amar schreef op dinsdag 19 januari 2010, 10:44:

Piet schreef op dinsdag 19 januari 2010, 7:36:


Hey Piet, als een paard of ander dier gewend is iets te krijgen als beloning is het dan niet normaal dat hij beledigt en verbaasd is als hij dat plots niet meer krijgt? Ik denk dat wanneer je altijd "goed zo" koppelt wanneer een oefening naar verwachting op dat moment wordt uitgevoerd er eveneens verbazing is en de inspanning waardeloos wordt.Wat bedoel je met primaire beloning en secundaire? Ik denk dat wanneer de druk van de vraag wegvalt dat als primaire beloning ervaard wordt. De verbazing en de blik die op je geworpen wordt van ha was het dat met een bijna onmiddelijke uitnodiging tot gezamenlijke ontspannening van zijn mens en eventueel een Goed zo zal dan secundaire beloning zijn denk ik.
grtjes

KDS schreef op dinsdag 19 januari 2010, 11:21:


In jouw geval is rust geven technisch gezien negatief .- Iets prettigs weghalen - één van de vier quadranten van het operant conditioneren. Waar Egon even naar verwees.
In andere eerder beschreven gevallen is rust geven positief omdat je iets vervelends weghaalt.
Moeilijker is het niet

Monique Meijer schreef op dinsdag 19 januari 2010, 11:32:


Bij Lily werkt rust als beloning absoluut niet. Ze is in het verleden nooit geprezen, alleen hard gestraft als het niet goed was en verder genegeerd.

Ze zit verschrikkelijk naar dat ene woordje te vissen. Ze wordt er gewoon boos van als ze niet een enthousiaste bevestiging krijgt (JAAAAAAA!!!!) dat ze het goed gedaan heeft. Ze blijft zoeken en de meest vreemde combinaties aanbieden tot het verlossende woordje volgt en dan zie je haar groeien, haar ogen krijgen een zachte uitdrukking, ze buigt haar hals extreem en neemt een trotse houding aan.

In het begin volgde dan ook nog vaak een onhandige kleverige graai in mijn gezicht. Dat laatste heb ik haar gevraagd niet meer te doen. Aan haar snor hangen vaak dingen die ik liever niet in mijn gezicht heb...

Monique