muriel schreef op donderdag 4 februari 2010, 12:25:


Hoe heb je dat met dat merrietje aangepakt Muriel? Of wil ik niet weten hoe dat is afgelopen?

Op dit moment denk ik aan vanalles en ik denk ook dat er vanalles meespeelt. Stofwisselingsprobleem? Tekorten? Spierprobleem? HB? Wat ligt waaraan ten grondslag? Op een slecht moment doet de hele bende elkaar versterken en kom je in een vicieuze cirkel terecht? En hoe kom je daar weer uit...
Enfin, morgen weten we hoop ik weer iets meer.

Hai Rita en Marjolein,

6 maanden naar de hb waren haar hoeven redelijk en niet gevoelig maar ze bleef maar zo verkrampt lopen. Drainage kuur, shiatsu massage, Vit e+selenium en natuurlijk geen gras meer en enkel hooi. Aan het werken met een paard dat enkel maar strompelt is geen optie en vaak masseren van een pijnlijk lichaam lijkt mij ook niet een pre. Dan was ze weer beter en dan weer een terugval. Na een hele erge terugval hadden we door dat dit door de regen was veroorzaakt en de kans dat het waarschijnlijk niet meer de hoeven maar de spieren in haar bovenlijn zijn. Vanaf dat moment ben ik constant de weerberichten gaan volgen en bij neerslag haar in de loopstal gaan opsluiten wat betekende soms midden in de nacht wekker zetten.

Sindsdien heeft ze geen erge terugval meer gehad, Wij zijn ook gestart met D-ty van NAF en dit gaf binnen twee weken een doorbraak na 10 maanden aanklooien. Op een gegeven moment wou ze dit niet meer eten en de pot was bijna leeg dus ben ik hier niet verder mee gegaan. Van de winter heeft ze een dikke gevoerde deken opgekregen omdat ik bang was dat ze toch weer een terugval zou krijgen. Het paardje is erg sceptisch tegenover alles en iedereen en gaat niet in een schuilstal staan als ze denkt dat er iets is. Daarnaast heeft ze een hele dik opgestrooide ligplek gekregen waar ze kan gaan liggen als ze spierpijn heeft of moe is. Een paar weken geleden zijn wij begonnen met Neutradex (voor de verzuring) geven en wij zijn het hooi weer gaan weken. De laatste dagen zie ik haar gewoon over de bevroren blubber lopen terwijl ze daarvoor enkel op het rubber in de loopstal en het gedeelte in de paddock met de vlakke paddockmatten liep. Ze loopt ook meer rechtop niet altijd met dat hoofd laag en ze houdt de bovenlijn en staart ook meer ontspannen. Wat nu echt heeft geholpen is niet te zeggen. Mischien een combinatie van factoren.

Ik begin weer hoop te krijgen, na vaak te hebben getwijfeld of ik wel goed bezig was. Maar ze eet altijd goed, is altijd vrolijk , glimt als een spiegel en staat boven in de rangorde van de kudde. Als je jaren bezig bent, zoekende, zakt de moed je soms in de schoenen. Je hebt dan geen zin meer om naar achteren te lopen en dat gestrompel te zien. Ik heb echter het idee dat ik het er vaak moeilijker mee had dan zij.

muriel schreef op donderdag 4 februari 2010, 16:59:


Wat zou de functie van de regen hierin kunnen zijn? Simpelweg minder bewegen als de bodem soppig is, of is het de nattigheid/kou op de bovenlijn?

Christel Provaas schreef op donderdag 4 februari 2010, 17:07:


Nattigheid/kou op de bovenlijn. Net zoals mijn arabier s'winters met -15 nog perfect zonder deken buiten staat maar bij regen en wind en hogere temperaturen zonder schuilstal staat te shaken.

muriel schreef op donderdag 4 februari 2010, 18:07:


Is het een lichte of chronische vorm van tying up? Hb en spierbevangenheid gaat vaak samen. Is dit het insulineresistente paard?

muriel schreef op donderdag 4 februari 2010, 16:59:



Dan zou je met koud en guur weer, eigenlijk een bevangen paard toch een deken op (moeten) leggen. Ik heb ook altijd het idee gehad dat de spieren een tik meekregen, alleen gedacht dat dat kwam door het stilstaan.
Bij Razaro, mijn paard die al jaren steeds weer bevangen raakt(e), ben ik er nu waarschijnlijk achter gekomen dat goedbedoelde supplementen zoals luchtweg compositum (voor zijn dampigheid) en drainage kuur hem waarschijnlijk weer bevangen maakte.
Ben daar eind juni mee gestopt, hij krijgt nu alleen maar grof geweekt hooi (voor zijn longen) en liksteen en magnesium en tot nu toe is hij niet meer bevangen geweest.
Ik vind dat hij in jaren niet zo goed is geweest.

