Karen Koomans schreef op dinsdag 23 februari 2010, 17:55:



Wat je hieruit nu gegrond kan concluderen is dat het wegsturen mogelijk belonend is. Wellicht reden voor een verborgen camera in de kinderkamer om er achter te komen wat er nu precies zo belonend is (is er bijv. TV op de kinderkamer, met een door de ouders ongewenst of onbelangrijk gevonden programma dat bekeken moet worden om er op school over te kunnen mee praten en niet als gekke Gerritje gepest te worden?).

Als professionele analyse dus nog uiterst vaag zo. Je wilt ook weten hoe vaak, wanneer, welke intervallen (ik neem deze keer uit de beschrijving "frequentie van de driftbuien" aam dat het niet iedere maaltijd is, dus is er sprake van intervallen), latentiewaarden, magnitude van treiteren om naar kinderkamer te mogen, etc.
Bijvoorbeeld: als tyranniserend pokkekind niet iedere keer naar zijn kamer gebonjourd is omdat ouders misschien denken dat het toch een keer eten moet of anderszins dergelijke onzin, dan veranderd dat al het hele schema en alles wat eruit geconcludeerd kan worden.

Als ik een dergelijk gezin in praktijk zou moeten analyseren/behandelen voor het specifieke eettafelprobleem zoals gegeven zou ik er een verborgen camera boven hangen, misschien ook een in de kinderkamer. Misschien is het camera gedoe niet nodig; bijv. wanneer uit concordantie met de TV-agenda op internet blijkt dat de driftbuien om van tafel gestuurd te worden precies samenvallen met een bepaald programma dat niet op uitzendinggemist.nl komt

Misschien is het hele behavioristische research gedoe niet nodig en volstaat het als vertrouwenspersoon simpelweg vragen aan het kind wat de bedoeling is. Maar daar is de opdrachtstelling niet voor bedoeld - geef mij maar ponies...