Vandermaesen Guy schreef op maandag 21 december 2009, 14:26:


Oortjes constant in beweging, ok. Maar wel frappant dat ze naar voren komen op het moment van rust.
Kheb ook gezegd dat ik het moeilijk vind om het te verwoorden dus haal ik er maar even alleen de oren bij maar sommige momenten heb ik zoiets van: hmm, vinden ze dit nu echt 100% leuk?

Maar het is ook maar mijn interpretatie en geen kritiek op Nathalie en de rest. Ik vind het knap wat ze bereikt heeft, heb ze ook bezig gezien op de PT in mei en hoewel Parelli niet volledig mijn ding is, zie ik haar wel graag bezig.

Frans Veldman schreef op maandag 21 december 2009, 15:35:


Blaffende honden bijten ni, ideaal om mensen op een afstand te houden

Cindy Helms schreef op maandag 21 december 2009, 15:44:


Stukjes ondeugendheid zag ik ook maar toch ni heel den tijd.

Liesje_Olli schreef op maandag 21 december 2009, 17:50:


Een vreemde omgeving zal zeker wel invloed hebben op het gedrag. Oorspronkelijk wou ik Nathalie en co ook nog vragen of de paarden dezelfde uitdrukking hebben bij het oefenen thuis maar dan ging het helemaal kritiekerig overkomen en dat is het zeker ni. Maar bij deze...

Britt Claeys schreef op maandag 21 december 2009, 21:18:


daar heb jij helemaal gelijk in.

Diestelmans Liesbet schreef op maandag 21 december 2009, 17:52:


Ach Liesbet, perfect is ook maar saai hè En tuurlijk weet ik dat dit meer inhoudt dan zo'n persoontje dat komt zagen over de stand van de oren

Een aantal jaar geleden was ik begonnen met level 1, mega enthousiast. Maar dat enthousiasme daalde al snel bij de driving game, zowel Black als Jeanneke hun gelaatsuitdrukking stond me niet aan. Toch verder gedaan, bij het verfijnen werd het positiever maar wanneer (vooral) Jeanneke telkens zure bekken trok bij het opvoeren van druk bij nieuwe dingen, was voor mij de maat vol. Ik vond dit niet leuk. Het zijn games en in mijn ogen waren we niet aan het spelen, snappie?

Tuurlijk kan dat aan mijn onkunde hebben gelegen maar toch, ik had een ander beeld in mijn hoofd van spelen met paarden. Nu weet ik ondertussen dat Jeanneke gevoelig is voor druk en te veel druk geven, maakt haar ongemakkelijk. Ze blokkeert dan en doet niets meer en ik maar blijven opvoeren, tja...

Ok, maar dit heeft niets met jullie demo te maken. Het is ook de eerste keer dat dit me echt opviel. Bij andere filmpjes van Nathalie of op de demo van de PT kwam dat in mijn ogen niet zo hard naar voren. Mss omdat ik op andere dingen lette? Of omdat nu elk paard afzonderlijk te bekijken was?

Tussen paarden zie je idd hetzelfde maar dat vind ik dan weer geen spelen maar een tikkeltje daarboven. Net zoals bij mijn honden, zijn ze aan het spelen en de kleinste maakt dan altijd wel meer kabaal dan nodig is maar dat gegrom kan dan ineens een andere klank krijgen, meer een waarschuwing.

Iets duidelijker? Waarschijnlijk nog ni

Britt Claeys schreef op maandag 21 december 2009, 21:20:


If it walks like a duck, quaks like a duck, looks like a duck....It's a duck!
Laten we er geen doekjes om winden, een paard wat dwingt met de oren is niet happy en vrolijk, zeker als daar nog staartgezwiep bij komt. Het is ALTIJD protest. De dingen gaan niet zoals hij wil en dan is het een reactie op de situatie waarin het zich bevindt.
Nou heb ik helemaal niks met Parelli, maar dat wil niet zeggen dat het bij clickertraining niet voorkomt.
Paard doet iets, jij bent niet tevreden en laat geen click horen. Shit, "zegt" paardlief en hop daar kunnen de oren in de nek gelegd worden.
Bij mijn Don is er nog iets heel anders aan de hand. Als wij samen wat clickeren en Shiny staat dichter dan 10 meter in zijn buurt dan zijn die oren achteruit gelijmd, ze komen niet van zijn plaats.Constant roepend naar Shiny: Heb niet de euvele moed om dichterbij te komen!!! Ik ben bezig met mijn baas en de beloning is voor MIJ alleen! Rot op!!
Het lastige is dat dit bijna niet weg te trainen is, want zodra ik die oren rechtop getraind heb komt Shiny dichterbij en wordt de druk om ze toch weer in de nek te leggen voor hem ondraaglijk groot. Je kunt wel het uiterlijk veranderen , maar natuurlijk niet het innerlijk. Dus ik stoor me er maar niet meer aan, 'k weet hoe het komt

Piet schreef op dinsdag 22 december 2009, 9:34:



