen). Jeen ging twee pasjes terug, hartstikke goed ... dus YES en ik heb hem een stukje wortel gegeven.
Nou dat heb ik geweten! Hij is wel super lenig, dat weer wel, want hij ging niet meer naar voren, alleen maar terug en dan iedere keer met zijn hoofd bijna op het zadel zo van "HIERO, DAARO moet de wortel in!" Ik weet dat het ontzettend fout is, maar ik moet daar dan weer vreselijk om lachen ... ik doe iets fout, dat weet ik ... maar wat, echt geen enkel idee!

Anja Seijn schreef op zondag 29 november 2009, 19:55:


ik vind het ook niet gemakkelijk maar het geeft me wel een kapstok



eddy heeft het alledrie: de vaardigheden, het aanvoelen en het inzicht
maar dat vloeit vrij vanzelf door mekaar zonder daar te veel bij stil te staan
alé dat is toch mijn gedacht
(weer 2 grijze haren bij )
maar zoals gezegd, klickeren is waarmee ik opgevoed ben (met honden dan) en de bril waardoorheen ik kijk
en voor mij blijft het "trainen begrijpbaar uitleggen voor dummies"

Dat bracht mij op het idee

één van de fjorden is ook slimmer als gij en ik bijéén
en als je niet 200% bij de pinken bent, traint hij u ipv omgekeerd

biedt foute gedrag aan om daarna te corrigeren en een snoepje te verwachten (ha nee hé, zo pakt da ni!!!)
is meester in longeren van mensen...
ge moet hem in uw denken altijd 2 stappen voor zijn of hij doet u in slaap

Anja Seijn schreef op zondag 29 november 2009, 19:55:


Stop met lachen en weet dat je op dat moment in het ootje genomen word . Vraag hem nog 3 stappen extra terug en geef dan je beloning .Is eigenlijk simpel ALS de beloning geeist word komt er NOG een oefening ALS de beloning GEGEVEN word is dit ALTIJD na een goed uitgevoerd oefening .Gaat een paard ostentatief achteruit om wortel te krijgen stuit dit bij mij op NEEN ,in lichaam en taal ,niet negeren maar afkeuren !

eddy DRUPPEL schreef op zondag 29 november 2009, 22:11:


zie je wel dat jij ook klickert!!!


is exact wat fjord doet
schelmerij en het dan ostentatief juist doen om iets te krijgen
of uit eigen initiatief gedrag aanbieden om iets te krijgen
ja tarara, pakt ni
eerst iets doen dat ik vraag en als ik het vraag, anders noppes!
en niks voor niks, nooit zomaar snoepje
altijd iets voor doen

eddy DRUPPEL schreef op zondag 29 november 2009, 22:11:


O jee, ik stoppen met lachen? Je hebt me nu een paar keer meegemaakt, als Smart probeert gras te eten, dan kan ik er niets aan doen ... dan moet ik een beetje lachen ... maar ik probeer het te voorkomen en geef haar niet haar zin, toch? Ze zijn er zo handig in en je moet zo op je tellen letten, ze nemen je bij één luttele seconde onachtzaamheid direct in het ootje hé?
Doe ik ook met Jeen hoor ... hij krijgt zijn zin niet, maar stiekem hé ... stiekem moet ik daar gewoon een beetje om lachen. Dus hij krijgt dan simpelweg niet zijn beloning en ik zeg ook "nee". Consequent zijn hé ... ik weet het, ik weet het ... ben al een stuk verder dan een jaar terug, toen scheurde hij met mij het hele terrein over en nu ... nope, hij peinst er inmiddels niet meer over om mij te passeren! Je had die voeten vanmiddag moeten zien ... leek wel tapdansen! Ik kan wel zeggen "raar paard", maar denk dat jij zou zeggen "raar mens"! Gelijk heb je

Anja Seijn schreef op zondag 29 november 2009, 22:34:


Stop met lachen was "opvoedend " bedoelt ! je mag best lachen maar wees wel consequent en laat je lachen niet doordringen in je acties !! Mensen zijn vieze beesten

