Anja Seijn schreef op zondag 29 november 2009, 19:23:


Had gestopt voordat je dacht : nog eé'n keertje...
paard moet wijs worden uit een aanwijsvinger als cue, een stem die voetje zegt als cue en de timing die bewust te traag gegeven wordt.
Wat was je criterium? In hoeveel stappen had je dit gepland? Hoe groot waren de stappen? In ieder geval te groot voor je paard wat ontzettend zijn best stond te doen. Wat alleen nog niet precies doorhad welke voet er nu opgetild moest worden, maar in ieder geval wel dát er een voet opgetild moest worden en het uiteindelijk opgaf.......Dat kan dus een mogelijkheid zijn, gewoon niet helemaal goed trainen, (weenie, kwas er niet bij)

Of hij kan jou aan het trainen geweest zijn. Elke keer als ik een voet optil wil ik dat jij me een wortel geeft.
Ik heb net aan Eddy geschreven dat dat voorkomt. Dat paard probeert het leiderschap over te nemen en dat dat hem ook altijd lukte schreef je zelf.
Nu ben je consequent geweest , zonder straf of harder tegen hem te zijn heb je laten blijken dat dát niet gevraagd werd en nooit beloond wordt, dus zal dat gedrag afnemen. Het begin van jouw serieuze automatische leiderschap. JIJ bepaalt wat er gebeurd.

Piet schreef op zondag 29 november 2009, 23:04:

Ja dat klopt wel. Ik ben zonder straf of hard te zijn WEL consequent gebleven. Ik heb niet gereageerd op dat alle voeten optillen, niet beloond, niets toegevoegd en niets weggehaald. Wel heel stil blijven staan omdat ik deze reaktie niet verwachtte. Toen heb ik het maar afgesloten "Klaar", resoluut omgedraaid en paard mee naar buiten genomen waar we zijn gaan lange teugelen.
Leiderschap overnemen dat was ooit inderdaad het geval, vorig jaar. Toen wist ik zero nul, als Jeen naar links ging, gingen we naar links. Hij liep vooruit de pensionstal door en het laatste stukje zelfs in draf
Ik heb dat opgelost door hele simpele oefeningen "leiden" à la Hempfling. Doet hij niet meer. Als hij een stapje pikt, dan doet hij er twee terug. Daar let ik op en dat geeft beide partijen rust en duidelijkheid. Was ik vorig jaar altijd op mijn hoede "want hij kon wel eens uit lompigheid bovenop me gaan staan" ben ik dat nu in het geheel niet meer. Ik weet namelijk dat hij dat niet doet, ik eis mijn ruimte op en dat respect heb ik inmiddels.

Of hij mij aan het trainen was ... ik til mijn voet op, jij geeft een wortel ... nee, dat geloof ik niet ... eerlijk gezegd denk ik dat ik misschien net eventjes te lang ben door gegaan ... is ook zo leuk hé als hij lukt ... dat alle voeten om de beurt tillen, was ook geen nerveus of geïrriteerd gedoe ... eerder iets van "kijk eens, kijk eens". Uitdrukking was vrolijk, geïnteresseerd en een beetje teveel enthousiasme ... denk ik, twijfelend

Anja Seijn schreef op zondag 29 november 2009, 19:55:


Het is niet het clickeren an sich wat moeilijk is, het is het toepassen daarvan. Hét grote probleem is dat mensen weer eens niet consequent zijn, juist timen (beloning/druk laten vallen) en hun paard niet kunnen 'lezen', dwz niet zien/aanvoelen wat dat dier van plan is, wil zeggen of probeert en dan niet goed kunnen inschatten of je nou juist moet blijven doorvragen of een andere opdracht geven.

Groet, Pien.

Anja Seijn schreef op zondag 29 november 2009, 23:38:


Alle emoties horen erbij Anja. Ga door, wees scherp en denk van te voren na over hoelang je wilt werken, wat je wilt zien voordat je stopt. Laaat je nooit verleiden om langer door te gaan, juist als het goed gaat.