Karen Koomans schreef op donderdag 11 maart 2010, 16:48:


Vertaling klopt niet, moet zoiets zijn:
Dit paard, Barney, liet een aantal uitdagingen zien aan zijn eigenaar. Hij was op het Parelli Centrum in Ocala voor een vijfdaagse Level 1 cursus, meer dan 5 jaar geleden hebben we dit gefilmd voor leerzame redenen en hebben het gepubliceerd in ons Level 1 Pakket.

Het paard (en eigenaar) heeft dus pas kennis gemaakt met de Parelli games, tijdens zijn 5-daagse cursus. En er is niet al 5 jaar Parelli op het paard losgelaten.

De eerste keer dat ik het filmpje zag, was ik ook geschokt.

Groet,

Raymonde

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 11 maart 2010, 15:47:




En waarom Eddy? Omdat ie helemaal NIETS geleerd heeft. Laat staan respekt.
Ik ben geen profi, doe dit ook niet voor andere mensen of zo...
Dus het zou me al niet gebeuren dat ik zo'n dier voor me krijg.
Zou het me wél gebeuren, denk ik dat je met goed timen en goed gedrag belonen al een veel rustiger beeld zou krijgen. Buiten dat zou hij niet aan een lijn zitten.
Komt ie.... dan komt ie vrijwillig en wordt ie ook beloond.
Korte sessies maken.... en steeds weer pauzeren.
Omdat ie de beloning wil... dus een goed woordje, kriebel of voedsel... zal ie terugkomen. JIJ bent interessanter als de omgeving.

Maar: het filmpje geeft ook geen reeël beeld over hoe dit dier in werkelijkheid is!
Stel dat ie net in de voor hem vreemde omgeving is? En daardoor toch al opgefokter als normaal?

Enfin... heropvoeden is eerst. En daarna pas weer verder.
Just my 2 cents....

Groet,

Wil

Karen Koomans schreef op donderdag 11 maart 2010, 16:48:

Welnee joh! Dit is gewoon een paard wat niet begrijpt en niet begrepen wordt, niets meer en niets minder. Waarom nu weer dat eeuwige etiketje plakken?
Dus ieder paard dat door mensen verkeerd wordt behandeld en zich uit is een borderliner?
Onzin!

Ik ga me nu op ongelooflijk glad ijs als pril paardeneigenaartje (2 jaar nu, dus geen 15 jaar studie), maar dan heb ik ook een borderliner staan die zichzelf genezen heeft!
Nolasco kwam hier zo gek als een deur aan. Niet te benaderen, vloog je bijna aan, kwam omhoog, sprong op je nek ... ga zo maar door! Dus een Hempfling-borderliner-gevalletje? Wel nee! Nolasco had gewoon een manier gevonden om mensen bij zich weg te houden.
Hoe opgelost? Simpel! Door hem goed te verzorgen, veel aandacht te geven zonder wat te vragen, ruimte gegeven .... En nu? Zeldzaam lief, sociaal en communicatief kereltje! Niks geen Hempfling, niks geen Parelli (die ik overigens al vanaf het begin niet vertrouwde met z'n iets te witte tandpasta lach .... dat soort smiles kosten vaak erg veel centjes!) ... gewoon normaal doen, je eigen grenzen aangeven en goed zijn voor het dier. Je krijgt wat je geeft!

Dus bye-bye zwaai zwaai Hempfling's en Parelli's van deze wereld en welkom nuchtere down to earth paardenvolk die het hart op de goede plaats hebben!