marianne laenen schreef op zondag 17 januari 2010, 19:47:


Toch ook bij deze hond zou je de omgang en gehoorzaamheid kunnen verbeteren, denk ik. Het lijkt dat hij meer buiten wil zijn om te gaan jagen, bewegen, rennen en spelen. Dat kan ook samen met je, waardoor je meer aan zijn behoeftes voldoet en daardoor gaat alles beter. Grommen tegen je, kan alleen maar als je hem ergens mee plaagt, zoals een kind onbewust kan doen of dat hij inderdaad denkt de baas te zijn. Dat laatste is ronduit gevaarlijk, zo'n grommen daar zou ik hulp bij zoeken als ik het zelf niet kan doen stoppen en omzetten in iets positiefs.

marianne laenen schreef op zondag 17 januari 2010, 19:47:


Da's apart, paard heeft hond begrepen en op zijn nummer gezet.Knap! Uiterste dominatie, nekvel pakken en op de rug leggen. Net zoiets als join-uppen denk, moet je ook wel weten wat je doet. Jaahhh hier ook zo'n adhd-er hoor, ook een duitse staander. Fietsen ermee.....raken ze lekker ontspannen van.Kan je kilometers maken hihihi. DEn deze heeft een tijdje gegromt toen onze zoon 12-13 jaar was, ineens uit de niks. Dacht ik. Grote kindervriend hoor maar als er iets mis is, kan ik hem gelijk lezen maar nu???? Lang verhaal en wat blijkt.....rangorde! Geur. Kind gaat op een bepaalde leeftijd veranderen van geur. Is allemaal opgelost maar had wel ffkes hel anders af kunnen lopen.Jakkes. Ach ja we blijven leren he? Hihihi

Michiel schreef op zondag 17 januari 2010, 21:21:


Dat grommen van hem is dominantie. Buiten met hem, kan alleen wanneer je 200% op hem geconcentreerd bent anders is hij weg. We hebben er al eens iemand bijgehaald voor advies omdat zijn gedrag toen nogal zwaar doorwoog op ons gezin.
Die persoon stelde het nogal cru: Als je kiest voor je gezin, doe je die hond weg.
Verkoop hem niet aan "normale" mensen want dan belandt die hond zowiezo in een asiel. Verkoop hem aan een jager, dan kan hij zijn jachtinstinct uitleven. Maar... daar zal hij wel in een hok belanden..

't Zal natuurlijk voor een groot deel aan ons liggen al ben ik ervan overtuigd dat Basan overfokt is.
'' Is ook niet dat hij opgesloten zit hé. Hij loopt de hele dag in een tuin van 2000m2.
Vroeger werd er dan ook nog elke dag 2 uur met hem buiten gefietst zodat hij zich kon "moemaken". Maar Basan werd een atleet, het was nooit genoeg, nooit moe...
En een hond met een sterk jachtinstinct kopen terwijl je in een bos woont, dat is er natuurlijk ook om vragen hé.

Marianne

marianne laenen schreef op zondag 17 januari 2010, 22:13:

mmm heb 1e kerstdag mn prachtige arabische merrie in laten slapen.
10 jaar was t mijn grote leerschool.
Ik heb in die 10 jaar ontdekt met haar dat ik echt een mooie indianen vrouw ben en wij hebben nooit gevochten.
Helaas kwamen er opponenten van buitenaf,hormonen,hoefbevangenheid,afgrijselijk onze wereld binnen.
Afschuwelijk .
geen leven meer.
Gelukkig mag je voor je dier kiezen.!!
Ga morgen een ijslander merrie ophalen ,die dezelfde knoeiparty met mensen heeft gehad al vera.
Nou voor mij easy
geen bit er meer in en gewoon geduld met elkaar leren kennen.
lekkereeigenwijze sterke merrie
Duszo snel mogelijk introduceren in de buitenkudde
eerst paardzijn en dan zie ik wel verder

verasita schreef op zondag 17 januari 2010, 23:02:


) Het het gelezen op je Hyves!!! En daar zal ik het nieuws volgen over je nieuwe paardje! Spannend!!! Oh ja, gefeliciteerd!

Groetjes,

Wil.

IJzers...... het einde!

Ellen2 schreef op zondag 17 januari 2010, 18:50:


Mooi samengevat en geeft duidelijk aan waar de verschilende manieren van werken met paard of hond op gebaseerd worden. Een hond verkoopt zijn ziel voor een hapje en zal al vertrouwt hij iemand niet, pogingen ondernemen om toch aan dat hapje te geraken. Bij een paard daarentegen werkt de stimulans "hapje" pas nadat er vertrouwen is. (mijn ervaring, krijg ik gelijk van de clickeraars?) Dit is duidelijk ondervindbaar bij mijn half Arabje, is ze gespannen en dreigt er ergens onraad in haar ogen dan eet ze zelfs haar liefste hapje ongeinteresseerd en ik heb haar zelfs al geweten dat ze niets aannam. Voor haar is " rust" de grootste beloning.
grtjes

jennet schreef op zondag 17 januari 2010, 21:55:


Die dingen vind ik nu net zo ongelooflijk. Toevallige relaties tussen Verschillende diersoorten zoals ts Apach en Basan. Dat ontstaat vanzelf en kan je niet aanleren. Zo rijdt er onze kanten een man met een Quarter en een Duitse staander rond en paard drijft de hond voorwaarts wanneer die niet snel genoeg me vertrekt door met zijn snuit te duwen tegen hond zijn achterwerk. Die hond gaat altijd angelijnd mee en de communicatie ts hond en paard is ongelooflijk om te zien. De man vertelde me dat diet vanzelf tot stand gekomen was en had toen ik hem er over aansprak enkele jaren terug het paard slechts een jaar of twee en de hond kwam uit een asiel en niets speciaal aangeleerd. GEWELDIG zo"n dingen.
grtjes

marianne laenen schreef op zondag 17 januari 2010, 22:13:


