Karen Koomans schreef op maandag 1 februari 2010, 21:58:


Het is beslist verwarrend allemaal.
Vaak wordt "suikers" geschreven terwijl er koolhydraten wordt bedoeld, met name in de Engelstalige landen is het normaal om koolhydraten aan te duiden als "sugars". In Nederland bedoelen we met suiker doorgaans de zoetsmakende koolhydraten.
Koolhydraten is de grootste gemene deler, dit bestrijkt het hele gebied van glucose tot cellulose.
Het begint met een enkelvoudige COH-groep tot lange ketens COH-groepen.
Een officiele definitie waar "suiker" geen "suiker" meer wordt genoemd is er volgens mij niet. Ergens op de schaal wordt het "zetmeel" genoemd.
Globaal genomen kun je zeggen dat hoe langer de keten is, hoe trager de vertering. Het lichaam gebruikt alleen de enkelvoudige vorm, dus alles moet daar naartoe worden omgezet.
Alle suikers die een zoete smaak geven zijn korte ketens, en hebben dus weinig vertering nodig.
Omdat ze in Engelstalige landen alle koolhydraten suiker noemen hebben ze voor de snelle koolhydraten de term "NSC" uitgevonden, oftewel NonStructural Carbohydrates.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail"

Ilona Kooistra schreef op maandag 1 februari 2010, 21:59:


Dankjewel voor je reactie Ilona. En klopt: ik wil (inmiddels) het liefst een paddock paradijs realiseren Dat vraagt nog wel overleg met mijn manlief. Zo'n paddock paradijs realiseren, hooi voeren het jaar rond, hekjes op tijd open en dicht voor heel beperkte toegang tot gras...

Het kost wél geld, en vooral een hoop werk (niet alleen het aanleggen, ook het voeren als het eenmaal gereed is)! Ik krijg dat niet in mijn eentje voor elkaar (qua werk). Maar goed, het hoeft ook niet binnen 1 jaar allemaal perfect te worden (ook al wil ik dat 't liefst natuurlijk ; maar persé noodzakelijk is dat zeker niet). Ik krijg wel steeds beter een idee waar ik naartoe wil werken, en dat is al heel wat waard!

grt,
Karen

Frans Veldman schreef op maandag 1 februari 2010, 22:17:


Dankjewel voor je toelichting Frans!
Komt er uit hooi-analyses hier in NL een % fructaan? Of fructaan + glucose; of - waar 't me om gaat - een % voor uitsluitend de "snelle" koolhydraten?

Euh, ik hou je van je werk -- 't antwoord heeft geen haast hoor!

grt,
Karen

Piet schreef op maandag 1 februari 2010, 7:45:


Hoi Piet,
Sommige stalpaarden krijgen wel HB - maar ik denk procentueel gezien (veel) meer weidepaarden met HB dan stalpaarden. Het is de stellige overtuiging van de 2 dierenartsen en 1 hoefsmid, aan wie ik die vraag heb voorgelegd. Plus, die uitkomst komt uit 2 onderzoeken (1 in de UK en 1 in de US). Maar helaas, ik heb alleen verwijzigingen naar die onderzoeken gevonden, niet een beschrijving van die onderzoeken zelf. Dus zekerheid heb ik niet!

Als het klopt dat weidepaarden relatief HB krijgen t.o.v. stalpaarden, dan denk ik dat dat komt omdat een gemiddeld weipaard vaker en/of extremer te maken krijgt met pieken in de opname van snelle koolhydraten. In de vorm van (soms véél) fructaan in het gras. Een stalpaard krijgt het jaar-rond ongeveer hetzelfde; zijn spijsvertering kan zich daar dan wellicht zo optimaal als mogelijk op afstellen (?).

Maar, nogmaals: ik vind het wel aannemelijk, echter gedegen bewijs heb ik niet.

grt,
Karen

P.S.: hopelijk spreekt het voor zich... maar voor de beginnende of toevallige meelezer : dit is GEEN verkapte aanbeveling om paarden op stal te houden. Stal-arrest leidt vaak tot veel problemen, zowel qua gezondheid als qua welzijn van het paard. Dus zelfs áls het zo is dat een stalpaard minder kans heeft op HB dan een weidepaard, dan staan daar héél veel dingen tegenover waarom een weidepaard het gemiddeld toch veel beter heeft dan een stalpaard!

Karen Koomans schreef op maandag 1 februari 2010, 22:56:


Het zou me niet verbazen als dat zo zou zijn op koeienweiden.
en neem aan dat je gelijk hebt als zoveel mensen dat onderzocht hebben.
Maar wat zijn het weidepaarden, zijn dat paarden die dag en nacht, dus 24 uur buitenlopen? Is dat ook gedefinieerd?
Misschien ben ik wel hartstikke goed af met het feit dat ik teveel paarden voor mijn wei heb en dus op misschien een maand na, altijd grofstengelig dijkhooi moet bijvoeren

Piet schreef op maandag 1 februari 2010, 23:17:


In mijn vragen aan de dierenartsen en hoefsmid formuleerde ik het alsvolgt:
Komt HB relatief vaker voor bij paarden die minimaal zo'n 8 uur per etmaal op de wei staan, versus paarden die 100% op stal en/of in zand-paddock worden gehouden.

