Gisteravond heb ik een begin gemaakt met Kim spelenderwijs te leren voor een karretje te lopen. Ik heb haar meegenomen naar de bak en haar daar een halster omgedaan. De twee lange teugels die ik bij me had, werden uitvoerig door haar besnuffeld en beknabbeld. De teugels aan haar halster bevestigd en Kim voor een groot probleem gezet: TWEE lijnen, welke kant moet ze nu op, ook sta ik plotseling ACHTER haar! Kim probeerde me in het oog te houden en probeerde me te volgen, ik ben een paar keer achter haar heen en weer gelopen tot ze me niet meer volgde en gewoon bleef staan. Geprezen met "jaaaa". Daarna Kim met de teugels overal aangeraakt, bleek dat ze daar helemaal niet van onder de indruk was. Zelfs de teugels op de grond gooien of tegen haar kont gooien had geen effect. Even voorzichtig aan een teugel getrokken: mevrouw keek onmiddelijk opzij, maar deed geen poging om te draaien en naar me toe te lopen. Toen geprobeerd haar aan het verstand te brengen dat ik graag wilde dat ze wat stapjes naar voren deed. Op "vooruit" gaf ze aan te begrijpen wat ik bedoelde, maar ik stond achter haar en ja, dan zomaar van mij weglopen, dat vond ze toch wel erg vreemd, normaal loopt ze altijd naast me of achter me aan. Na een lichte aanraking boven de staart en "vooruit" ging ze een stapje vooruit. Op "jaaaaa" bleef ze verwonderd staan en keek vragend achterom, ze had iets goed gedaan, maar wat in vredesnaam? De komende minuten begreep ze dat ik wilde dat ze op "vooruit" en even een aanraking boven de staart wat stapjes naar voren zou doen. Na in totaal 10 minuten deed ze vlot ongeveer 10 stapjes recht vooruit en bleef keurig op "hoo" staan. Toen een stuk appel gegeven en ermee gestopt; dit vind ik persoonlijk een goed begin. Kim was niet bang, vond het duidelijk prettig dat er wat met haar gedaan werd en probeerde te begrijpen wat de bedoeling was. Draadje tussen stal en bak weggehaald: Kim liep richting Lily (die het schouwspel had bekeken en even aan Kim wilde snuffelen) en beet Lily in het voorbijgaan snel even in de neus en ging er bokkend vandoor. Wat een dondersteen.....

Zondagavond een spektakel........ Lily stond voor de stal bij de waterbak te drinken, Kim stond in de stal hooi te knabbelen. Plotseling een herrie - Kim stond als een gek te stampen in de stal. Wat bleek? Lily had de waterslang uit de waterbak gehaald en voor de stal gelegd: Kim stond precies in de straal en werd zijknat. Uit de stal kon ze niet, daar stond Lily prominet voor. Ik heb maar snel de boel uitgezet. Lily was anders nooit zo dat ze overal aan moest zitten, dat was altijd Kim. Tja, goed voorbeeld doet volgen.....

Vanmorgen kon Lily tot mijn grote schrik niet omhoog komen - ik vreesde gelijk het ergste. Wat bleek - Kim had zich hinderlijk tegen haar aangevlijd en weigerde weg te gaan. We hebben wel een stel aangeschaft.......

Groeten,
Monique

marianne laenen schreef op maandag 14 december 2009, 16:27:


Te impulsief - dat dachten een aantal kennissen ook toen ik stralend vertelde dat ik zo snel al weer een ander paard gekocht had. Mijn buurvrouw was ontzet. Ze had ook op die site gekeken en mij steeds weer attent gemaakt op een paard wat zij zo mooi vond. Ze was ontzet toen ik een foto liet zien: Wat...... NIET die zwarte met die witte bles en die witte voet, die ik zo mooi vind?!

Nee, ik was bij mijn derde keus blijven steken. Zij was derde keus omdat ik graag een ouder paard wilde hebben - om zo weg te kunnen rijden. Het bleek dat het gewoon klikte met mijn derde keus: een zwart wit exemplaar, met witte manen en staart, 4 jaar oud, waarschijnlijk tijdens een rodeo ingereden, een machine waar eerst helemaal niets vanuit ging, doodsbenauwd voor alles wat een mens in handen kan houden. Bijna niet aan te raken, geen voetjes kunnen geven. Rijden daarentegen ging aardig, ze deed goed haar best ondanks het feit dat ze praktisch niets kon, sturen was een ramp. De buurvrouw verklaarde me voor gek, wat een karrepaard, hoe kon ik.