Oei heb juist een verhaal over een andere Duitse staander gedaan met een paard buiten in het bos. Je ziet binnen elke rassoort heb je toch sterk af te wachten hoe hun persoonlijke karakter is hé. Ik heb een Amerikaans Stafordje van nu 5j. Opvoeding blijft duren en vraagt veel consequent gedrag waar ik niet altijd zin in heb. Gelukkig geen dominant type al weet je onder honden onderling nooit welke rangordestrijd er zich kan ontwikkelen. Dus buiten voor de veiligheid bijna altijd aangelijnd. Volgens ons ook echt een ADHDhondje en als de aandacht gefocust is op iets vergeet ze de rest en is haar energie niet te onderschatten. Bij rassen als deze waar we nu over praten, is het even belangrijk net als bij paarden om verder te gaan in het begrijpen van dit diersoort voor een goede samenleving met hen niet?
grtjes
Myr

amar schreef op maandag 18 januari 2010, 8:27:


Het is niet zozeer vertrouwen, maar meer spanning.
Duidelijk is, ook naar aanleiding van wat je schrijft, dat een gestrest paard niets leert.
Op een gegeven moment zie je ontspanning komen omdat de mond ontspant, heel vaak even likken en kauwen.
Ik noem het de stressbarometer.

Dat is de manier waarop ik mijn stresskip zadelmak heb gemaakt. Trainen in heel kleine stapjes en klikken voor goed gedrag.
Wanneer hij bij een spannend vervolgstapje de beloning niet nam vroeg ik meteen "hoofd laag" Als hij dat niet direct deed, wist ik dat ik op het randje zat van wat hij zonder te protesteren (en protesteren is bij hem niét gewoon nee zeggen) aankon.
Ik wachtte dan even tot ik het likken zag en dan ging altijd ging het hoofd naar beneden en wilde hij zijn beloning wel en bleek de oefening een stuk beter geaccepteerd.
Na een paar keer herhalen was de barometer zover gezakt dat ik weer een stapje verder kon.
Bij rust geven zou de gedachte in het paardenhoofd op kunnen komen dat wanneer hij maar gespannen genoeg doet, hij niks meer hoeft en zó zijn we niet getrouwd zunne!

amar schreef op maandag 18 januari 2010, 9:01:


Heej Amar hoe bedoel je ongelofelijk als ik vragen mag? Ik merk wel dat sinds ie me mag naar de paarden hij erg onzeker is en steeds vraagt..en nu? Hij leert ineens ook bij ha! Of zou hij mijn onzekerheid voelen? Hij is niet bij me weg te slaan ineens(ja niet slaan he) Dus als ik zover ben dat ik het bos inga met paard zal ik hem zeker meenemen en hopelijk blijft ie er ook bij net als bij die man met zijn quarter.Ja dat zou zeker geweldig zijn.Hihi

marianne laenen schreef op zondag 17 januari 2010, 22:13:


Marianne heb je al dit alles al eens overlegt hier?
http://pets.groups.yahoo.com/group/NederlandseClickerlijst/
Zou ik doen, en dan kijken of voor Basan en jullie er verbeteringen in zitten.
Je hebt inderdaad 3 mogelijkheden, betere begeleiding - zo laten - een goed adres zien te vinden.

Michiel schreef op maandag 18 januari 2010, 10:55:


Bedankt Michiel!
We hebben al met hem geclickerd. In de tuin gaat dat super. Buiten de tuin....
interesseert het hem geen bal, zelfs niet wanneer hij aangelijnd is. "Buiten" dat is voor hem een andere planeet.

Marianne

Piet schreef op maandag 18 januari 2010, 9:53:


Interessant want de verschillende manieren om dieren iets aan te leren blijven mij interesseren. Even ter verduidelijking, wanneer mijn paard geen hapje aanneemt omdat zij gestrest is, heb ik het niet over een moment dat ze aan het werk is met mij maar idd ik snap je. Een gestrest paard is zeker niet met zijn aandacht bij je en is constant aan het bedenken hoe zij van de oorzaak van die stress kan afkomen en dus leert het niets positief op dat moment. Aanleren en werken en de grenzen van het paard op dat moment respecteren is uiterst belangrijk maar op een gegeven moment kom je bij het paard dat alles kent en net zoals bij honden heb je het paardje dat niet in zijn hoofd haalt om eigenzinnig te doen en den deugeniet laat ons zeggen. Het blijft een gevoelig onderwerp omdat wij hier allemaal mensen zijn die zo veronderstel ik toch, goede leiders willen zijn. Ik heb een beetje het gevoel dat alle leerwegen gebruik makend van communicatie toch verschillende raakpunten hebben. Alleen heb ik zoiets als vroeg of laat moet ik me als BAAS uiten of ik wil of niet maar probeer dat te zijn zonder onredelijkheid. Met andere woorden, we vragen onze dieren in eerste intantie iets, maken duidelijk wat we willen maar uiteindelijk moeten ze onze wil uitvoeren en wordt er druk uitgeoefend tot ze het doen. Hopelijk geeft dit geen verkeerd beeld want mijn omgang is zeker zachtaardig met dieren. Alleen je hebt de rebellen of drukdoenertjes bij alle levende wezens, wat doe je dan? Je kan niet blijven vragen hé! Benieuwd naar antwoorden van iedereen.
grtjes
Myr