> Nolasco kwam hier zo gek als een deur aan. Niet te benaderen, vloog je
> bijna aan, kwam omhoog, sprong op je nek ... ga zo maar door! Dus een
> Hempfling-borderliner-gevalletje? Wel nee! Nolasco had gewoon een manier
> gevonden om mensen bij zich weg te houden.
> Hoe opgelost? Simpel! Door hem goed te verzorgen, veel aandacht te geven
> zonder wat te vragen, ruimte gegeven .... En nu? Zeldzaam lief, sociaal en
> communicatief kereltje! Niks geen Hempfling, niks geen Parelli (die ik
> overigens al vanaf het begin niet vertrouwde met z'n iets te witte
> tandpasta lach .... dat soort smiles kosten vaak erg veel centjes!) ...
> gewoon normaal doen, je eigen grenzen aangeven en goed zijn voor het dier.

> Het paard (en eigenaar) heeft dus pas kennis gemaakt met de Parelli games,
> tijdens zijn 5-daagse cursus.

> En er is niet al 5 jaar Parelli op het paard
> losgelaten.

> van lennep schreef op donderdag 11 maart 2010, 18:07:
>
>> Ik hoor hem al zuchten Piet....pffffffffffff.

> paard, WAT een troost! Een paard wat op 3 meter uit enthousiasme alle 4 de
> benen in de lucht gooit en bijna agressief de hem bekende oefeningen
> uitvoert en ik zie dan het geëtter van een wereldberoemd iemand, is het
> dan gek dat ik zou zuchten?

>
> http://www.ebaumsworld.com/video/watch/80925308
>
> Hier zien jullie Linda Parelli aan het werk.

> Daarbij vertelt KFH dan, dat hier het paard het ene moment wordt opgejaagd
> (weggestuurd op basis van P+ / druk) waardoor in de ogen van het paard de
> trainer een jager/agressor is. En het volgende moment wil diezelfde
> trainer vriendelijk contact met het paard.
> ...knip...
> Maar al te vaak wordt net nadat het paard dat vriendelijke contact
> eventueel beantwoordt, het paard juist weer weggestuurd. De
> eigenaar/trainer wisselt dus voortdurend van rol, en dat in extremen:
> jager versus bondgenoot. Door de ogen van het paard is zo’n mens een
> onvoorspelbare schizofreen.