Anja Seijn schreef op zondag 29 november 2009, 19:23:


Had gestopt voordat je dacht : nog eé'n keertje...
paard moet wijs worden uit een aanwijsvinger als cue, een stem die voetje zegt als cue en de timing die bewust te traag gegeven wordt.
Wat was je criterium? In hoeveel stappen had je dit gepland? Hoe groot waren de stappen? In ieder geval te groot voor je paard wat ontzettend zijn best stond te doen. Wat alleen nog niet precies doorhad welke voet er nu opgetild moest worden, maar in ieder geval wel dát er een voet opgetild moest worden en het uiteindelijk opgaf.......Dat kan dus een mogelijkheid zijn, gewoon niet helemaal goed trainen, (weenie, kwas er niet bij)

Of hij kan jou aan het trainen geweest zijn. Elke keer als ik een voet optil wil ik dat jij me een wortel geeft.
Ik heb net aan Eddy geschreven dat dat voorkomt. Dat paard probeert het leiderschap over te nemen en dat dat hem ook altijd lukte schreef je zelf.
Nu ben je consequent geweest , zonder straf of harder tegen hem te zijn heb je laten blijken dat dát niet gevraagd werd en nooit beloond wordt, dus zal dat gedrag afnemen. Het begin van jouw serieuze automatische leiderschap. JIJ bepaalt wat er gebeurd.

Piet schreef op zondag 29 november 2009, 23:04:

Ja dat klopt wel. Ik ben zonder straf of hard te zijn WEL consequent gebleven. Ik heb niet gereageerd op dat alle voeten optillen, niet beloond, niets toegevoegd en niets weggehaald. Wel heel stil blijven staan omdat ik deze reaktie niet verwachtte. Toen heb ik het maar afgesloten "Klaar", resoluut omgedraaid en paard mee naar buiten genomen waar we zijn gaan lange teugelen.
Leiderschap overnemen dat was ooit inderdaad het geval, vorig jaar. Toen wist ik zero nul, als Jeen naar links ging, gingen we naar links. Hij liep vooruit de pensionstal door en het laatste stukje zelfs in draf
Ik heb dat opgelost door hele simpele oefeningen "leiden" à la Hempfling. Doet hij niet meer. Als hij een stapje pikt, dan doet hij er twee terug. Daar let ik op en dat geeft beide partijen rust en duidelijkheid. Was ik vorig jaar altijd op mijn hoede "want hij kon wel eens uit lompigheid bovenop me gaan staan" ben ik dat nu in het geheel niet meer. Ik weet namelijk dat hij dat niet doet, ik eis mijn ruimte op en dat respect heb ik inmiddels.

Of hij mij aan het trainen was ... ik til mijn voet op, jij geeft een wortel ... nee, dat geloof ik niet ... eerlijk gezegd denk ik dat ik misschien net eventjes te lang ben door gegaan ... is ook zo leuk hé als hij lukt ... dat alle voeten om de beurt tillen, was ook geen nerveus of geïrriteerd gedoe ... eerder iets van "kijk eens, kijk eens". Uitdrukking was vrolijk, geïnteresseerd en een beetje teveel enthousiasme ... denk ik, twijfelend

Anja Seijn schreef op zondag 29 november 2009, 19:55:


Het is niet het clickeren an sich wat moeilijk is, het is het toepassen daarvan. Hét grote probleem is dat mensen weer eens niet consequent zijn, juist timen (beloning/druk laten vallen) en hun paard niet kunnen 'lezen', dwz niet zien/aanvoelen wat dat dier van plan is, wil zeggen of probeert en dan niet goed kunnen inschatten of je nou juist moet blijven doorvragen of een andere opdracht geven.

Groet, Pien.

Anja Seijn schreef op zondag 29 november 2009, 23:38:


Alle emoties horen erbij Anja. Ga door, wees scherp en denk van te voren na over hoelang je wilt werken, wat je wilt zien voordat je stopt. Laaat je nooit verleiden om langer door te gaan, juist als het goed gaat.