Britt Claeys schreef op vrijdag 15 januari 2010, 13:33:


Awel hé eeeeeeeeeeeeeeeeen de poembak, de poembak is kapot!
Lang leven de Strangers.
Zeg em: weet jij hoe lang ik al probeer mijn eigen mama wijs te maken dat het Wommelgem is waar dat zij woont en niet Oemelegoem of Wollegem. En ik krijg dat maar niet aan haar verstand gebracht!
Man man man ... om de muren van op te lopen zoiets
Soit ik ga me wapenen en ik ga vertrekken. Zij die gaan ....... groeten U!

Britt Claeys schreef op vrijdag 15 januari 2010, 13:35:


ah dat soort kabassen, maar netzakken noemde wij ook kabassen. Maar mijn bomma sloeg de bal al wel eens meer mis op dat gebied. Zo ken ik duizenden spreekwoorden ... maar geen enkel juist

Britt Claeys schreef op vrijdag 15 januari 2010, 13:41:


mmh, wilde ni mee?

van lennep schreef op vrijdag 15 januari 2010, 14:39:


zennnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnn

Britt Claeys schreef op vrijdag 15 januari 2010, 13:46:


mission accomplished!

sibyl de jager schreef op vrijdag 15 januari 2010, 18:59:


Ik geef Peter gelijk. Linker zweefbeen claudicatie.
Ruiter? Zou beter een andere hobby zoeken.

Britt Claeys schreef op vrijdag 15 januari 2010, 22:30:


vree leuk paard hoor. Ik zou hem zo mee genomen hebben. Moet dringend rechtgericht worden en versoepelen in hals en rug. Heb me er eens opgezet met de normale optoming (met bit dus BAH, nooit meer een bit voor mij. Ook al was dat zeker, nu nog zeker'der'). Paardje gekend om er vandoor te rennen, met het hoofd de lucht in en sjezen maar. Ik mijn bitloos kopstukje uit de auto genomen en ooooh wat vond hij dat zo veel leuker en ontspannender. Hals lekker lang en laag, rug ontspannen. Ook de eigenares zag duidelijk het verschil. En rara ? Jep, ook zij gaat een bitloos hoofdstelletje bij Jp bestellen
daar doen we het toch voor zeker, niet?!
Fantastisch vind ik zoiets, word ik gelukkig van.

Britt Claeys schreef op vrijdag 15 januari 2010, 23:24:


Ipv knarsentanden met bit, ging hij over naar smekken zonder bit
bitloos hoofdstel in auto? tuurlijk, was aan gedacht

Nadine Claessen schreef op zaterdag 16 januari 2010, 0:01:


wat goed van haar, maar inderdaad de meesten zien het niet.
de meesten zien zelfs geen verschil tussen een gespannen en een ontspannen paard

Peter Donck schreef op zaterdag 16 januari 2010, 8:13:


maar als de meesten op een jong paard komen te zitten met ontzettend veel capaciteiten, dan denken ze plots dat ze op die manier kunnen rijden én ook al weten ze wel of niet dat er een ganse gymnastische opbouw noodzakelijk is, toch overvragen ze zo'n jong paard omdat het nou eenmaal lijkt dat hij meer kan dan andere paarden van dezelfde leeftijd.
Dat schijn bedriegt, snappen ze niet.
Voor rustig is niet veel tijd meer hé in de paardenwereld?! Jammer genoeg.

Koen Theys schreef op vrijdag 15 januari 2010, 21:00:


Paarden fascineren mij als sinds ik kind was.
De rust die sommige uitstralen en overbrengen op de mens,
De angst en pijn die in andere hun ogen verschijnt,
Hun lichaamsstaal onderling en tov ons,
De ijzeren wil en het dappere van een aantal onder hen,
Het gracieuze voorkomen van bepaalde rassen,
Hun nieuwschierigheid naar het onbekende,
Het speelse van een klein kind,
Het dartele en de onhandigheid van een pasgeboren veulen,
En een onschuldige blik,
Het eindeloze vertrouwen in de mens van telkens weer opnieuw verraden dieren,
Het zich afsluiten voor alles en iedereen of het wild om zich heen slaan om zich te kunnen uiten,
het geven van hun leven in de handen van niets zo onbetrouwbaar als de mens.

Piet schreef op zaterdag 16 januari 2010, 8:45:


inderdaad want in 99% van de gevallen blijkt hijzelf dan nog de pineut van zijn eigen talent te zijn. Blijkt hij introvert dan zal er niet veel wijzigen aan zijn situatie. Blijkt hij er dan toch tegen in te gaan en voor zich zelf op te komen, dan komt hij hopenlijk ooit toch bij een mens terecht die hem begrijpt. Meestal zit daar echter nog een levensfase tussen die iets minder fraai is.
Tot later,
Cindy