Peet schreef op zaterdag 20 maart 2010, 11:53:


Met min opmerking "dankjewel Isabel en Peet" in bericht #194215, bedoelde ik "dankjewel voor het aanbod". Je aanbod zou van pas zijn gekomen als PN de vertaling niet had willen plaatsen. Sorry voor het misverstand, als je dat anders had opgevat.

grt,
Karen

Anja Seijn schreef :




En zo is het, met name die laatste zin!

Groet, Pien

Spirithorses schreef op dinsdag 23 maart 2010, 10:30:


Zo zie ik het ook! Paarden lopen hier in en uit, en bij wat binnenkomt zit echt vanalles, ook totaal gestoord overkomende paarden. Na een tijdje komt het altijd weer goed, als ze hun draai gevonden hebben, verlost zijn van eventuele pijn en ellende, worden ze allemaal prettig in de omgang. Zelf Gigi, de merrie met de sarcoides: zij was een nogal
nerveus paard, dat zodra ze een halster of touwachtig ding zag aan de andere kant van de wei stond. Nu is alle angst verdwenen en is ze lief en geinteresseerd in mensen, terwijl ze toch regelmatig intraveneuze injecties krijgt die ze niet waardeert, ivm met de behandeling van haar ziekte. Ik ben echt verbaasd want bij haar dacht ik echt dat het een probleem zou worden haar vertrouwen te winnen.

Spirithorses schreef op dinsdag 23 maart 2010, 10:30:


Amai, dat vind ik wel heel kort door de bocht gaan. Dus enkel de mensen die jullie visie nastreven hebben het goed voor met paarden.
Ik denk dat er wel meer mensen het goed voor hebben met paarden, dan slechts een klein select groepje. Hetzij een andere methode hanteren. Zelfs vele topruiters zien hun paarden graag. En iedereen (de meeste dan toch) handelt naar eigen inzichten en overtuigingen, met de beste bedoelingen.

Gea R schreef op dinsdag 23 maart 2010, 11:39:


Zelfs als iemand handelt met de beste bedoelingen is dat geen enkele garantie dat het ook goed gaat. De beste bedoelingen kunnen overschaduwd door allerlei factoren: boosheid, frustratie, schaamte, angst, ongeduld, narcisme, te veel om op te noemen. Mensen slaan hun paard (of kind) omdat ze geen andere oplossing meer weten. En in de paardenwereld is het helaas nog algemeen aanvaard om een paard als je het nodig vindt te slaan. Topruiters zien hun paarden graag, maar de vraag is: waarom? vanwege de prijzen die ze kunnen verdienen? uit ijdelheid? tot zo'n paard te oud is om nog op top niveau te presteren, dan is het al snel uit met de liefde.

Gea R schreef :

Ik kan me voorstellen dat je dit kort door de bocht vindt.
Maar wat Joop net schreef is ook mijn ervaring.
Paarden die als 'gestoord' of 'gevaarlijk' bestempeld waren kwamen geheel tot rust in de groep, 24/7 buiten etc. Gewoon een andere manier van omgang/verzorging.

Feit blijft dat het merendeel van al deze, in de tradi wereld als probleempaarden gezien, wél uit een wereld van eenzame stalopsluiting en leren met véél druk kwamen....
Ik heb hier (helaas) teveel voorbeelden van.

Hier onderaan (scrollen) de 4 R's. Staat al jaren op mijn website:http://www.spirithorses.be/western.html

Groet, Pien