Arabesk schreef op zondag 20 december 2009, 21:51:


de ponys worden door mijn man bekapt ,op de wijze van het boek natuurlijk bekappen.Nadat we eerst een bekapper hebben laten komen die alles netjes heeft voorgedaan,en waar we ook op terug kunnen vallen.
We hebben vandaag de uitslag van de dierenarts van het bloedonderzoek gekregen.Beide ponys insulineresistent,volgens onze vee arts op hooi wat ze dus al krijgen en er schijnt speciaal voer te zijn waar goede resultaten mee worden behaalt, hier moet ik de folder nog van halen.Ik was al begonnen met magnesium daar ga ik ook gewoon mee door . en ook zei ze veel wandelen dat moet je dan wel op bouwen.
Nelly

Nelly Boot schreef op maandag 21 december 2009, 22:12:


Ik ben heel benieuwd naar dat speciale voer! Insulineresistentie wordt doorgaans behandeld met 'minder'. Magnesium en chroom zijn middelen die daadwerkelijk de bloedsuikerstofwisseling kunnen beinvloeden, maar dat is geen voer.
Als ze i.r. zijn geraakt van je hooi, dan zit er niet anders op dan het te weken en spoelen (makkelijker gezegd dan gedaan met de vorst) om de suikers eruit te halen, of anders ander hooi te kopen, dat duidelijk armer is.
Krijgen de ponies onbeperkt hooi? zijn ze erg dik?

Christel Provaas schreef op dinsdag 22 december 2009, 7:34:


de ponys kijgen niet onbeperkt .want dan werden ze veel te dik ze krijgen 4 keer per dag . als ik het hooi week willen ze niet meer eten. Zodra ik de folder van het voer heb zal ik het opschrijven.
ik weet ook nog niet of ik het ga geven,ik ben nu ongeveereen week met magnesiumchelaat bezig daar wil ik eerst mee verder .
Ik krijg het alleen niet altijd naar binnen met geweekte grasbrok
ze zijn op dit moment niet erg dik je kan bij allebei de ribben voelen,maar er zit nog wel wat op de konthet zijn shetlanders dus zo dik.

Nelly Boot schreef op dinsdag 22 december 2009, 8:43:

Ik krijg de chelaat er ook haast niet in. Ik gaf magnesiumoxide, wat neutraal smaakt en dat ging wel naar binnen. Het effect was duidelijk: na 4 dagen een veel soepeler paard. Omdat chelaat beter opneembaar zou zijn ben ik daarnaar overgestapt. Gevolg: hij laat het staan. Nu is de dosering van de chelaat veel hoger dan van de oxide, dus dat zal ook meespelen. Chelaat is erg bitter. Ik ga dus weer terug naar de oxide, want om opgenomen te worden moet het atuurlijk wel naar binnen.

Christel Provaas schreef op dinsdag 22 december 2009, 7:34:


Waarom denken we niet eens een beetje onderbouwd na over wanneer de voedingswaarden van hooi te hoog zijn of we dit niet simpelweg kunnen verdunnen door hetzelfde hooi te mengen met stro? Dus de boel verdunnen?

Christel Provaas schreef op dinsdag 22 december 2009, 8:54:


bitter op zich is voor een paard niet het probleem
ik heb jarenlang emmersvol witlofwortels gevoerd
knauw daar maar een stukje van !

Peter Donck schreef op dinsdag 22 december 2009, 9:38:


Dan zal iets anders het probleem zijn. Hij lust het iig niet en hij is niet de enige.

Christel Provaas schreef op dinsdag 22 december 2009, 13:16:

Haha, nee, als ik met die lekkere magn. spuit kom, rent m'n shettie al weg, zo lekker vind ie het. Waar haal jij de magn oxide? Is dat onbeperkt houdbaar?

vagebond schreef op dinsdag 22 december 2009, 16:57:


Ehm... niet zo netjes misschien op een site die zelf zoiets verkoopt... je hebt mail!


Geen idee, na 3 maanden is zo'n pot op.

vagebond schreef op dinsdag 22 december 2009, 16:57:


In een spuit? ja das eng...
Grasbrok beetje bevochtigen en poeder erover, hier geen probleem.
Of Bietenpulp weken en op t laatst de poeder erdoor.
Beginnen met de halve hoeveelheid poeder en dan opvoeren wil ze ook wel aan de smaak laten "wennen"
Succes

Marlies Sanders schreef op dinsdag 22 december 2009, 17:23:


Ja, ik snap t ook niet hoor, die problemen met het voeren van het chelaat. Zoals jij het beschrijft heb ik het de meest kieskeurige madam laten eten..

Ik laat de grasbrok dan trouwens helemaal weken zodat het uit elkaar valt en als het ware weer gras is geworden. Daar de chelaat doorheen. Paarden komen dan naar je tóegerend hoor, als ze je zien aankomen met hun grasbrokhapje.

Het mooie van chelaat is dat het op een andere manier (aan aminozuur verbonden) binnenkomt en daardoor niet of iig minder afhankelijk is van de calciuminname. (zou leuk testje zijn voor jou, Christel..)

Daarnaast mag je eigenlijk niet zoveel oxide voeren als eigenlijk gewenst zou zijn omdat dit dan weer nadelige gevolgen heeft voor het lichaam, die gevolgen heeft chelaat niet.