Michiel schreef op zondag 7 februari 2010, 20:55:


Dat vind ik wel héél kort door de bocht geredeneerd Michiel. Het ene paard geniet van rennen op hoge snelheid, het andere paard loopt liever lange afstanden in stap.
Paarden die echt graag over lange afstanden hard gaan zijn meestal paarden die speciaal voor dat doel werden gefokt, bijv. dravers en renpaarden. En dan nog, geef zo'n paard werkelijke vrijheid (zonder mens die hem beïnvloedt) en ik denk dat ook zo'n type paard zich al snel meer natuurlijk zou gedragen. Meer natuurlijk = een laag gemiddeld tempo, en veel bezig zijn met voedsel zoeken.


Naast je paard, eventueel met een step of fiets als hulpmiddel zodat je zelf mee kunt in een sneller tempo, kun je m.i. het paard minstens net zo veel bieden als op zijn rug.
Stappen over lange afstanden is wat het paard in de natuur doet. Met af en toe even uitleven door te rennen en te spelen, maar dat kan ook in de wei en/of - met een niet blind paard - onderweg, in vrijheid ergens op een veld en/of met mens naast het paard, al dan niet met step of fiets als hulpmiddel.

De hulpen veelzijdiger en rijker als je op z'n rug zit? Ik zie dat helemaal niet zo; het ligt er maar net aan wat je jezelf en je paard leert als signalen (hulpen).
Lichaamstaal is hét belangrijkste communicatiemiddel tussen paarden onderling. En lichaamstaal kun je veel gemakkelijker toepassen als het paard jouw hele lichaam kan zien en dat gaat niet als je op zijn rug zit.
Dat "lichaamstaal" gaat niet op voor een blind paard, dat begrijp ik. Ik reageer op jouw schrijven "Elk paard maakt liever een wandeling met iemand op zijn rug dan er naast lopend". Bij een blind paard kunnen de hulpen ook veelzijdig zijn. Paarden kunnen prima stemhelpen leren begrijpen. Ze kunnen een target volgen (je hand, of je schouder, of een een balletje dat aan een steel is vastgemaakt - het kan van alles zijn, eventueel ook iets waarop een geur is aangebracht).

Rijden heeft ook nadelen voor het paard. Het is moeilijker om - op de langere termijn - gezond te blijven als je vaak een ruiter draagt. Je moet dan je manier van lopen meer aanpassen (meer gewicht op de achterhand leren dragen), vergeleken met gewoon lopen zoals je van nature bent gemaakt. Het belast het paard meer, letterlijk.
De begeleider zal op de rug van een paard eerder een voor het paard vervelende fout maken dan een begeleider op de grond. Zeer goede ruiters daargelaten; de meeste ruiters geven onbedoeld en ongewild hun paard toch regelmatig een vervelend gevoel. Bijv. door niet altijd perfect in balans te zijn, door tuigage dat knelt, drukt of irriteert, ... Plus, mijn ervaring is dat ik beter kan zien en begrijpen wat het paard aan mij wil duidelijk maken wanneer ik niet op z'n rug zit maar het hele paard en zijn lichaamstaal kan zien. Dat komt ook de communicatie ten goede.

Vind ik dan dat rijden altijd zielig is voor het paard? Nou nee, dat is doorslaan naar de andere kant van het spectrum. Maar dat een paard liever wordt gereden dan dat er een begeider naast hem mee gaat, dat geloof ik werkelijk niet! Rijden is een mensenwens.


Mee eens. Ik moedig Anja van harte aan om aan de slag te gaan met Ingenioso; ik geloof zeker dat zijn leven nog verder verrijkt kan worden.

grt,
Karen

Ik vind wel degelijk dat rijden een meerwaarde heeft. Dressuurmatig rijden heeft een meerwaarde, buitenrijden heeft ook een meerwaarde. Maar dat vind ik van langeteugelen ook, of ernaast wandelen, of spelen, of clickeren, of werken aan de hand, of vrijheidsdressuur, noem maar op.

