Frans Veldman schreef op maandag 22 februari 2010, 11:34:
> Khani heeft vroeger een beenbreuk gehad, en maanden in Utrecht in de
> kliniek gestaan. (Voor onze tijd).
> Hij is niet snel bang, maar spuiten en naalden herkent hij. Heel goed
> zelfs.
> Hoe wil je dat eruit trainen? Het is geen vertrouwenskwestie, want die
> prik komt toch. Als we hem zouden trainen, belazeren we hem, schenden we
> zijn vertrouwen, want hij krijgt die prik toch.
Ik weet niet of je dit zo moet zien (het schenden van zijn vertrouwen).
Ik heb bijv. Jovarna destijds moeten trainen om haar een wormspuit te kunnen geven. Dat kreeg ik toen namelijk niet in m'n uppie voor mekaar. Toch heb ik dit getraind en sindsdien lukt het prima. Heb ik nu haar vertrouwen geschonden? Ik denk dat ik juist vertrouwen gewònnen heb.
> Hij is machtig sterk, het is absoluut onmogelijk om bloed te tappen.
> Steigeren, maaien met de voorbenen, je kan met je hele gewicht aan het
> halster gaan hangen, hij tilt je gewoon op. Been there, done that.
Dit gedrag vertoont Jovarna wanneer ze slechts enkele seconden een praam op heeft.
En ook wanneer ze zonder verdoving tandartsbezoek heeft.
Levensgevaarlijk is het, een totaal ander paard.
Dus als jij in die situatie voor een praam kiest, lijkt me dat een prima keus. Maar in je voorgaande berichten kwam het op me over alsof je heel erg voor een praam zat te pleiten, alsof het helemaal prima en erg paardvriendelijk zou zijn.
Warboel
