Koen Theys schreef op donderdag 24 december 2009, 13:22:


Pfff, ik wil hier even op in haken.
Ik ga helemaal mee met Koen.
Woody heeft haar hele leven (volgens eigenaresse) “Platte” zolen gehad!
Altijd iets flares en aan de steunsels kon niet geklooit worden, dan zat je in “de zool”.
IK ben wel, net als Koen, die hoefwand in de kwartieren (bij de flares dus) hoog weg gaan snijden. Bovendien ben ik later de steunsel wel en anders gaan inkorten. Haaks op de steunsel wand en niet vlak met de zool, want dan kwam ik niet ver.
Het bleek geen platte zool te zijn, maar een volgelopen zool. Er viel niks kruimeligs weg te krabben, dat spul was hard als was het de zool.
Na maanden de kwartieren 2wekelijks bijhouden, begonnen de hoeven al een concave vorm te krijgen en de flares werden minder. De eigenaresse viel het veel later op, dat er “iets” anders was aan de hoef.
De zool werd kruimeliger en er vielen soms hele stukken uit. Nog niet zo heel lang geleden heb ik de hielen ruim 2 mm kunnen laten zakken en de flares zijn verdwenen.
Rasp ik de hoefwand vlak, dan kan ik bij de kwartieren toch nog iets zakken, om de zool te volgen.
Tevens ben ik van mening dat, al zou de zool (en hoefwand) vlak/rondom dragend zijn, je door het aanbrengen van kwartierbogen (=minimaal dragen in de kwartieren) zoals Koen beschrijft, Je toch een verbetering van hoefmechanisme hebt.
Lopen op asfalt/beton is goed voor vlakke slijtage, maar niet om de vorm van het hoefbeen te volgen. Daar heb je losse-harde ondergrond voor nodig, die de concave-zool en straalgroeven vult en de hoefwand afrond.
Los genoeg om de hoef te kunnen vullen, stevig genoeg om het paard te dragen en hard genoeg om slijtage aan te brengen.

Nils en Olly