Daisy loopt nu op de eeuwige weilanden.
Maandag werd ik gebeld door stel dat Daisy de hele dag al languit met gestrekte beentjes in de regen lag. Toen ik kwam stond ze weer lekker hooi te eten en leek er niks aan de hand. Mijn stoere pony speelt mooi weer als ik er ben, dat is duidelijk!
K heb de DA gebeld en een afspraak voor de volgende dag gemaakt om haar in te laten slapen. Dit kon zo niet langer!!
Het was de moeilijkste beslissing van mn leven!! Hart verscheurend!
Maar voor mijn mooie stoere eigenwijze shet het beste.
Gister om 12 uur kwam de DA. Ik had Daisy maandag alles verteld. Blijkbaar had ze er vrede mee, want ze liep zo me naar de binnenbak. K heb haar samen met mn paard Bob los in de binnenbak gezet, en daar is ze op een vredige manier in geslapen met Bob er bij.
Bob was heeeel rustig en heeft nog 1 x aan haar geroken na dat ze de eerste injectie had gekregen ,en daar na ging hij bij de deur in de rouwstand staan.
K heb vreselijk veel verdriet, maar weet dat het voor haar beter is zo.
K had mn vriendin bij me de hele dag ( die had vrij genomen voor me!), en een andere vriendin heeft haar paard Noa ( beste vriendin van Bob) ingeladen en is naar me toe gekomen ( van uit Alphen aan de Rijn!) zodat Bob niet alleen zou zijn die nacht.
Zij was er bij toen Daisy aan de weg gelegd werd en ze vertelde me dat Bob en Noa aan het hek op een paar meter afstand van Daisy, dicht tegen elkaar aan stonden en een uur samen in de rouwstand hebben gestaan.
Daisy is niet meer, Ze heeft ook geen pijn meer.
Het verdriet is groot, en ik zal haar vreselijk missen, maar het was onvermijdelijk.
Groetes een verdrietige Wendy & Bob
Warboel
