Karen Koomans schreef op dinsdag 19 januari 2010, 15:34:
> Frans Veldman schreef op dinsdag 19 januari 2010, 13:38:
>
>> Piet schreef op dinsdag 19 januari 2010, 12:54:
> Ik zeg niet dat het fout is als je ervoor kiest om op die
> manier (rust = beloning) je paard te trainen. Als je dat
> bijvoorbeeld a la Parelli doet en je instelling is je paard een
> prettig paard-natuurlijk leven te bieden, dan bied je je paard een aangenaam leven (in vergelijking met de meeste paarden). Inclusief een trainingsmethode waarbij je paard jouw bedoelingen gemakkelijk kan begrijpen, en waarbij je je paard geen pijn doet en hem geen angst inboezemt tijdens dat trainen.
Hele leuke discussie tot nu toe!
Ik heb moeite moeten doen op eerst alles te lezen alvorens te reageren.
Verschil van mening bestaat niet, heb ik altijd gevonden, ik ben misschien raar hierin. Iemand die open staat en oprecht alles wil onderzoeken, weet dat er alleen maar verschillende aspecten onder woorden gebracht worden. En je kan natuurlijk wel zeggen ik heb een voorkeur voor dat aspect of een dier dat door zijn karakter met dat aspect het beste benaderd kan worden. Verschillen van mening is daarom vaak spraakverwarring of gemakzucht om een discussie te beëindigen of een gebrek aan intelligentie om verschillende aspecten te begrijpen.
> ** samenvattend
*
> _____________________
> Wat ik hoop te bereiken is dat als iemand kiest voor "ik gebruik rust/ontspanning voor mijn paard als zijnde een beloning", diegene zich ervan
bewust is dat een paard dat een gevraagde oefening op die basis uitvoert, niet echt plezier heeft in het doen van die oefening.
> Immers, mogen STOPPEN met iets LEUKS, is niet belonend.
> Mogen stoppen met iets dat je liever niet had gedaan, is wel belonend
> _____________________
Klopt als een bus en er zijn méér aspecten.
Wat Frans naar voren brengt klopt ook als een bus, dat de meeste dingen die we vragen van een paard vanuit zichzelf niet belonend zijn, maar belonend gemaakt worden, door beloningen, zoals jij weer uitlegt.
Kortom niets met elkaar in tegenspraak.
Ik zie nog een aspect, en dat is naar mijn mening het hoogste doel. Namelijk dat "het doen zelf" de echte beloning wordt. Intrinsiek gemotiveerd met een duur woord, zoals een hond passie heeft aan een bal zoeken. Dat lijkt heel veel op het aangeleerde fijn vinden omdat er misschien een beloning volgt, maar gaat toch een stapje verder. Zoals Fálki los met je mee loopt, hij doet dit omdat er vele aspecten aan verbonden zijn die vanuit zichzelf belonend zijn. Dat hij daarin soms beperkingen van je krijgt, drukt de lol niet om het plat te zeggen. Zo zijn paarden nieuwsgierig en hebben looplust, waardoor een buitenrit zelf belonend kan worden. Ook al zitten er aspecten aan die ze liever niet zouden hebben, dat nemen ze dan op de koop toe. Een deel van de trainingkunst is dan ook die nare kanten zo gemakkelijk mogelijk maken, waardoor de leuke kanten het overwicht gaan krijgen in het paard zijn beleving.
Groet, Michiel
tot zover
Warboel