De meerwaarde van 'erop' is dat je samen hard kunt, iets wat je niet bereikt als je ernaast fietst of loopt. Ik kan je het gevoel amper beschrijven van op je paard door de slingersteile duinen scheuren, vertrouwend op zijn benen, zijn inzicht, zijn balans: ga maar en neem mij mee! Er verschijnt een helling of een scherpe bocht, jij denkt 't, en hij doet 't. Dat geeft een flinke boost voor het onderling vertrouwen en de band, iets wat je met een van de andere 'spelletjes' niet bereikt. Daar bereik je weer andere dingen mee, is ook allemaal meerwaarde. Maar samen snelheid beleven, iets wat voor het bewegingsdier paard cruciaal is, is toch wel een prachtige uitbreiding op het spectrum.
Nee ik promoot niet het scheuren over kronkelpaadjes met een blind paard.

Christel Provaas schreef op maandag 8 februari 2010, 14:46:


Christel, ik bedoel dit niet persoonlijk, maar ... "slingersteile duinen scheuren, vertrouwend op zijn benen, zijn inzicht, zijn balans ...." laat met je dit vertellen:
Ingenioso houdt zijn stap in als hij van het harde op een andere ondergrond komt; de bak = zand, het pad voor de bak = boomschors, het plein = steen, gebroken puin tussen de weiden .... iedere overgang is aarzelen. Als ik niet bij het binnentreden van de stal (om hem te bekappen of zo) roep "voet" dan breekt hij zijn nek over het drempeltje.
Ik ben een paar keer met Eddy mee geweest ... in een geweldige galop kris kras tussen de bomen door heuvel op .... sensationeel, echt waar ... maar Ingenioso was 100 keer gestruikeld al eer hij boven zou zijn gekomen. Wortels van bomen met een bloedsnelheid ontwijken? Mijn zicht is prima, maar met die snelheid ... vertrouw ik niet uitsluitend op mijn eigen ogen en is het fantastisch dat een gezond paard uitgerust is met nog betere ogen!
Ik moet iedere keer aan Piet Bakker denken, waarom hij is gaan lange teugelen. Hij had een oud paard welke hij niet meer kon of wilde berijden, maar wel gezond wilde houden door goede gymnasticerende oefeningen.
Ja, ik wil Ingenioso mee naar buiten nemen, maar of dat op zijn rug is denk het niet.
Laten we nu eventjes heel reeël zijn. Ingenioso ziet geen moer. Hij staat dag en nacht op het land. Boeren rijden af en aan, naast zijn weidje is een boomkwekerij, aan de andere kant is een drukke doorgaande weg. Hij loopt met soortgenoten, zijn zoon en regelmatig naast de shetjes of naast Jeen en zijn dames. Goke, een Friese merrie, is hevig geïnteresseerd in de Spanjaarden en neust regelmatig met Ingenioso (als Jeen effe staat te dutten ) Eén grote groep is niet mogelijk, daar hij zich letterlijk qua gehoor vasthoudt aan één paard. Hij volgt op gehoor en als de hele zooi door elkaar gaat lopen rennen weet hij niet meer wie hij moet volgen en waar hij kan lopen, met als gevolg: alle palen tot boven de grond eruit. Ik heb het geprobeerd, maar het is niet in zijn belang en veiligheid. Ik heb hem wel laten wennen aan de shetjes, zodat Nolasco niet gedoemd wordt tot "blinde geleide paard". Als hij het terrein af gaat, staat zijn neus wagenwijd open ... hij ruikt en briest, zijn ogen worden groot en zijn hele lijf is vol spanning. Tuurlijk kan ik hem vertrouwt maken met andere omgevingen en natuurlijk zal de spanning afnemen. Maar wat bewijs ik daarmee? Zoals Eddy terecht opmerkt, een blind paard hoeft niet het einde te zijn. Nee, dat hoeft ook niet. Maar zoals Cindy ook terecht opmerkt, een paard is zoveel meer als een dier waarop een mens moet gaan zitten.

Ik sta voor alles open, maar lees/hoor vaak alleen maar opmerkingen die gebaseerd zijn op "gezonde" paarden of gevoelens/emoties die vanuit de mens beredeneerd zijn.

Misschien moet ik eens een soort van open dag organiseren, zodat mensen zelf kunnen ervaren wat een blind paard nu eigenlijk betekent in de dagelijkse beslommeringen tussen andere gezonde paarden. De laatsten, de gezonden dus, snappen het blinde paard niet. "Hee, ik kom aanlopen met mijn oren naar achteren ... en jij wijkt niet?" Trap of bijt als gevolg. Ingenioso is, zover ik kan beoordelen, stik tevreden met zijn situatie. Ik wil hem alles bieden wat in zijn mogelijkheid ligt, maar zeker niet overvragen of situaties creeëren waarbij de grootste ongelukken kunnen ontstaan. Want zeg nu zelf, een volwassen blind paard van circa 600 kg in blinde paniek .... die houdt je niet, never niet! Ik heb het één keer meegemaakt en ik kan je zeggen ... doodeng! Niet iets om eens lekker mee te gaan experimenteren. Dat vind ik niet eerlijk ten opzichte van het paard!

