Stél dat mijn paarden het jaar rond enkele uren per dag zouden lopen én ik zou zien dat ze in minder goede conditie kwamen.... Wat zou ik dan doen?

Ik zou:
(1) éérst kijken naar de mogelijkheid van een tekort aan 1 of meer mineralen / vitaminen / sporenelementen / eventuele andere essentiele stof.

Concreet: ik zou m'n hooi laten analyseren als ik datzelfde hooi nog lange tijd zou voeren. Het laten analyseren van hooi dat over een paar maand op is en dan wordt vervangen door heel ander hooi, heeft weinig zin. Op basis vd hooianalyse kun je een idee krijgen of je paarden een bepaalde stof te weinig binnen krijgen en indien ja, daar concreet iets aan doen dmv een goed uitgekozen supplement.

Als hooianalyse weinig zin heeft (omdat je hooi regelmatig wisselt van samenstelling en herkomst) zou ik IJslands Zeewier kopen en dat geven als supplement. Niet meer dan nodig, met een klein beetje beginnen en indien geen verbetering optreedt in de conditie vd paarden, de hoeveelheid opvoeren tot max. de aanbevolen hoeveelheid per dag.

(2) kijken of het praktisch mogelijk elk paard in totaal wel even veel uren te laten werken, maar dan met langere pauzes tussen de werktijden (graas-/eetpauzes). Concreet (indien praktisch mogelijk): NIET eerst paard 1 drie uur rijden en daarna paard 2, maar paard 1 één uur, dan paard 2 een uur, dan paard 1 weer een uur, etcera.

Een paard is er immers op gebouwd om heel vaak kleine beetjes voer te eten, dus bijvoorbeeld 1 á 2x per week een rit van 5 - 6 uur en de andere dagen circa 3 uur, is op den duur misschien wel teveel gevraagd, óók als het gemiddelde tempo laag ligt.

Ik denk dat in de natuur paarden zelden urenlang lopen zonder tussendoor te eten. Als ze het doen, dan is dat m.i. uit noodzaak, bijv. als door droogte of sneeuw hun normale leefgebied niet langer voldoende voedsel biedt. Of als ze moeten vluchten voor brand, overstroming, etc. Máár zo'n tocht mag dan "natuurlijk" zijn, het betekent wel dat die paarden in conditie achteruit gaan en misschien dat de zwakste dieren het niet overleven.
Paardenhouders zoals Eddy en Pien willen - heel begrijpelijk! - hun paarden het hele jaar door in prima conditie houden. Daarom zijn lange trektochten met niet of nauwelijks te eten, zoals dat in de natuur wel eens voorkomt, niet van toepassing/niet wenselijk voor gedomesticeerde (les)paarden. Wij mensen willen immers niet dat de sterksten uit conditie raken en de zwaksten wellicht zelfs 't loodje leggen....

(3) als bovenstaande maatregelen niet zouden leiden tot het terug in prima conditie komen... pas dan kiezen voor bijvoeren.
Máár je hebt bijvoer in allerlei soorten.
Ik zou géén bijvoer geven met een hoog suiker / NSC gehalte.
Er is veel bewijs dat het lijf van een paard niet is berekend op het verwerken van suiker / snelle koolhydraten. Geeft ellende in de darmflora, ellende met zich langzaam opbouwende IR, ellende van een lijf dat verslaafd raakt aan snelle suikers en daarom steeds méér snelle suikers wil...

Om die redenen zou ik NIET kiezen voor biks, niet voor muesli, niet voor voederbieten.
Als ik toch zou (onder)vinden dat bijvoeding (iets naast hooi en gras) noodzakelijk is, dan zou ik de volgende producten overwegen en proberen:
- bietenpulp (geweekt)
- onbewerkte spelt vermengd met luzerne en/of geweekte Agrobs Pre Alpin Aspero, of Agrobs Wiesencobs (de toevoeging maakt die graanmaaltijd vezelrijker en voorkomt te snel eten / slecht kauwen)
- haver vermengd met luzerne en/of geweekte Agrobs Pre Alpin Aspero of Agrobs Wiesencobs
_______________________

*Ik heb niets nieuws geschreven in dit bericht, al deze dingen staan al in berichten die ik eerder postte in deze draad. Deze samenvatting is om (nogmaals) aan Eddy - als starter van deze forumdraad - te vragen wat hij hiervan vindt. Eddy, mijn vraag is: als jij andere keuzes maakt dan die hierboven, waaróm dan?*

grt,
Karen

P.S. @ Eddy: ik heb m'n stinkende-ketose bést gedaan om in dit bericht mijn visie zo kort, bondig en duidelijk mogelijk te verwoorden. Ik verwacht daarom - én omdat jij zelf deze discussie bent gestart - dat je het serieus en zorgvuldig leest en dat je m'n vraag wilt beantwoorden.

