joop schreef op vrijdag 26 maart 2010, 10:53:


U hebt gelijk. Ik besef dat ik er een zootje van gemaakt heb, door te herzaaien. Maar hoeveel mensen lopen er niet in dezelfde val? Ik heb dankzij de info hier en wat ik zelf ondervind, veel geleerd en de schellen zijn van m'n ogen gevallen.
Via EM ben ik dan die kalk beginnen strooien, samen met de mest van twee jaar oud die hier lag. Ze adviseerden om er iets op te spuiten die het leven in de bodem activeert, heb ik ook gedaan, om alles zo geleidelijk en natuurlijk mogelijk aan te pakken. Maar er waren veel tekorten, na de test...geen idee dat dat zo'n invloed kon hebben op m'n paardje. Voel me nu wel schuldig ...
Ik voel me gewoon gelukkig bij paarden, maar besef dat er veel meer en enorm veel geld komt kijken bij de verzorging. Probeer gewoon oplossingen te zoeken ...

Je moet je absoluut niet schuldig voelen hoor maria, bedoel dit wist jij ook niet van te voren en weidebeheer is uiterst lastig en je kan niet alles weten! jij probeerd het beste voor je paardjes te doen en dat is het belangrijkste, die intentie! iedereen kan wat over het hoofd zien en nu heb je meer kennis dan toen daar kan jij niets aan doen!!

Ik denk dat de meeste mensen niet weten hoe en wat met hun wei, en ik ben overgeleverd aan een pensionhouder dus dat stuk heb ik helemaal niet in de hand...

en zo zie je maar hoe meer kennis, hoe lastiger het allemaal wordt!

heilig zijn de simpele der zielen

het is ook heel lastig ik ken het, m'n bloeddruk loopt soms aardig op puur om het feit dat ik hier in de randstad woon en eigenlijk helemaal niet geschikt is voor het houden van paarden zoals ik vindt dat het zou moeten! als ik dat toen wist (ik was 13 toen ik idool kreeg) had ik er nooit aanbegonnen... elke x dat gevecht en uitgeleg aan maneges stallen, dat ik me paard meer buiten wil, dat ik eerst eiwormtelling wil en dan kijken wat we gaan doen met ontwormen, dat ik wil dat hij hooi krijgt in plaas van kuil, dat ik meer hooi wil etc. etc. en het erge is dan sta ik ergens waar ik het zo'n beetje voor elkaar krijg dan gaan ze opeens weg en staat mijn pony alleen.... en ik voel me heel vaak schuldig en vooral machteloos! want ja je paarden zijn je alles....

maar je kan niet meer dan je best, en met de kennis die je dan voorhanden hebt! daar kan jij niets aan doen! wees blij dat je verder kijkt dan je neus lang is, dat is al heel wat!

Nataschadevreede schreef op vrijdag 26 maart 2010, 11:24:


Inderdaad, voel je niet schuldig, ik ben blij dat we mede door PN allemaal veel kunnen bijleren en fouten herstellen en voorkomen.

joop

Al doende leert men....
Met alle info die je hier op de site kunt vinden over weidebeheer, kun je toch al een heel eind komen. Het is alleen wel zoeken naar wat het beste aansluit op je eigen situatie. Met zo'n site als deze ga je in ieder geval nadenken over allerlei zaken, i.p.v. klakkeloos maar te doen wat het meest voor de hand ligt.

Ik ben er zelf erg voorstander van om bodemonderzoek te doen. Zeker als je zelf (zoals ik) niet zoveel verstand hebt van plantjes/grassoorten/grondsoorten en voedingsstoffen. Dan weet je in ieder geval hoe het ervoor staat en waar je over praat. Dat maakt het al een stuk makkelijker.

