Frans Veldman schreef op dinsdag 19 januari 2010, 13:38:
> Piet schreef op dinsdag 19 januari 2010, 12:54:
>
>> De vorm van rust die nu hier besproken wordt is niets anders
>> dan het laten wegvallen van druk oftewel het ongedaan maken
>> van iets negatiefs, (geplaatst in de 4 quadranten waar ik het
>
> De vorm van "rust" die ik beschreef is dat ik mijn lichaam
> ontspan en duidelijk laat zien dat ik tevreden ben en geen
> verdere verlangens heb.
Mijn paard vindt het jammer - dus juist niet belonend - als ik geen verdere verlangens heb. Ik vind dat leuk, dat dat zo werkt bij mij en mijn paard... Dat wil niet zeggen dat jij dat ook leuk zou moeten vinden; dat is aan jou.
> Het is een signaal, net zo goed als
> de "click" dat is bij jouw paarden. Paarden kunnen niet alleen
> goed horen, maar zijn ook meesters in lichaamstaal. Een
> ontspannende zucht kan een net zo duidelijk signaal zijn als
> een click. Alleen moet die laatste aangeleerd worden, en wordt
> de eerste door een paard vanaf zijn geboorte al intuitief
> herkend.
Nee, mijn signaal "click" en jouw signaal "ontspanning" zijn twee heel verschillende signalen. Ze hebben een verschillende betekenis! (zie mijn bericht hier onder alsjeblieft voor uitleg).
>> Secundaire beloningen zijn beloningen die over het algemeen
>> op den duur hun waarde verliezen. Bv de klik zonder beloning
>> erachter aan.
>
> Dit geldt meer voor de click dan voor de ontspanning. De click
> is als signaal namelijk niet van nature aanwezig maar
> aangeleerd, en wordt deze niet goed onderhouden dan wordt de
> betekenis van de click weer verleerd. De ontspanning die je als
> signaal gebruikt wordt daarentegen niet aangeleerd, en zal dus
> ook niet zo snel worden vergeten.
Helemaal mee eens, de click als signaal moet (zeer regelmatig of altijd, dat is een keuze die de trainer kan maken) worden gevolgd door iets dat het paard als belonend ervaart. Bijvoorbeeld een lekker hapje.
Hoe ik de clicker gebruik betekent de "click" voor mijn paard:
Met wat je NU doet, precies op het moment van de click, heb je een beloning verdiend. *De tastbare of eetbare beloning komt dus ná de click*.
De clicker gebruik ik om het gedrag dat ik bedoelde heel precies te markeren. Mijn uitgangspunt is dat m'n paard niet zo zeer voor die markering (de click) werkt, als wel voor de beloning die ik na de click daadwerkelijk aanbied. Hoe die beloning er precies uitziet kan per individueel dier verschillen. Ik zoek naar een beloning waar dát dier graag zijn best voor wil doen.
Sommige dieren werken (voor een tijdje) ook wel voor de "click" als er na de click geen tastbare of eetbare meer volgt. Maar dat wil ik hier graag buiten beschouwing laten. Want het uitgangspunt van
clickertraining is niet dat de clicker DE beloning is of moet worden. Het uitgangspunt is dat je met de clicker (of desgewenst met een ander signaal), precies dát gedrag markeert wat je bedoelde te vragen, *waarna een tastbare of eetbare beloning volgt*.
Uitgangspunt is ook dat die beloning niet persé voer hoeft te zijn, maar dat het wel iets moet zijn waar het betreffende dier echt graag zijn best voor doet om die beloning te verdienen.
De "click" als signaal is dus een groot verschil met het signaal "rust"/ontspannning. "Click" markeert het gewenste gedrag, en vertelt het paard dat hij met dat gedrag een beloning heeft verdiend. De daadwerkelijk beloning, bijv. een schijfje wortel, komt na de click.
Ontspanning/"rust" als signaal betekent bij de meeste trainers die dat toepassen: "juist, je deed wat ik vraag en daarom mag je nu ontspannen". PUNT. Er volgt daarna geen andere beloning, het mogen rusten IS de beloning.
*Natuurlijk is het ook mogelijk om na het rust-signaal alsnog een tastbare of eetbare beloning te geven aan het paard, maar in het kader van deze gedachtenwisseling gaat het me om mensen die dát NIET doen.* Het gaat me - om de discussie zo duidelijk mogelijk te houden - juist om mensen die ervan uitgaan dat het geven van ontspanning als voldoende belonend/motiverend wordt ervaren door het paard.
En inderdaad, paarden kunnen "rust" - dat de trainer ophoudt iets te vragen van het paard - als belonend ervaren. Dat dat zo is, bestrijd ik niet.
En ja, trainingsmethoden die deze vorm van beloning gebruiken kunnen effectief zijn (het paard leert het gevraagde te doen). Dat dat zo is, bestrijd ik niet.
Wat ik probeer duidelijk te maken is, dat naar mijn mening een paard dat het mogen rusten/ontspannen inderdaad als belonend ervaart, kennelijk de daaraan voorafgaande oefening niet zo leuk vond om te doen.
Immers, mogen STOPPEN met iets LEUKS, is niet belonend.
Mogen stoppen met iets dat je liever niet had gedaan, is wel belonend.
Ik zeg niet dat het fout is als je ervoor kiest om op die manier (rust = beloning) je paard te trainen. Als je dat bijvoorbeeld a la
Parelli doet en je instelling is je paard een prettig paard-natuurlijk leven te bieden, dan bied je je paard een aangenaam leven (in vergelijking met de meeste paarden). Inclusief een trainingsmethode waarbij je paard jouw bedoelingen gemakkelijk kan begrijpen, en waarbij je je paard geen pijn doet en hem geen angst inboezemt tijdens dat trainen.
** samenvattend
*
_____________________
Wat ik hoop te bereiken is dat als iemand kiest voor "ik gebruik rust/ontspanning voor mijn paard als zijnde een beloning", diegene zich ervan
bewust is dat een paard dat een gevraagde oefening op die basis uitvoert, niet echt plezier heeft in het doen van die oefening.
Immers, mogen STOPPEN met iets LEUKS, is niet belonend.
Mogen stoppen met iets dat je liever niet had gedaan, is wel belonend
_____________________
Als je het er niet mee eens bent dat dit zo is (dat dit zo zou zijn, moet ik dan zeggen
) - oké. Dan hebben we een andere mening.
Ik ben dan wel oprecht benieuwd naar een uitleg, een beargumentering waarom mijn mening hierover niet klopt?
Als je het er wel mee eens bent en er toch voor kiest om te blijven werken met je paard met als uitgangspunt dat je je paard beloont door hem rust/ontspanning aan te bieden, oké! Dan ben je je bewust van de voor- en nadelen van jouw manier van trainen en maak je een bewuste keuze om het zo te doen, en niet anders. Prima!
grt,
Karen
Warboel
