SimoneS schreef op donderdag 7 januari 2010, 0:18:


Ohhhh
*droomt verder over zo'n huis*

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 7 januari 2010, 0:11:


Ok, hoe zou jij het oplossen dan....doorlopen op een bijna onbegaanbaar pad waar je bijna geen kant opkan, totdat je hem niet meer kan houden omdat jezelf je voeten niet meer normaal neer kan zetten op de zeer onregelmatige ondergrond gladde ondergrond met valgevaar voor beide in deze situatie?
Of, kiezen voor je eigen veiligheid en ruimte opzoeken om op die manier je paard wel weer tot rust te kunnen krijgen.
Graag tips om dit soort situaties in het vervolg te kunnen voorkomen..

Ilma Meijer schreef op donderdag 7 januari 2010, 10:13:


DAT naburige graasland gebruiken om haar aan het werk te zettn ipv te grazen daarna terugkeren naar de plaats des onheils EN NOU GA JE VERDORIE RUSTIG ZIJN HE MEID Grinn !
Vele paarden zitten nu boordevol energie en zo'n bokpartij is gewwon het zot in't gat zoals wij noemen .Maar , het kan voor de ruiter niet zo leuk zijn en zelfs gevaarlijk . Als ik voel dat een paard zo boordevol energie zit ga ik er stevig mee aan het werk .Vooreerst rustig aandraven aan een laag tempo maar wel gedurende km's en geen honderden meters .De stops and go's uitbreiden ,van achteruitstap naar aandraven enozverder .Elk paard gaat na een half uurtje al véél rustiger zijn .Het slechtste wat je kan doen is héél voorzichtig stapje voor stapje ,enzovoorts.........want dan begint alles te borrelen van binnen en niet alleen bij het paard dus

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 7 januari 2010, 12:13:


Ok, da's tenminste duidelijk. Het grasland, midden in het bos,kwam pas in de buurt toen de bokpartij al aan de gang was en op het pad was het lastig draven vooral wanneer je ernaast loopt We zaten er nl. niet op.
Maar ik begrijp je punt. Dank u voor de tip...

Ik vrees dat we op dit moment dus maar beter even niet teveel 'buiten de deur' moeten doen. We hebben gewoon de mogelijkheden niet om de energie er van tevoren uit te halen. Geen binnenbak. Paden glad en onregelmatig, een nog niet geheel genezen paard én een nieuw paard zonder al teveel ervaring in het bos.

Wij kunnen nu zelfs niet met de auto bij de paarden komen en moeten een stukkie wandelen om bij ze te kunnen komen. Wij raken onze energie zo iig al wel een beetje kwijt.

Ilma Meijer schreef op donderdag 7 januari 2010, 23:15:


Hoe doe je dat nu dan met water?

angelique hage schreef op vrijdag 8 januari 2010, 15:50:


Dat wordt gedaan door de stalhouder die via een andere route het bos in kan. Zij woont bij de stal en heeft ook een zwaardere auto om het bos te kunnen verlaten.
Maar het is geen straf hoor om dat stuk te lopen. Normaal gesproken mag je daar in het donker niet komen maar wij mogen dat nu wel. Dus ieder nadeel heeft zo weer zijn voordeel.