Sandra van Bommel schreef op zondag 28 maart 2010, 8:49:


Hier ben ik het mee eens Sandra. Zoals Piet het uitlegt voor doelgroep (2) en - ongeveer - op de Resnick manier voor doelgroep (3).

Wat als alternatief zou kunnen, bedenk ik nu, is in het kader van ditzelfde doel het filmpje van Carolyn Resnick integreren in de happypaard site (via "embedding"). Dus niet persé een eigen filmpje gebruiken, om te laten zien wat ik probeer te laten zien hier. Al denkend terwijl ik schrijf, denk ik dat dat beter en veel duidelijker is, dan het filmpje met Joris. Mee eens?

Ook omdat ook ik vind dat in het kader van het doel van dit filmpje, het niet handig is dat ik ook clickertraining gebruik. Dat is verwarrend, voor de mensen voor wie dat filmpje bedoeld is (doelgroep 3). Die kunnen immers bij hun paard nog helemaal geen clicker training toepassen. Voor Joris vind ik het niet verwarrend - by the way.

Over het Joris op de cirkel vragen, in verschillende gangen. Dit is aangeleerd op basis van R+, clickertraining. Ik sta bewust niet stil als dat doe; maar gebruik lichaamstaal ongeveer zoals KFH in zijn eerste boek en video. Als íemand heel veel lichaamstaal gebruikt, dan is het wel KFH !

Dit in tegenstelling tot Parelli (althans, in Level 1). Carolyn Resnick zit qua gebruik van lichaamstaal (ik bedoel méébewegen, om het paard te ondersteunen in je vraag), denk ik meer richting KFH, maar zij is wat minder een uitgesproken "danser" dan hij .

Wat ik doe op het filmpje is (dus) m.i. niet steeds wegsturen, maar ook de oefening samen bewegen. Mijn alternatief voor longeren of de circling game. Die laatste twee oefeningen, waarbij je als trainer stil blijft staan in het midden van de cirkel, daar heb ik bezwaar tegen - zie m'n eerdere berichten daar over.

Ook belangrijk is dat Joris vrij is om te kiezen of hij meedoet, of weg zal lopen. Hij loopt los en de wei waarin we dit hebben gefilmd is groot.

Nogmaals: dát ik Joris vraag om iets te doen, afwisselend om in draf of galop te bewegen op een cirkel rondom mij en komen/volgen, dat is omdat er anders weinig tot niets gebeurt tussen mij en Joris, op een video over dit onderwerp (respect krijgen door voer op te eisen)... Door hem (2x geloof ik?) te vragen om vlak langs de etensbak in draf te gaan, terwijl ik zelf niet pal naast die bak sta, creëer ik extra kansen om opnieuw "respect te krijgen door voer op te eisen" - want dat is het thema van het filmpje.

Mbt de vraag of ik P+ gebruik en/of slechts signalen; ik heb het filmpje nogmaals bekenen en naar mijn eigen mening is het zo:

op 1.35 P+; als reactie op Joris die probeert uit de etensbak te snoepen
op 2.01 P+; als reactie op Joris die probeert uit de etensbak te snoepen
op 2.55 P+; als reactie op Joris die probeert uit de etensbak te snoepen

P+ = je voegt iets onaangenaams toe, om ongewenst gedrag te ontmoedigen.
Het ongewenste gedrag is hier het doen van pogingen om uit de etensbak te snoepen, zonder mijn toestemming.

De rest van wat ik doe zijn nmm signalen (cues), dus geen stimuli (motivators) - en natuurlijk is er ook nog R+, op de momenten dat ik click en daarna beloon..

Op 1.52 is mijn vraag niet duidelijk, ik sta teveel vóór het paard. Daarom stap ik opzij, om hetzelfde nog een keer te vragen, maar dan begrijpelijk

grt,
Karen

Karen Koomans schreef op zondag 28 maart 2010, 13:15:


Dat je gebruik maakt van "know your species" kan ik in het geheel niet afleiden uit je filmpje. Ik zie namelijk een vrouw die héél snel allerlei bewegingen en aanwijzingen maakt en totaal niet het geduld heeft te wachten op het antwoord.
Ik zit, net als Sandra, regelmatig op mijn eigen weiland ... bij mooi weer ga ik letterlijk zitten en kijk hoe ze bewegen, welke signalen, hoe ze mij in de gaten hebben zonder dat ze dat overduidelijk laten blijken en ... ik ervaar het als mijn beloning dat ze dan regelmatig even komen neuzen bij dat mens op de grond. Geweldige ervaring, iedere keer weer als ik zo'n reus van 650 kg langs mij heen zie trekken, die mij subtiel begroet en mij verder weer met rust laat. Dat is, volgens mijn bescheiden mening, wat communicatie onderling bij paarden is, subtiel en rust. Geen gefladder, geren, gejaag, gedoe of tig soorten aanwijzingen in een/tiende van een seconde zonder te wachten ... drijven of dreigen doen ze ook onderling ... maar jeetje, daar zijn nogal wat subtiele signalen aan vooraf gegaan.
Dit gezegd hebbende, nope ... ik zie geen "know your species", sorry!

Wat mij bij het zien van dit soort filmpjes en uitleg telkenmale naar boven komt, is de vraag waarom iedereen tegenwoordig een ander iets moet leren zonder aan zelfreflectie te doen. Ik "zit" nu 2 jaar in de paarden, ben een absolute beginner dus, maar heb me in die twee jaar vreselijk verdiept in allerlei soorten stromingen, allerlei soorten bedrijven of personen die zogezegd zouden weten waar ze mee bezig zijn. Diverse demo's gezien, diverse bedrijven/personen bezocht en ... ik word er 9 van de 10 keer niet vrolijk van. Ik zie in grote lijnen allemaal natte apen. We hebben een keer een cursusje hier gevolgd, we hebben een keer een DVD'tje van één of andere goeroe gezien en hoppa ... we gaan lesgeven. Ik met mijn bescheiden kennis van nog geen 2 jaar oud zie dat, ik zie ook de fouten en de bullshit verhalen die verteld worden. Door schade en schande ben ik wijzer geworden, dat dan weer wel. Veel komt allemaal op hetzelfde neer, met een andere sausje, met een ander naampje ... de één verzint een nog wolliger, vager of spirtueler verhaal dan de ander ... maar uiteindelijk doen ze in grote lijnen allemaal hetzelfde, maar verpakken het alsof het dé nieuwe methode is en zij hebben het bedacht. Vaak zie ik dan mensen les geven die ik mijn labrador Lotje nog niet zou toe vertrouwen. Ik zie mensen de klassieke beginnersfouten maken die als ik ze maak nog legitiem zijn. Maar ik geef dan ook geen les hé of wil niemand wat leren. Ik wil zelf leren, maar dan wel van iemand die mij kan laten zien dat hij/zij weet waarmee hij bezig is en niet voor iedere situatie een één of ander kluitje in het riet verhaal op loopt te hangen. Ook al kan ik niet veel zelf, maar ik zie nu binnen een paar seconde als iemand aan het werk is of hij weet waar hij het over heeft of een ingestudeerd verhaal afdraait. Ik speel vaak zelf het spelletje "zoek de fout" en geloof me, ik beleef 9 van de 10 keer weinig tot geen "ach" en "ohhh" momenten!