eddy DRUPPEL schreef op zondag 17 januari 2010, 20:15:


je hebt een punt


Ik blijf vinden dat paarden je meer confronteren met jezelf omdat het groter en duidelijker is wat er gebeurt (hond die aan lits trekt, versus paard dat je meesleurt), je wordt er veel duidelijker met je neus op geduwd.

maar zou inderdaad kunnen stellen dat dat verschil tussen de oren van de mensen zit
nu waar het verschil zit maakt IN THERAPIE minder uit, want het gaat hier om het effect wat je creert bij de mens, en als je sneller therapeutisch effect bereikt door te werken met een paard, is het dat wat telt
maar het is de cliênt die dat bepaalt, en misschien mag ik ook hierin niet te snel veralgemenen

daarnaast:
kan ik me toch moeilijk ontdoen van de indruk dat honden toch gemakkelijker contact leggen en meer willen doen voor AANDACHT alleen dan een paard, dat ze iets toegankelijker zijn?
maar ik besef dat het niet helemaal goed lukt om het uit te drukken en ik hier weer moet oppassen niet te veralgemenen

Ellen2 schreef op maandag 18 januari 2010, 12:38:



DAn is nen olifant nog véél confronderenderderderder


Wel dat is omdat jij over het algemeen met zéér sociale honderassen werkt

Probeer is : Borzoi , Husky, Akita inu , Elandhond , Turkish Kangal enz.........geloof me GEEN allemansvriendjes hoor en zeker niet te paaien "door een vreemde" met een snoepje .
Daarbij ken je de uitzondering op de regel zéér goed "Indy" ! Als er nu één paard is dat "foert doet et zelf" kan zeggen tegen een vreemde is zij het wel hé Indy toegankelijk noemen is zoals beweren dat ik ne kletskop heb Toch heb je haar met mij bezig gezien .Is daar een verklaring voor ? Gewoon het klikt ,das alles en als het bij haar niet klikt ,kunde gij op uwe kop gaan staan en vijftien keer ronddraaien ge gaat alleen hare achterkant zien en ne smoel die zich afsluit

eddy DRUPPEL schreef op zondag 17 januari 2010, 20:15:


Hoorde liever "zweefgehalte" want ik ken nml evengoed zwevende mannen hoor! De uitleg daarentegen vind ik voor 100% stroken met mijn idee. Veel zweefideeen of ervaringen stroken idd maar wanneer je er over gaat nadenken komt het er op neer dat je met je lichaam altijd je denken vertaalt en dat heeft niks zweverig. Sommigen vertellen zwart op wit aan hun pupil dat je je angst mag laten zien aan je paard omdat je dan eerlijk bent. Ga je hierover nadenken dan zit er waarheid in dat een paard zo gevoelig is dat je eventuele over-acting een onduidelijke lichaamstaal uitstraalt. Je kan niet liegen dus over wat je echt voelt maar Ik zou in dat geval toch geen buitenrit aanbevelen. Je hoort ook vaak zeggen, kinderen mogen op de rug van mijn paard alles maar een volwassene daar is hij zus of zo bij. Ik denk dat dan op de één of andere manier bij het paard overkomt dat een kind een onvolwassen iets is en misschien onschuldig vertrouwen heeft of weinig of geen dominant gedrag vertoont dat kan botsen of zoiets.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 18 januari 2010, 13:00:


Akita inu ,
Dat je dit nu vandaag vermeldt moet ook weer lukken. Hier zit er nu net hier zo eentje Ik denk dat ik dat snoepje maar laat ...

Elandhond , Turkish

amar schreef op maandag 18 januari 2010, 8:27:


Nee. Ik heb tientallen honden op cursus gehad die tijdens de lessen niet geïnteresseerd waren in hapjes. Oorzaak was meestal grote opwinding (aanwezigheid andere honden maakte dat de betreffende hond enorm gefocust was op willen spelen), in sommige gevallen angst/stress (wat verschrikkelijk eng al die mensen en/of honden, waar is hier de nooduitgang?!).

Plus, clickertraining is niet per definitie gekoppeld aan voerbeloning! Mijn eigen hond werkt en leert het meest fanatiek als de beloning een spelletje is (balletje gooien of samen sjorren aan een speeltje). Mijn paardjes werken liefst voor een hapje en gekriebeld worden op favoriete plekjes. Mijn enthousiaste reactie (stem; brááááf, góed zo!) krijgen ze er bij .


