Cindy Helms schreef op woensdag 10 februari 2010, 20:42:


Mmm, bij wijze van spreken File kan je oplossen, dat viaduct wordt al wat moeilijker

Cindy Helms schreef op woensdag 10 februari 2010, 20:44:


Euh, ik vrees dat er op die hele pony geen spiertje op zit.

Waaraan zie je dat dan precies, die ataxie?
En wat ik mij ook afvraag. Zou er een verband kunnen zijn tussen dracht/bevalling en de manier waarop die pony loopt?

Dat van die maximale bewegingshoek. Daar kan ik mij wel iets bij voorstellen als een paard een ongelukje voor heeft of nogal gek heeft gedaan ofzo. Maar hoe werkt dat dan bijvoorbeeld bij een slecht passend zadel?

Ans Jondral schreef op woensdag 10 februari 2010, 20:57:


dat hoeven geen bruuske bewingen te zijn hoor. Houding, rijtechniek, huisvesting, ... veel factoren spelen daarbij mee. Ook het zadel bv.

ze zet haar achterbenen niet normaal, ze loopt achteraan als een zatte mens dat doet. Ze zwalpt heen en weer. En neen idd, niets spieren, maar die quadriceps valt onmiddelijk op. Als je dan de symptomen en osteopatische bevindingen eraan gaat linken ...

te zware bevallingen kunnen ook problemen veroorzaken thv het bekken (ook de bezenuwing meestal adductoren), uitsluiten kan je dat niet zomaar natuurlijk net zo min als er onmiddelik aan gaan linken.

Cindy Helms schreef op woensdag 10 februari 2010, 21:05:


Van alleen artrose kan ze zo niet gaan lopen?

Ans Jondral schreef op woensdag 10 februari 2010, 22:24:


Ze loopt precies zoals mijn 33- jarig paardje, nadat ze waarschijnlijk gevallen was en hele zware ataxie was vastgesteld. Eerst kon ze helemaal niet meer lopen maar na een paar weken liep ze toch weer zo. Ze was onder behandeling bij Gerry van Oossanen. We hebben haar toch moeten laten inslapen omdat ze niet meer wilde (kon) opstaan.
Bij Zeleia hebben haar behandelingen echt goed geholpen, behalve dan het opstaan, dat moesten we met 4 man doen. Zoals gezegd lijkt het op ataxie.

groetjes Rita

Cindy Helms schreef op woensdag 10 februari 2010, 19:29:


Als je ze niet straft, beloon je ze dan?

Ans Jondral schreef op woensdag 10 februari 2010, 22:24:


volgens mij niet. Maar ik heb haar niet onderzocht dus kan ik dat niet met zekerheid zeggen.

Piet schreef op woensdag 10 februari 2010, 23:13:


uiteraard, ik beloon mijn paarden heel veel. Met stem, een aai, een lach of een snoepje. Ze moeten op zulke momenten echt wel weten dat het goed was en dat ik geen wrok koester omdat zij anders deden dan ik in gedachten had. Op die momenten uiteraard.

Erg vergelijkbaar met de manier waarop Indy liep, volgens mijn lekenkennis ataxie. Met therapie is het bij Indy zover verbeterd dat ze mee kon wandelen en op hele goede dagen een klein stapritje. Probleem bij Indy was dat ik haar NIET stil kon zetten ivm haar schouderblessure. De spieren maakten dat haar schouder kon functioneren. Ik probeerde haar zoveel mogelijk aan de praat te houden en ook te rijden indien mogelijk en veilig, dit op advies van verschillende therapeuten. Het was kiezen tussen twee kwaden.
Monique

Monique Meijer schreef op donderdag 11 februari 2010, 9:27:


Ja, moeilijk soms om te weten wat het beste is. Ben je er nu nog achter gekomen wat dat veroorzaakt had bij Indy?

Ik doe eigenlijk niks met die pony. Dat zou ook niet gaan, denk ik.
In de zomer moet ze alleen wel een aantal keren van weide wisselen en daarvoor moet telkens een eindje wandelen. Ik ben eerst nog behoorlijk aan het twijfelen geweest of ik dat wel mocht vragen van haar. (Ik had al scenario's in mijn hoofd van een pony die halverwege tegen de grond ging en niet meer verder kon.) Maar uiteindelijk heb ik dat toch maar gewaagd. En de laatste paar keren voor de winter ging dat wel redelijk goed. In't begin was het op't randje. Enkele straten voor de bestemming begon ze dan tegen mij aan te leunen om zichzelf rechtop te houden en leek ze haar evenwicht te verliezen. Toen heb ik toch wel enkele keren gedacht dat ze neer zou gaan.
Maar gek genoeg is die pony zelf dus bloedfanatiek. Die vind die verplaatsingen geweldig.

