eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 26 januari 2010, 14:16:
> eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 26 januari 2010, 14:10:
>
>> Ans Jondral schreef op dinsdag 26 januari 2010, 13:57:
> de grond ! Poging om terug op te staan gaat gepaard met ik
> terug op de paarderug
.Moet je hun kop zien als ze terug
> recht staan en de ruiter zit er nog op
Soms moet je is
> zeggen : neen kerel dit werkt NIET méér ,sorry !
Ja, ik sprong er ook meestal wel af. Ik liet mij dan van haar kont glijden. (Eens je door hebt dat dat paard onder je de verkeerde kant uit gaat, heb ik eerlijk gezegd weinig zin om te blijven zitten.) Ben voor zover ik mij herinner ook altijd weer opgestapt. (Op een enkele keer na toen het paard behoorlijk kreupel liep na zo'n actie.) Paard was ook altijd heel kalm. Steigert eigenlijk heel beheerst. Je ziet haar pas in paniek slagen wanneer ze voorbij haar evenwichtspunt is en dreigt om te vallen.
Maar soit, mijn paard deed dat niet expres. (steigeren wel natuurlijk, maar vallen niet.) Die schrok zo altijd al heel erg als ze viel. En eigenlijk viel die ook vaak zonder dat ze echt gek deed. Zo heb ik er eens onder gelegen terwijl ze wel schrok, maar alleen haar hoofd plots draaide naar het ding waar ze van schrok. Meer niet en toch ging ze languit. Ze is niet zo heel stabiel, denk ik.
Warboel