Groetjes Jolanda

Nataschadevreede schreef op vrijdag 26 maart 2010, 11:24:


Thx, jij bent een schat echt waar . Ik ben zo blij ook met die link die je toegevoegd hebt.Tja, ik had dit niet voorzien idd. Ik dacht als gras iets minder is, dan geef ik goed hooi en een betrouwbare korrel met organische spoorelementen. In Frankrijk stond er alleen nog zuring op de weide, van die lange bruine staarten en ze kregen daar ook enkel hooi. Ik dacht dus dat 't wel zou meevallen hier bij mij. De andere zwartjes zitten goed in't vel, dus wellicht is ze gevoeliger geweest dan de andere voor dat gras hier, of ligt het aan nog iets anders...
't Is niet makkellijk inderdaad, maar ik ben wel elke dag dankbaar dat ze bij mij zijn en leer erg veel bij. Mag zeggen dat ik zolang ze bij me zijn, m'n geluk niet stuk kan .

Unartica schreef op vrijdag 26 maart 2010, 13:52:


Inderdaad Jolanda, dit is wel één van de interessantste fora die er zijn. Je leert veel en kritisch zijn is goed, maar ik merk dat iedereen nog bijleert.
Mocht ik ooit een weide kopen of huren, dan is't eerste wat ik doe een bodemonderzoek, is die niet ok, dan begin ik er niet aan. Probleem is dat als de bodem ontregeld is, het lang duurt vooraleer ze hersteld is. Bij mij zullen de bladeren uit het bos en de schaduwzone altijd voor problemen zullen zorgen, dus denk ik dat het vechten tegen de bierkaai is.
Hangt af natuurlijk welk type paarden je hebt en hoe gevoelig ze zijn, maar heb gemerkt dat sobere rassen juist gevoeliger zijn, terwijl ik juist daarvoor gekozen had omdat ik dacht dat ze sterker waren dan warmbloeden...

van lennep schreef op vrijdag 26 maart 2010, 10:24:


Lees dit nu pas Esther, idd, denk dat het een samenloop van omstandigheden is.
Vraagje, welke vit/mineralen gaf jij hem?
Ik zat met de man van St Hippolyt te discussiëren over organische en anorganische mineralen. Op de folder stond dat alles organisch was (er zitten alleen maar natuurlijke stoffen in) en hij zei me dat in Duitsland streng gecontroleerd wordt. Ik weet dus niet of ik dit mag geloven...
Ik vroeg me af (ik las Christel Provaas ook) of equilife organische mineralen zijn, ik neem toch aan van wel, gezien het zoveel kost...
Ik las dat Arabesk zei dat mineralen altijd anorganisch zijn, maar dan las ik via de link van Natascha dit:
http://www.voergezond.nl/pageID_9289621.html
Organisch of anorganisch gebonden mineralen: definitie

Beide termen slaan op de manier waarop mineralen gebonden zijn. Komen mineralen voor als een oxide of sulfaat zoals in meststoffen, dan spreekt met van anorganische mineralen. An betekent eigenlijk NIET-, dus niet-organische mineralen.
Tot de organische stoffen rekent men o.a. eiwitten, vetten of suikers. Men spreekt van organische mineralen wanneer mineralen zijn gebonden aan organische stoffen. In de natuur zijn organische mineralen vooral aan eiwit gebonden.

Zowel de Healthy Herbs Brokken als de Supplementen bevatten de nodige organische mineralen.

Ik durfde geen probiotica meer te geven, omdat hier beweerd werd dat dat toch niet helpt, maar ergens heb ik er al spijt van. Die prolisan vind ik persoonlijk wel heel goed en denk dat het geen kwaad kan om te geven aan haar.

Ik heb jaren lang een totaalsupplement van de paardendrogist gegeven.
Toen een poosje gestopt , daarna in aanraking gekomen met St Hippolyt , sempermin.
Dat heeft Maike meerdere jaren gehad , maar daar zat ook weer ijzer in , en ik zocht iets zonder ijzer.
Ben sinds oktober vorig jaar over op de f4f , met af en toe de vit.e/selenium erbij.
Vooral omdat het geen ijzer bevat , maar ook stiekem de hoop blijven houden op verbetering van zijn voeten.

