joop schreef op woensdag 10 maart 2010, 19:05:
>> Oeps, maar ik ben een afvallige hoor! Ik LAAT mijn paarden bekappen en
>> vijl zelf cosmetisch wat in het rond. Het ging nl langzaam maar zeker toch
>> fout. Voordeel van een externe bekapper is dat mijn spanjaard, die ik
>> terug op ijzers had gezet wegens verregaande gevoeligheid, nu onder goede
>> supervisie wél probleemloos blootsvoets kan.
>> Maar dat neemt niet weg dat een sociaal dagje altijd welkom is.
>
> Dus hier een voorbeeld van hoe het goed fout kan gaan. (en ook weer
> helemaal goed kan komen)
Klopt. Met Buck viel het wel mee, er zat onbalans in de hoeven: voor iets ondergeschoven verzenen, achter te lange tonen, dus compensatie in bekken, toonlanden en rondom fikse flares. Na bekappen ging hij meteen hiellanden. Na magnesium werd hij definitief goed op het harde.
Cadiz was gecompliceerder: een bijzonder scheef afslijtende rechterachterhoef, linksachter wat minder, scheve stralen, platte zolen en verregaande gevoeligheid. Hij is in enkele fases corrigerend bekapt en op de rails gezet, heeft nu geen O-achterbenen meer, is nagenoeg goed op het harde, ook steentjes en doet de zijgangen gemakkelijker.
Ik laat het bekappen dus graag aan een ander over, bang dat het uit de klauwen loopt en rasp heel wijverig voor de vorm wat in het rond. De aanvechting om het zelf te willen doen kan ik goed onderdrukken.
Warboel
