Ooohw oke, ja ik had het inderdaad gelezen, maar tijdens het typen niet meer bij stilgestaan, stom!

Groetjes Jolanda

Sandra van Bommel schreef op zondag 7 februari 2010, 21:47:


Hier eigenlijk hetzelfde verhaal.
Paard wat met rechtrichten misschien wel zou kunnen verbeteren , wordt al vanaf zijn 6de jaar niet meer gereden , wordt dit jaar 14.
De vraag die jij jezelf stelt , wordt hier ook geregeld gesteld.
Waneer is het genoeg , en wat moet het paard laten zien waneer je zelf het idee hebt de juiste beslissing te kunnen nemen , ten voordele , maar ook ten nadele van het paard.
Maike kan zich nog steeds vrolijk uiten , zie foto. .3 a 4 dagen na deze foto was hij strontkreupel , en hebben we het er weer over gehad ,... nu dan???

Als ik hem in alle vrijheid , dus zonder halster of touw of wat dan ook , zijn rechter achterbeen in het spoor van zijn rechter voorbeen wil krijgen , dan gromt hij , oren in de nek , bijtbewegingen naar mij , en dat zelfde paard kan een uur op mijn hand zitten sabbelen , of in mijn neus zachtjes bijten.
Rechtrichten zit er niet meer in. Zou wel kunnen hoor , maar ik doe het hem niet meer aan. Hij is te ver heen , en het kost hem teveel , en ik wil ,en Kan hem niet dwingen , want is wel duidelijk dat het hem veel pijn doet.
Maike weet niet beter , ik wel , dus dat maakt het moeilijk , niet voor Maike , maar wel voor mij........

Ik zie het wel. Heb zelf het idee dat als hij nog steeds gek kan doen , en het ook doet , dat het dan nog wel goed zit. Maar hij gaat niet meer naar de kliniek , morgen flinke koliek? dan is het gedaan. Been gebroken? dan is het gedaan. Dan geen dingen meer proberen , er is genoeg geprobeerd , zoon beetje zijn hele leven lang. Maar ook bij mij is er nog een groot onbesproken grijs gebied , maar je kan niet alles voorzien. Het hangt van zoveel factoren af , zowel emotioneel als financieel.

Toch is het per paard , maar ook per eigenaar erg verschillende waar je de grenzen legt , en dat moet je uiteindelijk zelf doen.
Sterkte!!

Gr Esther

Bedankt esther... je begrijpt het wel. Ik heb dat met Amber ook. Ze reageert ook zo enorm gefrustreerd als je haar wil helpen soepel te maken. Heb het lang geprobeert, ook met clickeren, maar ze wil het absoluut niet. Kan het misschien ook niet.
Nog afgezien dat het haar waarschijnlijk ook niet meer zou helpen, gezien de achtergrond en de schade die ze al heeft opgelopen.
En idd datzelfde paard kruipt bijna op mijn schoot om te kriebelen en gewoon aandacht te krijgen en is met de gewone huishoudelijke dingen gewoon betrouwbaar.
Met clickerspelletjes staat ze voorop, zolang het puur om spelletjes gaat. Als ze je ervan verdenkt dat je haar een oefening wilt leren, is het voor haar af. Maar targetten en andere kleine dingetjes zijn leuk.
Dat targetten heeft trouwens enorm tijd en geduld gekost,want ze nam geen initiatief. Stond daar maar voor zich uit te staren zonder iets te proberen. Nu ze durft te targetten, en dat ook enthousiast doet, durft ze ook mij te onderzoeken, zelf aandacht en kriebels te halen en dingetjes uit te proberen, dus ik heb er wel veel mee gewonnen.
Bovendien gebruik ik het bij de bekapster, want amber vindt het moeilijk om voetje te tillen, maar tegenwoordig doet ze erg haar best en geeft redelijk netjes aan als ze ff moet rusten. Bekapster werkt ook met kleine beetjes en met veel geduld, dus dat gaat prima nu,
Ik gebruik het ook bij de da bij onderzoek en dergelijke. Dus het clickeren is dus wel waardevol voor mij.

Echt gek doet ze nooit. Als ze schrikt of de rest wegrent, rent ze wel mee, soms in draf en tegenwoordig zie ik haar een galopje soms zelfs een stijf bokje maken. Feit dat ze dat doet, vind ik wel goed. Want de eerste 8 maanden zat dat er niet in. Maar ze doet het slechts zelden en ze gaat momenteel ook zelden liggen.
Rollen doet ze weer wel en dat staat ze best redelijk goed op.

Maar we zullen zien...
Overigens heb ik wel hetzelfde als jij... Als ze iets erboven op krijgt wat intensieve medische zorg nodig heeft en veel ellende voor haar met zich meebrengt, is het voor mij ook afgelopen.
Geen klinieken of andere ellende meer.
Die grens heb ik destijds ook met toon getrokken en dat doe ik ook met haar,

groetjes, sandra

Hoi Sandra,

dit is ontzettend moeilijk, maar wel waar je soms mee te maken krijgt.
Misschien is het je ding niet zo, maar dit lijkt mij bijvoorbeeld wel iets om aan een dierentolk te vragen.Je kunt bijvoorbeeld vragen wat nu voor Amber nog de moeite waard is, wat ze nu nog leuk vindt, hoeveel last e heeft van haar lichaam , en wanneer het voor haar genoeg is, en op welke manier ze dat zal laten zien.
Misschien kan het wat twijfel wegnemen.
Ik zou het niet via e-mail doen, echt iemand laten komen kijken naar het dier .
Sterkte!