Gr Esther

Maria Delavega schreef op vrijdag 26 maart 2010, 21:35:


Bij de door PN verkochte Magnesium staat er expliciet bij dat het organisch is. Frans en Ilona konden nergens organische Magnesium kopen en hebben het om die reden zelf laten produceren.

Bij equilife f4f zie ik niets staan over organisch of niet en ik denk daarom dat dat geen organische mineralen zijn. Frans , Ilona - klopt dat of vergis ik me?

Karen

e m kraak schreef op donderdag 25 maart 2010, 23:20:


Wel als dat veld helemaal vol staat met zinkviooltjes, maar dat is meestal niet zo.
Klaver groeit graag op kalkhoudende gronden, niet toevallig dat er veel/meer kalk in vlinderbloemige zit, toch?
Er staan ook nog andere planten, die bv hun voeding dieper halen en/of andere mineralen (die ook aanwezig zijn) behoeven. Het gaat om de variatie van de vegetatie (hé dat rijmt )


Tuurlijk, maar als er voldoende van alles is, is er ook keus om het ongezonde ongemoeit te laten. Zo lang als er gras te grazen is op mijn wei, laten ze de JKK met rust.

Nils en Olly
A horse that gets enough to eat will not be injured
by the cold, nor suffer from it in any way.

Maria Delavega schreef op vrijdag 26 maart 2010, 9:13:


Ik snap het effe niet. Je paard is niet lekker, je laat een DA komen maar die mag vervolgens niks geven terwijl dat wel nodig is.

Mis ik nou iets?
Groet, Pien

Spirithorses schreef op zaterdag 27 maart 2010, 8:36:


Nee, Pien, je mist niets volgens mij.
Ik zou als DA niet eens meer willen komen bij een bok die mij voor de derde keer een klap verkoopt en de eigenaar het blijkbaar leuk vindt! Zeker niet als ik alleen maar het paard mag bekijken en als het wat mankeert onverrichte zaken weer naar huis moet gaan. Ik zou dat eeuwig zonde vinden van mijn tijd en mij als een klein kind behandelt voelen. Ik snap de houding van sommige mensen niet ten opzichte van DA's. Als je het dan allemaal zo goed weet, waarom laat je dan een DA komen? Die mensen hebben een studie achter de rug van heb ik jou daar, zetten hun kennis en kunde in voor het belang van het dier en dan gaan wij alles ter discussie brengen? De beste stuurlui blijken nog altijd aan wal te staan.

Nils Vellinga schreef op zaterdag 27 maart 2010, 0:56:


Toch niet. Spreken over klaver is eigenlijk al een misvatting, net als spreken over gras. Er zijn veel verschillende klavers. De algemeen voorkomende rode en witte klaver (trifolium soorten) zijn helemaal niet kieskeurig en groeien bijna overal, elke grondsoort en pH. Ze binden stikstof in de grond. Veel algemeen voorkomende Trifolium soorten zijn niet erg kieskeurig.
Als je spreekt over vlinderbloenigen heb je al helemaal een generalisatie die niet opgaat qua eenvormigheid. De meeste vlinderbloemigen kunnen stikstof uit de lucht binden (met behulp van bacterien) De vruchten heten peulen. Niet alleen klaver maar bv ook pinda's en kikkererwt behoren tot de vlinderbloemigen.
veel voorkomend in NL:
klaver (trifolium)
rolklaver (lotus)
wikke (vicia)
luzerne (medicago)
honingklaver (melilotus)
lathyrus
en natuurlijk alle bonen zoals sperciebonen.



Dat is niet wat wordt bedoeld. Er zijn plantgemeenschappen (eenheid bv bos, waar in verschillende vegetatietypes kunnen worden gevonden) waar paarden niet kunnen gedijen, bv een oerwoud, of woestijn. (extreem voorbeeld)