Linda schreef op vrijdag, 27 februari 2004, 10:31:
> Tamara was er hartstikke rustig onder, heeft geen stap verkeerd
> gezet en liet het gewoon toe. Maar het ligt ook wel
> aan de DA denk ik hoor.
Hoi Linda,
Ik had dezelfde persoon, een hele aardige rustige man eigenlijk, maar ze vertrouwde het al niet toen hij aan kwam gelopen. Ze is altijd wat achterdochtig bij vreemde mannen, maar een dierenarts heeft kennelijk een bepaalde lucht bij zich, dus is het helemaal oppassen.
Daarbij heeft ze pas dus ook al aan de andere kant die chip gehad, dus ze was echt op haar hoede. En ik moest die enorme bos manen aan de kant gooien en vast blijven houden (anders vallen ze terug). Nou dan weet Isabella al heus wel hoe laat het is. Ik heb zelf die spuit geen eens gezien, dus zo snel was hij wel. Maar ze sprong toch een meter naar achteren en dat is nog niet zo erg, maar ze schud daarbij zo vreselijk met haar hoofd dan om die prik uit haar hals te krijgen. Zo heeft ze ook al ooit toen ze koliek had en eigenlijk doodziek was, toch kans gezien om die injectie direct eruit te schudden en lag het goedje op de grond, incl. naald en al. En moest de dierenarts dus terug om nieuw te gaan halen.
Nee prikjes daar houdt ze niet van. Maar vandaag waren we weer vriendjes hoor. Vanochtend al direct. Vond het heerlijk over haar borst gekrabt te worden. Hals wilde ze nog niet overigens. Kan geen pijn hebben, dus is wat aanstellerij van haar.
Groeten,
Ingrid
Warboel
