Gisteren kwamen ze bij onze kanjers Zorro en Don het gebit controleren. Don (19 jr) heeft dat regelmatig meegemaakt en is er meestal niet van onder de indruk. Zorro (5 jr) had dat voor zover ik weet in ieder geval nog nooit meegemaakt en ik was dan ook zeer benieuwd hoe dat zou gaan. Beide paarden zijn nogal groot (1.83 m en ca 1.80m hoog) en de dierenarts die de controle zou uitvoeren een klein vrouwtje. Vanwege de weersverwachtingen hadden ze me geadviseerd de paarden binnen te zetten. Dat vonden ze al vreemd want ze staan 24/7 buiten. Maar met genoeg hooi bleven ze rustig staan.
We begonnen met Zorro, die vond dat maar niets zo'n ijzeren klem en hield zijn kaken stevig op elkaar en zijn hoofd omhoog. Ik zijn hoofd naar beneden houden (heb nog spierpijn in mijn armen) en DA de klem proberen te plaatsen. Zorro vond het echt niet prettig en de DA begon al over verdoven. Dat wilde ik perse voorkomen en rustig tegen hem pratend en zijn borst aaiend kreeg ik het voor elkaar dat hij alles rustig toeliet, zelfs het vijlen. Hij bleek een prachtig gebit te hebben waar niets aan mankeert. Toen was Don aan de beurt, deze had al staan te kijken wat er naast hem gebeurde bij zijn maatje en vond het geen goed idee dat hij dit ook moest ondergaan. Hij is zeer slim en wist dan ook precies hoe hij het ons zo moeilijk mogelijk kon maken: met zijn hoofd omhoog en in een hoek zodat je geen kant opkan. Dan stonden ook onze 2 honden tegen de halve staldeur op om toch maar niets te missen, dat maakte Don ook niet echt rustig. Het is jammer dat er geen filmpje van is want het was vast een lachwekkend gezicht.
Maar de aanhouder wint en ook bij Don hielp het om tegen hem te blijven praten en rustig te aaien, zodat ook hij zonder verdoving, de klem om zijn hoofd kreeg. De riem die deze klem vastzet was bij beide paarden echter bijna te klein en met veel moeite kregen we hem op het laatste gaatje dicht. De stress in zijn hals was duidelijk te zien en ik vond het maar niets. Terwijl Zorro ondanks de klem zijn mond zoveel mogelijk dichthield was het bij Don alsof hij niet kon stoppen met kauwen. Maar gelukkig is het toch gelukt zijn gebit te controleren en wat bleek: voor zijn leeftijd had hij een prachtig gebit, wel een afgebroken kies maar deze is zo mooi vlak afgesleten dat het geen problemen geeft.
Ik was zo trots op mijn kanjers: ondanks hun angst en/of tegenzin bleven ze rustig en lieten alles toe. Het leek wel alsof mijn aanwezigheid hen toch wat geruststelde. Of is dat alleen maar mijn idee? Hoe dan ook, zonder verdoving is bij beide paarden vastgesteld dat zij een prachtig gebit hebben. Hoe kan het ook anders met hun voeding (hele dag onbeperkt eten) en PN levensstijl.

Mariël

DC schreef op vrijdag 5 februari 2010, 11:36:


leuk om te horen! en zo hoort het ook mensen zijn soms echt verbaasd dat het bij jou paarden allemaal wel zonder verdoving kan.... op die momenten ben je dan echt trots op je paarden (en beetje op je zelf )