Het gaat er niet om of een paard mooi is, er moet een klik zijn. Ik ben naar die kindermanege gegaan met een houding van: Wie mij aardig vindt en het ziet zitten om met mij mee te gaan, die meldt zich maar. Lily gaf daar gehoor aan, mijn tweede keus wilde niets van mij weten. Ik heb Lily niet gekocht omdat ik haar mooi vond, er was op de een of andere manier iets tussen ons, ik had een heel sterk gevoel dat de rest dan wel goed zou komen. Het zou tijd kosten, maar het zou goed komen. En dat is ook gebeurt. Ik zou Lily voor geen goud meer willen missen.

Monique

Gisteravond stond ik met een schep in de bak te speuren naar half onder gesneeuwde mest, toen ik fijn gerinkel hoorde. Ik kon het eerst niet plaatsen, maar ik meende dat het bij Lily vandaan kwam. Toen ik haar aaide kwam ik erachter dat aan de bijna 10 cm lange haren onder aan haar buik kleine ijspegeltjes hingen.

Een vreemd gezicht!

Monique

Bij ons is een flink pak sneeuw gevallen. Lily en Kim vermaken zich prima!

http://www.mijnalbum.nl/Album=6DLQQXSY

Groeten,
Monique

Anja Seijn schreef op zondag 20 december 2009, 19:47:


Onze Kim trekt fraaie gezichten........ ze vond de fotokamera zo verschrikkelijk interessant. Bij jou ligt ook aardig wat sneeuw! Mooi gezicht!

Monique

van lennep schreef op maandag 21 december 2009, 9:11:


Afgelopen zaterdag heb ik het aan de stok gehad met onze hooileverancier, tevens vrienden van ons. Er waren twee pakken hooi bij waarvan de een van binnen vol met schimmel zat en een was aan de zijkant beschimmeld. Hij veegde de boel met zijn hand schoon en vroeg mij op dreigende toon of er nog steeds schimmel zat. Toen ik "Ja" zei, smeet hij de baal scheldend tegen de muur. Klaas verscheen toen, die was bezig het dekzijl van de aanhanger open te maken en hij was inene veel vriendelijker.

Ik ben aardig pissig geweest, hij beschuldigde mij ervan mijn paarden qua hooi overdreven in de watten te leggen, terwijl ik ze aan de andere kant in de sneeuw laat slapen en weiger krachtvoer te geven. Paarden horen bij regen in een stal, in de winter helemaal. Ook had HUN Tinker tenminste een stamboom, die van mij zou er niet eens als Tinker uitzien met die belachelijke halve snor. Wat dat laatste ermee te maken heeft, geen idee. Het zal me ook een worst wezen of Lilly een stamboom heeft of niet. Hun Tinker stond in een grote schuur, aan een wand allemaal hokjes met enorme slachtkonijnen en een hok met twee slachtvarkens. De warme lucht van dieren/mest/amoniak sloeg je tegemoet. Maar het paard stond op stal zoals het hoorde en werd lekker volgestopt met tuinafval en oude kleffe broden van de bakker.

Ik stond versteld van de agressie, ik ken hem als zachte stille man. Ik ben niet van plan mijn paarden troep te eten te geven, ik eet zelf ook geen beschimmelde troep. Ik heb ter plekke het hooi geselecteerd, tot zijn grote ergenis. Ik ben te bemoeizuchtig, vrouwen horen thuis te zitten en hun klep dicht te houden. Dat hooi wordt van mijn EIGEN verdiende geld betaald, dus ik trek mijn klep open als mij iets niet bevalt.

Binnenkort gaan we kijken of we de tweede enkele deuropening naar de hooistal zo kunnen verbreden dat het twee openslaande deuren worden. Kunnen we er tenminste ook een grote rol hooi in kwijt, die worden in onze omgeving regelmatig aangeboden en zijn we niet meer van dat soort onbenullen afhankelijk.

Bah..... wat kunnen mensen vreemd reageren.

Moest ik even kwijt.

Monique