Spirithorses schreef op zondag 31 januari 2010, 10:19:


Tja, ik begin het ook meer en meer te begrijpen. Al die dingen werken in op de darmflora,waardoor die weer verstoord wordt en resulteert in verminderde opname van voedingsstoffen, nét omdat je zaken bij gaat geven.

Die chevivit was voor een paardje dat erg spierbevangen geweest is. Die had tekort aan E volgens de bloedtest. Ze is er héél mooi bovenop gekomen. In zo'n geval is't wel ok, alleen niet preventief gaan werken...

Spirithorses schreef op zondag 31 januari 2010, 10:33:


Ja, hier ook..werk wacht en mooi weer buiten .
Ik dacht al van haar terug te doen naar de bergen, maar daar wordt ze zo gigantisch dik...ik denk dat je heel erg gelijk hebt en wil de uitdaging aangaan om deze merrie erdoor te krijgen.
Heb zo'n idee dat ze heel veel moet wandelen...
Zij is zo hebberig voor eten. Ik geef dan een handje pre alpin aspero als de andere hun bietepulp krijgen. Anders word ze gek... dus ook niet doen?

jennet schreef op zaterdag 30 januari 2010, 20:48:


Vroeg ik me ook zeer sterk af...waarom doen ze daar visolie in voor paarden...? In koolzaad-'n notenolie zit toch ook omega 3?
Ik ben even gaan opzoeken en kwam dit tegen:

Opgelet: Olie rijk aan omega-3 vetzuren brengen dus slechts één omega-3 vetzuur aan, alfa-linoleenzuur, tenzij er ook visoliën werden aan toegevoegd (bronnen van EPA en DHA) of algen (DHA). Daarom is de vermelding ‘omega-3’ op voedingsmiddelen niet erg duidelijk omdat hieruit onmogelijk kan afgeleid worden of er één of meerdere omega-3 vetzuren in aanwezig zijn. Het wordt nochtans alsmaar duidelijker dat de drie soorten omega-3 vetzuren (ALA, EPA en DHA) complementair zijn aan elkaar en tegelijkertijd in de voeding moeten aanwezig zijn.

Karen Koomans schreef op zondag 31 januari 2010, 13:39:


Hallo Karen,

Om veel redenen. Ten eerste inderdaad voor milieu...mocht het iets opbrengen zou ik zeggen ok, het heeft gebaat, maar op Hofman graszaad zonder raaigrassen hebben ze evenveel geschuurd deze zomer en zag ik ook af en toe platte mest (volgens veearts inderdaad nog teveel fructaan in het gras).
Ten tweede: als je gras doodsproeit, staat er na de kortste keren weer kruid op. Dan mag je gigantische sproeien om de boel weg te hebben. Dit hebben we niet gedaan omdat ik geen tweede keer het milieu wou belasten. Je zou versteld staan wat er naast gras nog meer op je weiland groeit. zaadjes van onkruid die al jaren in de bodem zitten, steken plots de kop op.
Ten derde, als gras gegroeid is, komt er opnieuw veel kruid tussen de rijen (het gras is in stroken gezaaid) Dan mag je nog maar eens sproeien.
Dat van die drie jaar heb ik van mijn leraar zadelmaken, die ook een Haflinger had die schuurde. Ik had gelezen dat je het gras eenmaal moest maaien en dan de paarden erop kan laten. Nu, na de nachtmerrie wat ik hier meegemaakt heb kan ik verzekeren dat het niet voldoende is...daarom kan ik er best inkomen dat het jonge er niet zo snel uitgegroeid is.

Deze zomer heb ik mijn veulens verzet naar een andere weide, waar minder vliegen voorkwamen en ten tweede gras dat vijf jaar geleden ingezaaid was met Hofman zonder raaigrassen. Zeer structuurrijk gras.
Mijn veulens hebben gigantisch geschuurd, en er lag vaak platte mest.
Voor een gezond paard is dit misschien een verbetering, maar een paard dat echt last heeft zal er niet beter op worden.
De veearts die samenwerkt met Mariëlle Devries zij dat er voor die paarden nog teveel fructaan in gras zat en ik ze beter op hooi zet en niet ganse dagen in die weide.

Nu, dat zijn mijn ervaringen, ik heb Lusitano's en die zijn erg gevoelig aan fructaan in gras.
Ga misschien eens na, maar ik besef nu dat mijn oude grasmat zeker niet meer fructaan bevatte dan het jonge gras dat ik nu gezaaid heb.

Wil schreef op zondag 31 januari 2010, 16:04:


Ja inderdaad, heb ik ook gedaan, enkele maanden wat schaapjes opgestoken. De grasmat zal paarden wel kunnen verdragen, maar of de paarden de grasmat verdragen is een andere vraag.
Paarden die geen problemen hebben, zullen er wellicht niet op reageren, maar gevoelige paarden wel.

Karen Koomans schreef op zondag 31 januari 2010, 13:58:


Da's interessant, had dit nog niet gelezen...
Nu rinkelt er bij mij ook een belletje. De fokster van mij paarden zei me dat in de bergen bijna geen druppel water valt. Het is een gigantische karwei om de paarden te voorzien van genoeg water, omdat daar zelfs geen grondwater zit...
Kan ergens de reden zijn (ik noemde de grond die ook een oorzaak is) waarom paarden in zo'n gebieden niet gaan schuren als ze hetzelfde soort gras gaan eten...iets te maken met de micro organismen die in water voorkomen....wat bij ons dus wel overvloedig aanwezig is...
Kun je me eens link doorsturen van waar je dat gelezen hebt aub?

Karen Koomans schreef op maandag 1 februari 2010, 2:15:


Het is eigenlijk heel simpel...sobere rassen op ons gras= problemen. Is dat gras niet gezond? Voor die paarden niet!
Niet alleen sobere rassen hebben problemen, er zijn warmbloeden en volbloeden die er ook gevoelig aan zijn. Mijn eerste zomerexceem paardje was er eentje die ik een jaar verzorgde voor een meisje die naar Canada ging. Die schuurde zich open tot bloedens toe, ex-dravertje.
Oplossing: paarden terug zetten in hun oorspronkelijke habitat. Ik mag hier dan nog lezen dat in de bergen ook wel eens exceem voorkomt, dat zijn uitzonderingen. Ik heb de beesten zien lopen, vol met vliegen rond hun ogen, op hun lijf...maar geen enkele die schuurde!
Jammer genoeg moet je dan concluderen, dat zo'n dieren in de zomer beter af zijn als ze volledig van het gras af zijn.
Mijn Haflinger schuurde zich rot als hij op het gras stond. Ik had ook zo iets van, geef hem de vrijheid, 24/24uur!!
Ik heb hem anderhalve maand op een manege gezet, ten eerste om te kunnen rijden en ten tweede omdat het dicht bij zee was dat ik hoopte dat hij dan wat zou stoppen met schuren, want de helft van z'n boett-deken was al aan flarden..
Daar kreeg hij enkel hooi en kwam af en toe buiten in de paddock, maar zij deden z'n deken niet op omdat ze er geen tijd voor hadden. Hij stopte met schuren en was vermagerd na een drie-tal weken.
Als ik ging wandelen, dan waren de momenten dat we gallopeerden het aangenaamst, want anders deed hij alles wat hij kon om toch een sprietje gras te eten.
Ik vind het inderdaad ook zielig op die manier, maar geef zo'n paarden gras en ze schuren zich te pletter in de zomer, ook met deken op!
Misschien is een paddock paradise toch geen slecht idee om ze van de stal te redden...ik ben daar nu wat mee bezig.