Frans Veldman schreef op woensdag 24 maart 2010, 13:45:


Uiteraard, en natuur in evenwicht bestaat niet, dus als er geen hoger is, is er wel een ander probleem.

Maar daar gaat het eigenlijk niet over.
Aan de oorzaak van heel dit debat ligt een menselijke keuze, in dit geval bewust nieuwe soorten in een relatief klein gebied introduceren en dan de aantallen zich laten aanpassen aan het ecosysteem. De weerstand tegen de honger-situatie komt -behalve uit spontaan medeleven met individuele grote zoogdieren als wijzelf- voort uit het feit dat veel mensen vinden dat je toch verantwoordelijkheid blijft dragen voor de gevolgen van menselijk handelen zo lang deze te voorzien waren (geen toeval waren).

Groetjes,
Elke

ElkeW schreef op woensdag 24 maart 2010, 14:17:


???


Dat is overal zo. Ook in grotere gebieden. In Alaska hebben ze last van de beren die als ze honger hebben de dorpjes binnenwandelen. In Afrika struinen hongerige olifanten door de dorpjes heen. En overal waar wilde paarden zijn klagen boeren dat de wilde paarden de akkers leegeten.
Punt is steeds weer dat dieren, ongeacht de afmetingen van hun leefgebied, zich blijven vermenigvuldigen, tot er niet meer genoeg te eten is. Dat is miljoenen jaren zo geweest, en wie zijn wij om dat systeem onderuit te schoffelen met alle gevolgen van dien?


Nee, en als we alle olifanten afschieten of naar de dierentuin verbannen dan zijn er ook geen hongerige olifanten meer, en de beren zullen we die ook maar gelijk ruimen?


Ik vind dat dus een non-argument. Die beesten zijn daar nu, en of de eerste generatie nou uit een vrachtwagen is geklommen, met vloed aangespoeld is, of in de oertijd er zelf naar toe is komen banjeren dat doet er nu niet meer toe.


Aan dat laatste is zeker iets te doen met goede voorlichting.


Het gaat om het behoud van genen van paardachtigen. We hebben niets aan "aandachtspunten" van mensen. Die "aandachtspunten" zijn er ook bij de fok van Friezen en KWPN'ers, maar mensen hebben nou eenmaal andere aandachtspunten dan de natuur. Gevolg is dat overal waar mensen het fokbeleid bepalen de diersoort er niet bepaald op vooruit gaat.
Bedenk dat we al vele diersoorten, in verhouding tot de miljoenen jaren dat die dieren al op aarde leven, in een recordtempo met ons fokbeleid en aandachtspunten hebben verprutst.

De enige goede manier om te zorgen dat de soort erop vooruit gaat, is door uitsluitend te fokken met dieren die bewijzen sterk genoeg te zijn in alle opzichten om een barre winter te overleven.

Het zal onze tijd nog wel duren. Maar als we mensen over 300 jaar willen gunnen dat ze de dan inmiddels doorgefokte sportpaarden weer kunnen opwaarderen met goede paardengenen, dan zul je die genen nu veilig moeten stellen.


Niks te laat. Niks teveel mensen. Hek eromheen, mensen erbuiten, dieren erbinnen. Of de begrenzing van het biotoop nou wordt gevormd door de kust, een afgrond, of een Heras-hekwerk, maakt voor het verloop niets uit.

Frans

Ik las vandaag in de krant dat er besloten is hooi bij te voeren, omdat er na de winter juist de meeste honger schijnt op te treden. Dat de sterkste dieren het meeste hooi verschalken, wordt voor lief genomen.