Ik heb er net als jij veel slapeloze nachten van gehad, zou de pijn dan zo over willen nemen.

groetjes Rita

Nee, dit is niet het insuline resistente paard. Zo lijkt het wel of ik allemaal kneuzen heb.
Enkel het is net als bij klanten 20 % vraagt 80 % van je tijd en energie.
Ik heb ook het idee dat ze een vorm van tying up met spierschade heeft opgelopen en als we dit veel eerder onderkent hadden ipv te lang te denken dat het in de hoeven zat dat het nooit zo ver had hoeven komen. Een donkere urine, koliek-achtige symptome, trillen van de spieren etc. heeft ze echter nooit gehad.

Ik denk dat het feit dat sb op de loer ligt na/bij hb nog te weinig vermeld wordt. Ieder nadeel heeft zijn voordeel, het houden van ir paarden en sb gevoelige paarden is wel een beetje hetzelfde regime dus het is mooi koppel deze dames.

Hai Rita,

Fijn om te lezen dat het zo goed gaat met Razaro.
Ik weet nog wat een zorgenkind het was indertijd.

muriel schreef op donderdag 4 februari 2010, 19:12:


Buck had ook geen trillingen, donkere urine etc. Maar wel altijd wat stijf. Ik las dat i.r. met (lichte) verschijnselen van zowel hb als sb gepaard gaat, het paard 'roest'.
Tegen de sb ging er al sel+E in, voor hb magnesium. Dat laatste werkt goed, paard loopt sinds de magnesium voor het eerst hard over straat. De sel+E lijkt een verzadigingspunt bereikt te hebben en doet niet zoveel meer. Spierpijn zit vnl in de schouders, wat dan toch weer hb-gerelateerd lijkt. Bij de jouwe ook?

Christel Provaas schreef op donderdag 4 februari 2010, 21:04:

Je kunt de vit E + sel ook prima niet dagelijks maar bv slechts één- of tweemaal per week gebruiken. Ik zou persoonlijk niet zo gauw dagelijks die hoeveelheid blijven geven, kans op overdosering. In de eerste periode is het oke, en dan gewoon minderen. Je kunt ook een keer zn bloed laten testen op selenium, is een gemakkelijke test. Overdosis is namelijk zo vervelend.

Ilona Kooistra schreef op donderdag 4 februari 2010, 21:09:


Klopt, ADEK vitaminen stapelen in de lever. Om die reden geef ik het nu om de dag, maar dat kan ik nog verder verminderen. Zou het ook kunnen dat een lichaam 'opnamelui' wordt door te lange supplementering?

Christel Provaas schreef op donderdag 4 februari 2010, 21:18:


Er is met vit E overdosis vrij veel geexperimenteerd en het lijkt niet slechte gevolgen te hebben (binnen redelijke grenzen, maar daar dit je bij dit spul gemakkelijk binnen). Het gaat mij vooral om de selenium, daar moet je niet teveel van geven.

Opnameluiheid kan volgens mij zeer zeker, zo karig mogelijk houden is altijd het beste (net zoveel geven dat het dier het goed kan doen en altijd op een zo laag mogelijk niveau blijven).

Ilona Kooistra schreef op donderdag 4 februari 2010, 21:22:


En dat is nou net zo moeilijk! Hij doet het nét niet goed genoeg wat spiersouplesse betreft, maar ik moet de Chevivit een keer afbouwen. Ik heb dit najaar een periode rode tarwekiemolie gegeven, dat is puur vit E, zonder selenium dus, om de spieren te ondersteunen.

Christel Provaas schreef op donderdag 4 februari 2010, 21:04:

Spierpijn zit vnl in de schouders, wat dan toch weer hb-gerelateerd

In eerste instantie was dit ook zo dat is waarom wij waarschijnlijk heel lang gedacht
hebben dat het nog steeds hb was. Kan natuurlijk zijn dat ze ook nog wat gevoelig was.
Ze heeft in 4 voeten een sinker gehad dus ze moest van ver komen. Degene die haar de massage gaf zei ook dat hij een hele grote knoop vond op haar borst linksvoor. De volgende behandeling was deze verdwenen en was het rechtsvoor. Ik vind haar stijf door het gehele lijf en met name de rug en lendenen staan wat bol. Het is meer een duikboot , dus lopen met hoofd laag en dan wel stijf de voorbenen wegzette als bij hb. Nu heb ik wat oude foto's zitten kijken en zie dat ze eigenlijk altijd al laag of horizontaal met haar hoofd loopt dus niet zoals sommige sterrenkijkers die wij hier hebben dus wellicht dat gedeeltelijk ook wel een beetje eigen is.

muriel schreef op donderdag 4 februari 2010, 21:38:


Ik denk dat dit een groot gevaar is bij paarden die snel HB zijn. Je bent dan al gauw geneigd te denken "het is weer zover". Deze verhalen lijken erg op wat we met Puk doormaken. Hoewel ik de hyperlipemie dan nog steeds niet kan verklaren.
Morgen komt de DA hoeffoto's maken en ga ik haar vragen bloed af te nemen en te onderzoeken op alle mogelijk tekorten.

Ik ben haar net pijnstilling gaan geven en ze lag languit. Maar toen ze me aan de emmers hoorde rommelen stond ze op. Eten gaat gelukkig nog steeds wel boven alles .