Merel Stoffers schreef :

Ik zit me dus echt te bedenken, he Merel, wanneer ik 'klaar' was om les te gaan geven. Als ik terugkijk worden dingen wel duidelijk maar op dat moment zelf ben ik er in gerold door mijn toenmalige job bij een western trainingsstal. Begonnen als lesser en mestruimer, getrouwd met mijn toenmalige trainer, spoedspoedspoedcursus western rijden, alle ins en outs, het showgebeuren (waar ik nu zo'n gloedjehekel aan heb), kreeg de kans om af en toe lessen van Dave over te gaan nemen. Ging vanzelf eigenlijk, van het een kwam het ander, het werden er steeds meer, ik kwam in dienst als co-trainer/instructor. Ik was toen 34 jaar oud (11 jaar geleden dus).
Daar uiteindelijk gescheiden (Dave ging terug naar USA), weggegaan, Jack tegengekomen, veel dromen en ideeën totdat we dit stuk land vonden en de rest is geschiedenis.

Eigenlijk heb ik mijn hele leven geweten dat ik dit ooit zou gaan doen, alles viel op een gegeven moment op de plek, ik had geen zwerfneigingen meer (10 jobs in 15 jaar tijd bij wijze van spreken) en had m'n plek gevonden.

Bij mij is het dus niet ontstaan omdat ik mezelf zo goed vond, het beter wist dan anderen, niks meer kon leren maar meer omdat ik ontdekte dat ik wat uit te dragen had, rijders en paarden op weg kon helpen, tips geven/begeleiden, zélf kunnen leren hiervan, door bovendien kansen te krijgen door op het juiste moment op de juiste plek te zitten.

Zoals Evy die kans hier krijgt. Je kent haar (je hebt met haar gewerkt en hier gewoond afgelopen zomer), die was 14 toen zij ons hele bedrijf draaide als wij met vakantie waren. Ze is nu 19 en geeft sinds een jaar les omdat ik er gewoon iemand bij nodig had, mijn rechterhand (en die van Jack), retegoed vinden we haar en zij heeft zichzelf al meningmaal bewezen. Dat ze pas 19 is maakt voor de lessers hier geen enkel verschil (ik hoor niemand klagen tenminste). Ze heeft wel wat minder ervaring en dat mag ook, ze kan hier groeien en zichzelf ontwikkelen. Mensen moeten zich niet druk maken om de leeftijd van de instructeur zolang de instructeur hen iets kan melden en hen op weg kan helpen. Als je niet goed genoeg bent val je vanzelf door de mand en komt er niemand meer.

Kansen, dat zijn het. Je kans grijpen als-ie langs komt.
Soms moet je jezelf bewijzen hierin maar als je zeker weet dat dat je weg is komt alles vanzelf op de juiste plek, vertrouw daar maar op.

Groetjes, Pien

Ik ben even zo vrij om mijn eigen topic omhoog te halen. Het was nogal druk hier, en ik heb eerder nog niet de rust gevonden om te reageren. Er staan in elk geval een hele hoop nuttige dingen in dit topic. :)

Ilona, uiteraard komt zo een vraag niet zomaar aanwaaien. De discussie kwam recent ter sprake hier, omdat een vriendin en ik zo onze eigen gedachtes hadden over een instructrice. (Grof gezegd: 'die is niet geschikt om les te geven'. - Maar wanneer ben je dat wel.) Later die discussie nog herhaald, en het blijkt dat mensen aan heel verschillende dingen waarde hechten.

Nogmaals, ik vind het wel superlief wat je zegt. Je hebt ook zeker gelijk in wat je zegt, qua doen, da's toch een effectieve manier om jezelf te ontwikkelen. Maar voor mezelf weinig twijfels eigenlijk, en anders had ik dat dan wel durven opschrijven, gelukkig. (En dat ik soms op Pien reageer, klopt, ben daar van de zomer geweest, en da's erg goed bevallen, dat mag duidelijk zijn. Ik heb haar wel één en ander gevraagd, ja. Maar als het specifiek om haar mening zou gaan dan zou ik haar wel privé durven mailen hoor!)

Leuk dat hier over 'de klik' en 'kunnen overbrengen' gaat. Ik vind dat zelf een heel belangrijke eigenschap. Iemand kan nog zoveel kunnen of weten, je moet wel kunnen verwoorden zodat iemand het gevoel gaat herkennen, bij zowel zichzelf als bij het paard. En juist als jijzelf iets heel logisch vind, of iets goed kan voelen, dan is het lastiger om dit uit te leggen, omdat dingen soms heel vanzelfsprekend lijken, maar dat niet voor iedereen hoeven zijn.
Uiteindelijk vertelt het paard je dit ook wel, maar het is wel makkelijk als iemand je daarop kan wijzen, bij kan helpen. Dát is in mijn opzicht belangrijk aan een instructeur.
En je moet dan ook kunnen erkennen als je iemand iets niet uitgelegd krijgt, of iets op een andere manier kunnen en durven uitleggen.

Overigens denk ik dat juist beginners geen makkelijke doelgroep is. Eigenlijk om de eerste reden die Anja noemt.

Iemand zelf zien rijden is voor mijzelf minder belangrijk, maar ik ben wel eens van mijn paard afgestapt met een 'ja dag, doe het nu gewoon even voor.'

Wat ik heel opvallend vond is dat vrienden van me het bijvoorbeeld belangrijk vonden dat iemand op bepaald wedstrijdniveau heeft gereden of bepaalde resultaten heeft behaald.
Ik vind dat eigenlijk minder belangrijk. Het kán iets zeggen over wat iemand meeneemt in zijn les, maar ik vind dat niet altijd veelzeggend, juist omdat het dan nog de manier is waarop iemand hiermee omgaat.

Ook leuk om te zien dat hier iedereen er toch anders in is gerold. :)

Bedankt voor de uitgebreide reacties allemaal!