Recht staan is nogal wisselend. Enkele weken geleden kon ze echt niet recht. Ze probeerde het enkele keren maar zakte telkens weer in elkaar. Ik heb nog staan trekken en duwen om haar overeind te krijgen maar veel haalt dat niet uit natuurlijk. Toen wist ik het toch ook ff niet meer. Maar plots stond ze dan toch. 2 dagen later huppelde ze weer vrolijk rond en sprong terug vlot recht. Daar valt dus niet echt een lijn op te trekken.

Indy heeft volgens de dierenarts een vreemde zwieper gemaakt in het weiland, een of andere spagaat met als gevolg schade aan het si-gewricht en een kneuzing van de wervelkolom. De kneuzing aan de wervelkolom is weer overgegaan, kwam als een vieze naar dood dier stinkende zwelling naar buiten, echter niet doorgebroken maar door het lichaam afgebroken. De schade aan het si-gewricht was helaas te groot, wel verlichting van ander klachten door haar vreemde loopje (stijf, spierpijn) door Shiatsu, massage.

Monique

Anja... beetje laat, maar nog bedankt voor de linkjes. Vind eigenlijk dat ie aardig goed loopt voor een blind paard wat blijkbaar ataxie verschijnselen heeft.
De manier waarop hij zijn achterbenen plaats bij wending, zie ik bij mijn merrie ook
Gezien ze rugproblemen heeft, is bij haar ataxie dan ook erg waarschijnlijk

Moest overigens nog een en ander bijlezen, maar vond het wel jammer van die persoonlijke aanvallen dan weer.
Zoals ik het zie wil Anja gewoon kijken hoever ze met Ing kan gaan en ik denk dat dat heel goed is. Uitdaging kan voor zo'n levendig paard precies dat zijn wat hij nodig heeft. Het is juist veel makkelijker om dat dier maar in zijn paddockje te laten staan en geen risico's te nemen, maar wat heeft die blinde rakker daar nu aan? Hij is al zo beperkt. laat hem in hemelsnaam zijn grenzen verkennen.
En mocht het werkelijk lukken om met hem een demo te doen (al of niet erop, afhankelijk van zijn lichamelijke toestand) dan zie ik dat niet als een circusattractie, maar meer als het laten zien aan mensen wat je met een paard kunt bereiken als er vertrouwen is. En dat kan mensen dan weer een stimulans geven in de goede richting...
Want ongeacht hoe je over demo's denkt.... het zijn wel de Demo's die mensen kennis lieten maken met NH in de eerste instantie.
Zo zag ik laatste een dans van een balletdanseres die bij een ongeluk een arm verloor, depressief werd maar uiteindelijk weer ging dansen met een jongen die in een depressie zat omdat hij een been had verloren.
Als je die twee dan in een prachtige dans ziet, waarbij je alle beperkingen kunt vergeten, krijg je kippevel en besef je waartoe mensen in staat zijn... Geloof maar dat het die twee uit een depressie heeft geholpen om weer te kunnen dansen...
Waarom zou het voor een paard anders zijn? En waarom zou je dat dan moeten verbergen?
En lukt het niet, dan weet ik zeker dat het voor anja ok is en dat ze toch altijd veel leert van het gezamelijk bekijken wat Ing wel kan en wat niet.

En met trots zijn is niets mis.

Wat gevoeligheid van het onderwerp betreft en daardoor bepaalde reacties...Ook ik ben doorlopend af aan het tasten bij mijn merrie, zoals uit mijn topic kwaliteit van leven blijkt. Maar dat wil niet zeggen dat ik daarom problemen heb met het feit dat Anja trots is op haar spanjaarden en wat ze ermee probeert te doen.
Dat mag toch best....

Anja, Bent Branderup doet hogeschool met een blinde Frederiksburger!
Hoe lang dat paar al blind is, weet ik niet. Op de DVD is van blindheid helemaal niks te merken. Het paard doet alles meer dan perfect.

Misschien kan Marijke de Jong je hier meer over vertellen.

Marianne

marianne laenen schreef op donderdag 18 februari 2010, 9:24:


op buitenrit?
Neen, je hebt gelijk hij rijdt inderdaad op een blind paard (in de bak).

Cindy Helms schreef op donderdag 18 februari 2010, 10:10:


In een omheinde ruimte waarbij het paard het aantal passen leert kennen, geleid door zijn rijder over een waarschijnlijk vlakke gesleepte ondergrond waar het paard zich helemaal kan geven.
Mij lijkt het sterk dat zo'n paard buiten ook zoveel vertrouwen zou hebben want hij is niet in staat zelf zijn weg te zoeken (maw waar hij zijn benen neerzet op ongelijke ondergrond en op onbekend terrein).

Maargoed, ik heb geen ervaring met blinde paarden....

Groet, Pien