Als jij die verwachting niet reëel vindt of niet belangrijk vindt, oké... in dat geval zal mijn conclusie zijn dat ik geen of weinig energie meer wil steken in pogingen om met jou te discussiëren en jouw standpunten te begrijpen.
Dat bedoel ik niet dramatisch!! Met "drama" schiet ik niets op. Met een nuchtere conclusie over wel of niet met jou verder willen discussieren wél. Geen "ruzie", "hard feelings", etc. - gewóón, een nuchtere keuze.

Karen Koomans schreef op dinsdag 16 februari 2010, 21:29:


Kzal der morgen is goed voor gaan zitten zie , en je van repliek dienen ! NU moet je wel van mij weten dat ik eigenlijk niet discussier (vind het zonde van de energie !!) ik zeg wat ik te zeggen heb en ga niet echt meer verder op het onderwerp door als het in een nietes welles spelletje vervalt (waarin de meeste discussies vervallen dus !!) Wil je dit bekijken alsof ik niet weet waar ik het over heb of als ontwijking van andermans feiten ? Das jouw zaak ! Maar zo zit ik in elkaar .Take it or leave it

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 16 februari 2010, 22:30:


Oké, dat waardeer ik!


Mee eens dat welles-nietes discussies zinloos zijn. Voor mij is een discussie zinvol als dat nieuwe inzichten oplevert. Een goede discussie geeft daarom informatie (ervaringen, feiten en/of meningen).

Voor WIE het nieuwe inzichten oplevert, dat vind ik niet zo van belang (kan ik zijn, of jij, of iemand die deze draad leest en misschien niet meediscussieert; wie dan ook). Kennis en ervaringen leiden tot méér (en meestal steeds betere) kennis en ervaringen. Dát is wat ik leuk vind en nuttig, aan discussieren.

Ik zal jouw mening over bijvoeren - en die van ieder ander hier - respecteren, als ik snap WAAROM je die mening hebt. 'k Hoef 't er niet mee eens te zijn, en jij niet met mij (mag wel maar móet niet). 'k Wil "gewoon" iets altijd graag snáppen, snap je ?

grts,
Karen

Karen Koomans schreef :

Ik ben het zo goed als met je eens, ik wil echter iets toevoegen en aangeven wat wij hier doen om onze (les)paarden zoveel mogelijk te sparen:


Zoals wij het hier doen: Onze lessen in de piste duren 3 kwartier, de buitenritten duren een uur.
Na die 3 kwartier is er altijd een pauze van 15 minuten waarin ik de afspraken maak, omgezadeld wordt etc. Om 'uur' start de volgende les dan weer.
Op normale lesdagen werken onze paarden nooit meer dan twee lessen achtermekaar dus 2 keer 3 kwartier, daarna zeker één les pauze waarin ze worden afgezadeld en terug in de paddock/weide gaan dus ze kunnen dan bij eten. Soms moeten ze dan nog een keer lopen, soms twee, dus je komt met 4 lessen op hooguit 4 keer 3 kwartier is 3 uur.
Op de buitenritten lopen we soms wel 4 uur achtermekaar met dezelfde rijder. Daarin rust/graaspauzes. Maar we moeten ook geen watjes van de paarden maken he, het zijn net zoals Jack en ikzelf werkpaarden Er is niks mis met werkpaard zijn, als je daarin maar je grenzen niet overschrijdt.

> Een paard is er immers op gebouwd om heel vaak kleine beetjes voer te

Ja, je moet steeds het welzijn van je paarden blijven bewaken.
Het leven van een lespaard is af en toe redelijk intensief, alhoewel, als ik naar onszelf kijk werken Jack en ik hééél wat meer uurtjes. Aan de andere kant; wat moeten ze nou lopen? Ze staan lekker op de weide in een groep, kunnen 24/7 met de kop omlaag eten, spelen, sexen, klooien, verdringen zich om je aandacht als je de weide inkomt (Jack is de grote masseur), weinig stress (Pien regelt het allemaal) maandag, dinsdag vrije dagen. In de winter de helft aan activiteiten.

Wat het intensief maakt is dat er vaak verschillende mensen op hun rug zitten, sommigen rijden erg goed, maar er zijn er ook bij die een stuk minder rijden. Dat is nou eenmaal zo. Het kan voor sommige paarden een vorm van geestelijke stress betekenen. Dus het is noodzaak dat je kunt zien hoe je paarden reageren, of het niet teveel voor ze is, en of ze wel geschikt zijn als lespaard. Dat blijft een constante afweging. Echter, deze manier van werken geeft ons wel bestaansrecht waardoor deze paarden (en wij) dit leven kunnen leiden. Zouden wij dit zo niet doen dan zouden we nooit zoveel paarden kunnen onderhouden en stond het gros nog ergens in z'n eentje op stal of werd op een paardonwaardige manier gereden. Niet om mezelf op de borst te kloppen (heb ik niet zo nodig hoor) maar om aan te geven dat je wat aangaat met elkaar, dat er mooie momenten zijn, maar dat je soms ook moet doorzetten wanneer het even niet zo makkelijk is. Het is de kunst daar een bevredigend evenwicht in te vinden voor zowel mens als dier.

Groet, Pien