Arno8 schreef op zaterdag 30 januari 2010, 18:18:


Hmmm, mijn bericht viel weg, even alsnog aanvullen inclusief mijn vragen:
Mensen zeiden dus alleen dingen als: "Mijn paard werd er erg agressief door, maar hij werd wel mooi gespierd!"

Dit heb ik dus gezegd:

///////////
Is dit echt het advies waar een dierenarts mee kwam? Kwam hij niet eerst met een hele reeks andere oplossingen? Ik kan het me eigenlijk niet voorstellen, stel dat ik naar de dokter ga:

ik: Dokter, ik heb niet genoeg spieren, wat nu?
Dokter: Oh, ik pak even een spuit anabolen, doe je broek maar alvast omlaag!

Klinkt niet echt aannemelijk, toch? Waarschijnlijker zou zijn:

ik: Dokter, ik heb niet genoeg spieren, wat nu?
Dokter: nou, beweeg je wel genoeg? Je lichaam past zich aan aan de beweging die het krijgt, dus als je weinig beweegt heb je weinig spieren. Als je meer spieren wil, zul je meer moeten bewegen.

Ik weet dat veel dierenartsen het als hun taak zien om zoveel mogelijk prestaties uit een dier te persen, maar ze hebben toch wel een beetje meegekregen dat ze ook aan het welzijn moeten denken?
///////////

Nu vraag ik me dus af: een mensen-arts legt een eed af dat hij mensen geen kwaad zal doen (toch?). Als een arts iemand aan anabolen helpt, kan hij een tuchtcollege achter zich aankrijgen.

Weet iemand hoe dit bij dierenartsen zit?

Ik kan me niet voorstellen dat die een eed afleggen. Vooral als je je bedenkt dat sommige dierenartsen alleen maar bij boerderijen langsgaan om daar dieren die oerslecht worden gehuisvest iedere maand vol te spuiten met antibiotica. Van 'geen kwaad doen' is daar dus geen sprake, alleen maar van het mede mogelijk maken van een huisvesting die kwaad doet.

Maar leggen zij toch wel een eed af? En is er bij dierenartsen een tuchtcollege?

A

Ans Jondral schreef op zaterdag 30 januari 2010, 19:56:


Ik kan het me wel indenken, maar genezen kost soms tijd en dat lijkt niet iedereen te kunnen accepteren (ook niet in de mensenzorg). Ik hoef denk ik niet uit te leggen dat anabolen niet zonder risico zijn?


De redenen die worden gegeven:

wij hadden een draver voor de kortebaan die wat slappig was

paard is sloom

slappe kniebanden

jennet schreef op zaterdag 30 januari 2010, 20:25:


Inderdaad, maar de fysieke effecten mogen er ook zijn. Las op bokt al dat het bij een paard een hartafwijking heeft veroorzaakt.

Cindy Helms schreef op zaterdag 30 januari 2010, 20:41:

Dat forumspook begint me op de zenuwen te werken... Ik was wel benieuwd naar jouw reactie!

Wat een leuk verhaal.

Klinkt ook bekend. Mij is ooit verteld dat paarden niet kunnen leren door naar iets te kijken en dat na te doen, maar dat lijkt me echt onzin.

Toen ik nog in Drongelen stond, had ik een shet als gezelschap te leen. Mijn moeder was een keer op bezoek met haar hond. Steeds gooide ze een bal, de hond haalde die op, bracht hem terug en kreeg daarop een snoepje.

De shet stond te suffen en keek dit drie of vier keer aan. Toen m'n moeder de bal weer gooide, stoof de shet er opeens op af. Ze trapte de hond weg van de bal en probeerde de bal zelf tussen de kaken te nemen. Ze kreeg er echter geen grip op, waarna ze besloot zonder bal naar m'n moeder te rennen en een snoepje op te eisen.

En dat was een shet waar ik nooit clickertraining mee had gedaan.

Cindy Helms schreef op zondag 31 januari 2010, 10:12:


Helemaal mee eens. Als het medisch 'noodzakelijk' is zou ik er nog 1000 bedenkingen bij hebben, maar ik sluit dan iig niet uit dat ik het zou doen als mijn paard pijn lijdt en dit de enige oplossing is.

Maar alleen voor het uiterlijk, mooiere bewegingen of een 'minder sloom' paard... bah.

Ans Jondral schreef op zondag 31 januari 2010, 10:52:


Dat is niet waar. Er staat bij de beginpost alleen dat hij slap is van achteren, niet dat het een medisch probleem is. De meesten geven geen reden aan en als ze het doen is het vaak dat het paard 'slap' is. Maar er zijn zeker ook andere redenen. Eentje letterlijk gekopieerd:

////////
ik heb het een paar keer bij mijn ijslander laten doen, na zijn casteratie ( 8 jaar ) werd hij slap sloom en ellendig.

na een week had ik weer een hengst , hij is veranderd van een mager slap sprietje naar een bink, wel met hengstenmanieren ( nog steeds ), maar lopen als een trein dus allebei weer blij
///////

Maar ik zie er eigenlijk zo snel maar een die het vanwege een medische reden heeft gedaan (anderen weten alleen te melden dat het weleens om een medische reden wordt gedaan) en bij haar heeft het niet gewerkt.

verasita schreef op zondag 31 januari 2010, 12:06:


Het gaat er niet om dat de meesten het niet doen. Dat is een verkeerde manier van redeneren. Stel dat ik zeg:

"De meeste mensen plegen geen moord, dus moeten we niet zo moeilijk doen als iemand een keertje wel een moord pleegt."

Dan ben je het ook niet met me eens, hoop ik. Het is toch te gek voor woorden dat een dierenarts bij een paard dat 'wat moeilijk loopt' of 'wat slapjes' is zoiets aanraadt? Of vind jij dat normaal en moeten we daar niet zo moeilijk over doen?

Ans Jondral schreef op zondag 31 januari 2010, 12:17:


Het valt me op dat in dit soort discussies meteen de meest dramatische toestanden worden aangesleept waarin een bepaald middel 'misschien' wel de enige optie is, vervolgens wordt het geprojecteerd op een andere situatie die 'eigenlijk' net zo erg is, en dus mag het.

Ik geloof niet dat je binnen zo veel tijd al kunt zeggen dat alles is geprobeerd. Jij neemt voor het gemakt aan dat alle andere opties al zijn geprobeerd, maar daar heb ik de TS op bokt nog niet over gehoord. Mijn vraag daarover is al een hele tijd onbeantwoord gebleven. Zelfs als dit de enige optie is, dan hebben we het over middelen die volgens wikipedia wereldwijd uit de verkoop zijn gehaald.

Jij vindt dat ik selectief lees, maar als iemand zegt dat zijn paard 'wat slappig' was, vind ik dat NIET onder de noemer 'medisch noodzakelijk' vallen.