Anja, Ingenioso kon niet beter terechtkomen dan bij jou.

Een oneliner ik weet het, maar ik kan er niks zinnigs aan toevoegen. Alles in jouw mail vertelt me dat jij de juiste beslissingen en manieren voor hem weet te vinden.

Anja Seijn schreef op maandag 8 februari 2010, 18:15:


Maarreuh ; een volwassen blind paard dat vol vertrouwen een piste binnenstapt (met publiek)
en met oortjes vooruit, een bitloze demo geeft !!!!!!!!!! Hoe NH'er kan je nog worden
Kzie het eerlijk gezegd wel zitten Mischien in combi met THE BIG WHITE ??

eddy DRUPPEL schreef op maandag 8 februari 2010, 20:07:


Geen kermisattractie? Geen druk? Geen andere belangen maar alleen het belang van Ingenioso voor ogen houden? Kortom, het paard mag de grenzen aan geven en deze grenzen worden gerespecteerd?

marjolijn schreef op maandag 8 februari 2010, 19:10:


Dank je, Marjolijn.

Anja Seijn schreef op maandag 8 februari 2010, 20:57:


Kweet dat je het zo niet bedoelt maar je beledigt me nu wel hé

eddy DRUPPEL schreef op maandag 8 februari 2010, 20:07:


mhhh ... daar doe je dit paard volgens mij écht geen plezier mee. De toeschouwers misschien wel, maar daar mag je het niet voor doen. Die kopen op de laatste plaats volgens mij.

Cindy Helms schreef op maandag 8 februari 2010, 22:09:


kopen = komen natuurlijk

eddy DRUPPEL schreef op maandag 8 februari 2010, 22:00:


Jij weet ook wel dat ik het niet zo bedoel. Maar dat is voor mij wel de enige voorwaarde.
Wat denk je, Eddy ... Zal ik over een maand of zo, eens een lang weekend met Ingenioso naar België komen? Vrijdag tot en met zondag, bijvoorbeeld. Slaan we twee vliegen in één klap. Ik kan dan gelijk kijken hoe Ingenioso zich nu gedraagt in een volstrekt vreemde omgeving en jij kan dan eens kijken wie Ingenioso is. Idee?
Enne, voor als ik je echt beledigd hebt ... in jou heb ik het volste vertrouwen, laat daar geen misverstand over bestaan!

Cindy Helms schreef op maandag 8 februari 2010, 22:13:


Ik twijfel daar ook over, Cindy, vandaar dat ik Eddy heb voorgesteld om een paar dagen met Ingenioso naar jullie toe te komen. Dat geeft naar mijn idee een beter beeld over het paard en kan Eddy eens aftasten wat je eventueel zou kunnen met Ingenioso. Ik weet wel dat Ingenioso aan de lange teugels zich vrij en veilig voelt en zich presenteert als een trots paard. Daarnaast moet eerst dat vraagteken blokkade/neurologisch aan de achterhand duidelijk zijn hé?

Anja Seijn schreef op maandag 8 februari 2010, 18:15:


Je hebt wel mijn laatste regel gequote, maar niet gelezen?

Cindy Helms schreef op maandag 8 februari 2010, 22:09:


Welk paard doe je WEL een plezier door erop te kruipen ? Daar gaat het helemaal niet om .Door Inje stilletjesaan zijn angsten en zweren weg te nemen
ga je hem terug vertrouwen geven en zijn belevingswereld vergroten !Is het berijden "nodig" ? Euh ,neen .Al de rest ook niet ! KAN HET zonder dit paard in zijn schulp te doen kruipen maar wel te laten openbloeien ? Das de vraag .
Als je niets doet kan je ook niets misdoen hé .Diegen die staan te kijven als je dan toch iets misdoet zijn meestal diegene die er het minste van bakken .IK zou met INje zien tot waar zijn grens van vertrouwen ligt en je zou soms verbaast zijn hoe ver hij WIL gaan !!

eddy DRUPPEL schreef op maandag 8 februari 2010, 23:43:


Is dit een "ja", Eddy?