Cindy Helms schreef op vrijdag 15 januari 2010, 13:15:


Awel hè, die wasek kwoaijt mor hij was verstopt achter de draperies mor da zaggek pas toen ek de blaffeture nor bove trok. Noa m'n artches en pekes zennek de bloemekes gon buite zette mor die kazak is ni praktis vor agge nen buitewipper tegenkomt want van die forsbolle kregde al een appelflaute da ge der nog mor enne zie enne, kzou ni wille batteren zenne!
Wa nen annekesnest is't geworden. Echt Antwaarps, kzout ni wete, kzen ne Oemelegoemenaar

Cindy Helms schreef op vrijdag 15 januari 2010, 13:16:


Kabas = boekentas idd
Kabassen = inhaken (arm in arm lopen), volgens de oma toch

Cindy Helms schreef op vrijdag 15 januari 2010, 13:25:



Toen ik klein was, was er ook nen beo een paar huizen verder. In de zomer zat hij buiten, spreken kon hem ni maar vloeken, mannekes toch. En kleine kindertjes leren enkel vuile praat op school...

Cindy Helms schreef op vrijdag 15 januari 2010, 13:34:


In het kalme houten bos?

Cindy Helms schreef op vrijdag 15 januari 2010, 13:39:


Maar Wommelgem = Oemelegoem
Kvind het een schitterend woordje om uit te spreken
Amuseert u!

Cindy Helms schreef op vrijdag 15 januari 2010, 13:42:


Kzou wel willen maar de combinatoriek wacht
Kmoet dringend de compi terug afsluiten maar heb geen zin
Kzal't maar es doen zekerst en wat in gang schieten...
Amuseert u nogmaals

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 15 januari 2010, 17:35:


Ruiter = storende factor: geen aanvoelen, zit als een petattenzak tegen het ritme in en is bezig met een gevecht vooraan.

Prachtig paard trouwens!

jennet schreef op vrijdag 15 januari 2010, 19:35:


Das een goeie

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 15 januari 2010, 20:58:


Vanaf 0:34 zie je haar in galop heftig beginnen wringen, niet enkel met de handen maar ook met heel haar bovenlichaam. Das toch een teken dat er best wat druk is vooraan niet? Dus wel zichtbaar in galop?

Cindy Helms schreef op vrijdag 15 januari 2010, 22:05:


Was't plezant?
Veel bijgeleerd

Koen Theys schreef op vrijdag 15 januari 2010, 21:00:


Passie is door niemand doorgegeven maar van kinds af aan gaven paarden mij een wauw-gevoel. Ons mama was beginnen paardrijden na haar huwelijk, toen mijn jongere broer geboren werd, is ze gestopt, onze papa is een keer mee gaan doen om haar te plezieren maar 't was toch ni zijn ding.

Toen ik wou beginnen paardrijden moedigde ons mama mij hard aan omdat zij het niet mocht van haar ouders op die leeftijd. Elke les stond zij paraat aan de kant samen met mijn omake.
Toen waren die wekelijkse lessen hét uur om naar uit te kijken, meer deed ik niet, het was een manege in St-Antonius, iets te ver om met mijn fiets naartoe te gaan, dus gewoon les nemen. Maar wel alle paardjes op de manege gaan gedag zeggen

Na een tijd ben ik op een manege gevallen in mijn gemeente, op 5 min fietsen van bij mij thuis, nu was ik koningin te rijk
1 les op de week werden 2 lessen, eventjes er naartoe gaan werd uiteindelijk daar elke vrije moment zitten. Alles was leuk, van rijden, poetsen, stallen doen tot de plein keren. In de lessen werden er paarden gebruikt van een paardenhandelaar, uiteindelijk mocht ik een aantal paarden van hem rijden buiten de lessen. Toen hij vertrok, reed ik al een jaar op Blackske, zijn eigendom. Blackske zou dus verdwijnen en mijn wereld stortte in.

Zagen dat ik gedaan heb thuis, tot berekeningen maken waarbij ik alles verkocht van speelgoed en boeken en geen zakgeld meer wilde, ik wilde maar 1 ding: Black, zonder hem was de manege én mijn leven zinloos
Eigenlijk konden mijn ouders het op die moment moeilijk veroorloven wegens verbouwingswerken, ik heb Black gekregen van mijn grootouders en ben mijn ouders eeuwig dankbaar dat ze me dit toch gunde.

Toen ging de bal pas echt aan het rollen, veel rijden en plezier maken maar 1 ding wrong en dat was dat Black zo zuur was, ongelukkig leek. Pas later legde ik de link naar 24/24 buiten, toen Black op de wei ging staan omdat ik begon met mijn studies, hij veranderde zienderogen.
Hoe goed ik het daar ook gehad heb, ik wou zelf voor hem zorgen, hij was mijn maatje en ik wou alles doen om het hem zo aangenaam mogelijk te maken.

Ik studeerde af en ging op zoek naar een wei: uiteraard moest er nog een paardje bij, Jeanneke Nobody verhuisde ook mee.
Dat was het helemaal, soms denk ik echt dat ik beter als boerin was geboren, ik geniet van elk ding dat ik daar mag doen.
Later kwam Soraya er ook nog bij.

Dus waarom? Omdat het zo geëvolueerd is maar pakt me mijn beesten af (dus niet enkel de paarden) en ik ben doodongelukkig, ik zou niet meer dezelfde Britt zijn denk ik.
De paarden geven me rust, zet mij even op de wei en ik kom opgeladen thuis.

Koen Theys schreef op vrijdag 15 januari 2010, 22:32:


Hmm, een paard heeft wel iets extra's ja. Mss de omvang, een groot maar elegant beest dat nieuwsgierig maar toch voorzichtig afkomt.
Voor mij blijft het toch de rust die ze uitstralen, die blik. Mijn honden zie ik ook doodgraag maar die stralen niet bepaald rust uit als ik binnenkom

Cindy Helms schreef op vrijdag 15 januari 2010, 23:20:


Super!!!
En bitloos kopstukje in de auto? Nog superder
Mission accomplished idd!

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 16 januari 2010, 0:26:


Maar als het zagen niet meer vlot vanuit de pollekes komt omdat er te veel gewicht aan hangt, wordt dat toch gecompenseerd met het bovenlichaam, om extra kracht bij te zetten, ni?