Zeker en aan de reactie van Cristel ook. Probleem is alleen dat het in stap allemaal prima lukt zoals Cristel zegt, maar in draf niet meer. Hij wil niet door de teugel lopen, maar de combinatie van mijn vraag om te versnellen en zijn onkunde dat te doen zoals het moet zorgen ervoor dat het "mislukt". Op de momenten dat hij de volte pakte had ik de teugel er meer aan dan ik wilde, maar hij was echt aan het kiezen welke van mijn commando's (versnellen of op de hoefslag lopen) voorang moesten krijgen. Soms koos hij voor terug naar stap vallen, soms voor de volte. Ik oefen juist in stap veel met reageren op zo min mogelijk signalen, zodat alles zo fijn mogelijk gaat.

Ik denk inderdaad dat ik het eerst toch met meer snelheid moet proberen en dan gaan vertragen. Dat is beter dan mijn positie te veranderen of de fout in gaan met de buitenteugel. De focus ligt ook niet echt bij het draven, eerst de basis nog verder uitwerken en perfectioneren. Maar ik heb nu wel een beter idee hoe ik er mee verder kan en dat ga ik met veel plezier doen!

Groetjes Karin

Het is ook een kwartje dat moet vallen bij het paard. Zo langzaam draven en dat zonder hand en langere tijd achter elkaar is iets wat hij van nature niet zou doen. Niet zo lang.
Het is goed mogelijk dat je je de eerste keren ontzettend sukkelig voelt omdat je steeds moet manen tot langzamer en dan weer aansporen tot draf en weer terug en vooruit etc etc. Geneer je niet voor eventueel klunzig lijkend gedrag, maar hou vol en bedenk dat als paard het niet doet, het geen onwil is, maar een andere balans die gevonden moet worden. Net als leren fietsen! Of net als leren fietsen op zo'n eenwielertje.
Je ziet vanzelf wanneer het goed is: dan heb je geen gewicht in je handen, de kont gaat meer op en neer deinen en de staart wordt losjes afgestoken. Dat is soms maar enkele passen, je raakt het makkelijk weer kwijt want een balansverstoring is zo gemaakt.

Christel Provaas schreef op maandag 22 maart 2010, 0:04:


Goopy is daarnaast ook nog eens gangenpaard. Bij tempoverhoging kan hij kiezen voor draf (is ontspannen) of zwijnepas (is gespannen). Is hij te stijf, moe, te druk in zijn hoofd, afgeleid, whatever, dan krijg ik gegarandeerd zwijn. Pas als alles klopt, dan behoort draven tot de mogelijkheden.

Mijn streven is altijd, of we nu rijden, los longeren, lange lijnen of wandelen, om draf te krijgen. En soms gaat dat heel goed, soms helemaal niet.
Ik wilde alleen weten welke oplossingen er tot de "minst kwade" behoorden en welke oplossingen (zoals de volte die hij pakt) ik moet vermijden. Dan kan ik op de beste manier verder oefenen.

Ik ben tevreden met alles wat lukt en hou rekening met wat hij gewoon niet (altijd) kan. Gisteren op buitenrit heeft hij ook bijna alleen maar gezwijnd. Maar wel aan een lange teugel op zijn race-paden, dus dan is dát de overwinning waar ik blij mee ben.

En ik doe alleen maar lange lijnen als er niemand kijkt hahaha, dan kan ik rondhobbelen wat ik wil hihi.

Groetjes Karin