Als er ergens onraad dreigt in haar ogen, vertrouwt ze dan genoeg op jou als jij duidelijk maakt dat er volgens jou géén onraad is?
Als dat (nog) niet zo is en het gestresst zijn komt vaak voor, dan kun je misschien het best eerst (blijven) werken aan haar zelfvertrouwen, en aan het vertrouwen van haar in jou?
Ik bedoel dit als een open vraag, want ik weet niets weenlijks van haar noch van jou. Misschien werk je hier al heel lang aan, of is het niet zo van toepassing, of heb je bewust andere keuzes gemaakt.


Ik maak straks een nieuw topic aan over "rust" als beloning. Ik heb daar vraagtekens bij.

vr. grt, Karen

Ellen2 schreef op maandag 18 januari 2010, 12:38:


Ik denk dat de gemiddelde hond inderdaad gemakkelijker contact legt met een (vreemd) mens dan een paard. Maar ik denk dat dat komt omdat de gemiddelde hond van geboorte af aan veel meer tussen en met mensen leeft dan het gemiddelde paard. Met andere woorden: ik denk dat dat komt door socialisatie/leefomstandigheden, niet door aangeboren verschillen tussen een paard en een mens.

Zou je een paard van jong veulen af aan even veel met mensen laten zijn als de gemiddelde pup/hond, dan krijg je een "huispaard" dat heel mensgericht is. Andersom is ook waar, een hond die is opgegroeid tussen soortgenoten en heel weinig contact met (vreemde) mensen, zal zeer waarschijnlijk niet geïnteresseerd zijn in menselijke aandacht en/of zich er zelfs van afkeren.

grt, Karen

Cindy Helms schreef op maandag 18 januari 2010, 14:18:


een turks elandhond ?
welwel, straks wordt haiti weer groen !

Karen Koomans schreef op maandag 18 januari 2010, 14:43:


Voila se , just my point . Mensen zien al een hemelsbreed verschil tussen paarden elders en paarden bij ons ,NH 'ers !Ze zijn allemaal zo braaf meneer !Amai ze luisteren echt op uw stem hé ! En : Komen ze altijd zo af in de weide ??? Enzoverder ,enzoverder .Ga je dit doordrijven :paarden in huis houden en deel v/h gezin maken en honden op afgelegen weides gaan kweken .Krijg je na enkele generaties de omgekeerde wereld .Kan je cursus gaan geven tussen een troep honden om jezelf te spiegelen
Kzie Ilias al in zijn bench liggen met stro en ik over ze koppeke strelen

eddy DRUPPEL schreef op maandag 18 januari 2010, 14:57:


en indy in galop afgelopen komen om u te overkwispelen en lekskes te geven als je 's avonds thuiskomt ...

marianne laenen schreef op maandag 18 januari 2010, 11:28:


Dan heb je buiten dus een andere motivator nodig dan in de tuin; iets dat ervoor zorgt dat hij wél geïnteresseerd raakt in wat jij hem wilt leren.

De beloning zou kunnen zijn dat hij diréct na de click verder mag lopen (aangelijnd met jou). Eerste oefening zou kunnen zijn dat je blijft stilstaan, net zo lang tot hij zijn aandacht op jou richt, al is het maar voor 0,5 seconden. Timing is alles... en het duurt heus niet langer dan 10 minuten (de eerste keer oefenen) tot er een moment komt dat hij een fractie van een seconde naar jou kijkt. Click, brááf en meteen in beweging komen. De tweede en derde keer duren misschien weer enkele minuten. Maar dan, zeker bij een hond die het concept van CT al kent ("wát moet ik doen om te zorgen dat ze clickt, zodat we weer verder lopen?), kan het opeens heel snel gaan. Dan kijkt de hond naar jou zodra je pontificaal stil gaat staan. Vanaf dat moment kun je werken aan de duur van het gedrag (hij moet steeds ietsje langer naar jou kijken voordat je clickt en verder loopt). Dan het gedrag op commando zetten (bijvoorbeeld "let op"). Dan het gedrag vragen terwijl jullie lopen; reageert hij door naar je te kijken -> click en al prijzend een paar passen in looppas/rennen/gek doen als beloning! Reageert hij niet binnen 1 seconde, niet het commando herhalen (!) maar stil gaan staan, weer net zo lang tot hij wél kijkt.