In het UK onderzoek waren er drie categorieën:
altijd op gras
gedeelte vd dag op gras
nooit op gras

naam vd onderzoeker en titel vh onderzoek:
Hinckley K, Henderson I. The epidemiology of equine laminitis in the UK. 35th Congress of the British Equine Veterinary Association. Warwick, UK; 1996. p. 62.

een betere specificatie van de categorieën en de verdere onderzoeksopzet heb ik helaas niet.

Over het USA onderzoek is mij nóg minder bekend (slechts een verwijzing naar de conclusie, namelijk dat acute laminitis in de meeste gevallen te veel fructaanrijk gras als oorzaak had).
De naam vh onderzoeksinstituut en titel vh onderzoek: USDA-NAHMS. Lameness and laminitis in US horses. Fort Collins, CO: National Animal Health Monitoring System; 2000.

Als iemand meer gegevens weet mbt het voorkomen van HB bij weidepaarden versus stalpaarden, graag! Oók als die gegevens mijn idee ontkrachten - ik wil graag kennis verzamelen.

Inderdaad Piet, ik denk dat jouw paarden voor wat betreft hun gezondheid mazzel hebben dat je bij gebrek aan voldoende weiland het jaar rond dijkhooi bijvoert!

grt,
Karen

Frans Veldman schreef op maandag 1 februari 2010, 22:17:


Pffjew - mijn hersenen kraken

Ik heb het artikel waarnaar ik eerder verwees nog eens herlezen, plus andere artikelen van dezelfde auteur. Ik vind het erg ingewikkeld, maar begin 't wel steeds beter te begrijpen (euh - geloof ik ).

Zij (de auteur) definieert (conform het onderzoeksinstituut dat de gras- en hooianalyses heeft uitgevoerd):
% sugar (Ethanol Soluble Carbs, ESC) = glucose, fructose, sucrose, lactose and FOS, fructo-oligosaccharides (the very short chain fructans)
% sugar (NonStructural Carbohydrates, NSC) = ESC + starch (zetmeel).

Van deze laatste defintie ben ik niet helemaal zeker:
% sugar (Water Solutable Carbohydrates, WSC) = alle in water oplosbare koolhydraten; dat zijn alle "very short chain fructans" plus enkele iets langere koolhydraten.

Hierbij tekent zij aan:
"As per the Dairy One Database, grass hay averages about 8 % ESC(dm) (from a limited database) and 2% starch, for a total of average 10%dm glycemic carbohydrates. Less than 10%dm NSC (WSC + starch) for hay or feeds has proven over the years to be a good target for a horse in trouble."
( http://www.safergrass.org/articles/testing.html )

oftewel: voor een paard met suiker-gerelateerde problemen adviseert de auteur om te streven naar hooi/voeders met een NSC percentage van ten hoogste 10% (van de droge massa) .

De suiker % in de tabel waarnaar ik eerder verwees zijn gedefinieerd als NSC, dus alle zeer korte (snelle) koolhydraten plus zetmeel.
Dan zijn die percentages toch 1 op 1 te vergelijken met een percentage suikers/zetmeel, zoals gegeven door (bijvoorbeeld) Pavo?
Indien niet, wat voor type koolhydraten zie ik dan over 't hoofd waardoor de vergelijking mank loopt ?
Ik "vergeet" express even de andere nadelen van krachtvoer; ik probeer slechts de vergelijking in % snelle koolhydraten (NSC) te begrijpen. Op basis van een vergelijk in % vd droge massa, dus ik reken dan niet mee hoe snel een paard 1 kilo brok versus circa 2,5 kilo hooi naar binnenwerkt (en natuurlijk maakt dat iets uit)

Nog een vraag, in die tabel #2 - http://www.safergrass.org/pdf/SoakReport.pdf - staat ook de afkorting sd. Weet iemand waar dat voor staat?

Overigens blijkt uit dit artikel/onderzoek, dat het *weken van hooi* de hoeveelheid suikers (NSC) behoorlijk goed vermindert. Hoeveel dan, dat verschilt nogal per "sample" (elk "sample" was van een ander type gras en/of alfafa, zie tabel #1 en de informatie daaronder).

Gemiddeld resultaat (met dus flinke verschillen tussen de individuele samples!):
na 30 minuten weken in water van circa 27 graden Celcius: -19%
na 60 minuten weken in water van circa 27 graden Celcius: -31%
na 30 minuten weken in heet water, circa 50 graden Celcius : -29%

Hooi weken in heel koud water is dan waarschijnlijk niet zo effectief. Dat staat er niet, maar het lijkt mij een logische conclusie gezien het bovenstaande. Is ook wel logisch, kijk naar het verschil (in oplossen) als je een suikerklontje in koud water gooit of in heet water...

Tot slot: de auteur attendeert erop dat paarden die veel of uitsluitend in water geweekt hooi eten, meer gevaar lopen op een vitaminen en/of mineralen tekort dan paarden die ongeweekt hooi eten. Behalve de suikers wordt ook een deel vd vitamines en mineralen uitgespoeld (een deel lost op in water). Welke precies en in welke mate ze uitspoelen, daarover is de auteur geen onderzoek bekend. Bovendien: de % vitamines en mineralen zijn ook in droog (dus niet in water geweekt) hooi heel verschillend, afhankelijk van hooisoort, de grond waarop het groeide, ...

grt,
Karen