Ik heb wel een tijdje geparellied, eerst met een 20 jarige kwpn met dressuur verleden, het was onmiskenbaar dat hij daar helemaal geen zin in had. Ik had cursus gelopen in Parijs en was het gefilmd dan zou het er ongeveer zo hebben uitgezien als op de filmpjes. Voor mij was het toendertidj een eyeopener, (meer dan 10 jaar geleden) omdat ik vanaf dat moment wist dat ik niet met een bit hoefde te rijden en dat er andere mogelijkheden waren dan de onsympathieke traditionele methodes. Ik heb een kleine merens merrie die een beetje ADHD is. Zij raakt snel geirriteerd en zoekt met de andere paarden ook altijd ruzie. Ik ben dankzij Parelli een heel eind gekomen met haar, aan de andere kant heeft het opvoeren van de druk bij haar ook een averects effect gehad. Maar juist door Parelli begreep ik dat ik op het verkeerde spoor zat en het opvoeren van druk dus niet werkt. Deze merrie doet ook altijd haar oren naar achter als ik iets van haar vraag, aan de andere kant reageert ze punktueel. Ze wil niet maar als ik haar iets vraag doet ze het toch, ze wil graag weglopen maar ze blijft toch bij me, het is heel grappig om dat te zien. Ik kan erg goed met haar opschieten, en vertrouw haar volledig, maar die oren naar achter, dat blijft zo.
Nu clicker ik, vooral met de grote Rosa, comtoise. Veel leuker en Rosa vindt het geweldig. Zij doet steevast haar oren naar achter als ik het gebaar "klaar" maak, want zij wil gewoon eindeloos doorgaan. Zolang ik iets met haar doe is ze tevreden, ook zonder beloning in de vorm van voedsel, maar als ik weg wil, dan wordt ze nijdig. Ik zie ook wel eens dat haar oren naar achter gaan als ik iets vraag waar ze heel goed in is, dat doet dan meer denken aan concentratie, alsof ze denkt, ha fluitje, dat doe ik even snel, maar dat is mijn interpretatie natuurlijk.

Piet schreef op dinsdag 22 december 2009, 9:34:


Heb ik met Rock dus ook. In het algemeen is hij altijd zo druk bezig om alles in de kudde te regelen (en daar is hij echt goed in), iedereen bij mij (n snoepzak ) vandaan te houden, waardoor die oren zeer veel naar achteren zijn. Als hij vind dat hij een beloning verdient, maar ik nog niet bv. dan wisselen de oren constant van: Ik wil nu snoep nah! NUUUUUU = oren naar achter .... naar: was het nu goed? of zo misschien = oren naar voor.
Maar voor de rest dus een iets zuurder paard dan alle anderen, oren gaan bv ook naar achter als je te aanhankelijk zou worden en zou willen knuffelen Vindt hij helemaal niets ... en toch ... mag een ander paard mij ook niet aanhalen ... want dan vliegt hij weer tussenbeide en eist hij weer alle aandacht op. Hij is graag bij me, maar wordt nu heel graag aangeraakt. Maak ik mij druk hierom? Neen ik heb heel veel respect voor dit paard. Maakt hij het toch een beetje te bont, dan steek ik even mijn vingertje op en zeg duidelijk ROCK! en hij is weer down to earth
Staartzwiepen doet hij trouwens nooit.

Cindy Helms schreef op dinsdag 22 december 2009, 12:33:


tja er staan wel weer schrijffouten in, maar belangrijkste fout:
hij wordt niet nu, maar NIET graag aangeraakt.

Piet schreef op dinsdag 22 december 2009, 9:34:


Maar dat is dan niet iets dat tussen jou en Don afspeelt maar door een externe factor (Shiny). Ik veronderstel dat op het moment van rust zijn oren naar achteren blijven om Shiny op een afstand te houden?

Als de oren afwisselend van voor naar achteren gaan, heb ik er geen problemen mee. Maar ik zie graag zo'n 'ah baasje, kom nog wat, wat volgt er nu?' als je met z'n twee bezig bent. Ik vind dat een indicatie dat het paard het leuk vindt.

Piet schreef op dinsdag 22 december 2009, 9:34:

En natuurlijk heeft Don ook gewoon gelijk )

Ans Jondral schreef op zondag 20 december 2009, 10:03:


Oef, een beetje tijd voor het forum....
Die mooie Haflo-something is Nico van Ann van Equimotion in Geel. Ook een erg leuk en speels/aandachtig paard, en ze is er pas een paar weken mee bezig.

Ilona Kooistra schreef op zondag 20 december 2009, 18:30:


Bedankt Ilona! En je hebt gelijk hoor, over de overduidelijke hulpen. Ze kwamen in deze situatie ook net iets minder door dan thuis... Pat zelf haalt die flapperbenen pas boven als fase drie hoor, dus zijn meer gevorderde paarden gaan mooi achterwaarts op enkel gewichtshulp. Maar zover zijn wij nog niet, of toch niet voor publiek.

Ow, ik vind Lolita ook zo mooi, geheel objectief en onbevooroordeeld natuurlijk