Het is nmm niet ingewikkeld of moeilijk, en mits je goed timet, de beloning het waard is om iets voor te doen én je consequent bent, kan dit leerproces razendsnel verlopen. Ik heb meerdere eigenaren met hun hond die "niet uit te laten was" (enorm trekken aan de lijn en nul aandacht voor de eigenaar) op deze manier begeleid. Alle keren met groot succes ("het is een heel andere hond geworden"). Nodig is wel dat als je dit zo wilt gaan aanpakken, je ook vastbesloten moet zijn om het vastbesloten toe te passen. Als je inconsequent bent (je staat stil om te wachten tot hij zijn aandacht op je richt maar je wordt het zat en loopt toch maar weer door...) dan gaat het niet lukken! Wees vastbesloten om niet ongeduldig en niet boos te worden. Ben je daarvoor niet in de stemming en/of heb je weinig tijd, ga dan "gewoon" lopen zonder deze oefening te doen.

Kun je eenmaal de aandacht van je hond bij jou krijgen, dan kun je van daaruit werken aan elk ander gedrag/commando (zit, af, ....).

Euh, ik weet dat dit een paardenforum is Dus: als je een paard hebt met soortgelijk gedrag (als je met hem loopt is z'n aandacht overal behalve bij jou), dan werkt het precies zo - mits "weer verder lopen" echt als belonend wordt ervaren door je paard. Zo niet, dan kunnen alle trainingsstappen hetzelfde blijven maar moet de beloning worden aangepast naar iets wat jouw paard wél de moeite waard vindt.

Voor alle duidelijkheid: er zijn zowel voor hond als paard meerdere methodes om het dier te leren zijn aandacht (desgevraagd) op de eigenaar te richten. In de praktijk combineer ik vaak methodes, maar het is wat veel en te off topic (denk ik) om dat allemaal te beschrijven. Blijft overeind dat de beschreven methode werkt, ook als het niet wordt gecombineerd of geïntegreerd met andere oefeningen of technieken.

grt, Karen

Karen Koomans schreef op maandag 18 januari 2010, 15:25:


Ik heb niet zo heel veel verstand van honden trainen, maar ik las dat Marianne schreef dat haar hond epilepsie had. Nu hebben wij buren met een Berner Sennen met epilepsie en die vertoont allerhande agressief gedrag, dat schijnt met zijn ziekte te maken te hebben. Toen hij anderhalf was, adviseerde de da al euthanasie, omdat hij ronduit gevaarlijk was. (DA had niet door dat de hond epilepsie had). Buurvrouw is verder gaan zoeken en uiteindelijk heeft de hond medicijnen gehad, die de epilepsie onderdrukken. Hij is nu 4, zit aan de maximum dosis en begint weer ¨slecht¨ gedrag te vertonen. Is dus enkel nog afwachten hoe lang het nog kan of dat de medicijnen eerder zijn dood worden, want ook die zijn niet best voor hem.
Maar goed, misschien speelt dit ook bij de hond van Marianne een rol en dan kan je trainen wat je wilt, dat gaat waarschijnlijk niet helpen.

Els.

Els Kleverlaan schreef op maandag 18 januari 2010, 15:51:


oei!
Marianne

Ja, sommige honden met epilepsie (lang niet alle!) vertonen afwijkend en/of agressief gedrag dat mogelijk met hun ziekte samenhangt.

Maar epilepsie (of welke aandoening dan ook) kan m.i. dit niet verklaren :


grt,
karen

Karen Koomans schreef op maandag 18 januari 2010, 17:00:


Daar heb ik dan ook weer mijn twijfels over. De Berner Sennen gedraagt zich buiten eigen terrein ook anders dan op eigen terrein. Het ¨vreemde¨ maakt hem meer onvoorspelbaar. Buurvrouw heeft van alles geprobeerd, ook clickertrainen, zelfs met begeleiding thuis, maar hij blijft heel moeilijk. De hond reageert trouwens alleen vreemd op mensen, andere honden heeft hij geen problemen mee. En buurvrouw heeft al heel wat Berners en andere honden opgevoed, ook tweedehands verwaarloosde honden en heeft nog nooit problemen met een hond gehad, dus dat lijkt mij niet de oorzaak.

Els.