Karen Koomans schreef op zondag 28 maart 2010, 13:15:


Dat je gebruik maakt van "know your species" kan ik in het geheel niet afleiden uit je filmpje. Ik zie namelijk een vrouw die héél snel allerlei bewegingen en aanwijzingen maakt en totaal niet het geduld heeft te wachten op het antwoord.
Ik zit, net als Sandra, regelmatig op mijn eigen weiland ... bij mooi weer ga ik letterlijk zitten en kijk hoe ze bewegen, welke signalen, hoe ze mij in de gaten hebben zonder dat ze dat overduidelijk laten blijken en ... ik ervaar het als mijn beloning dat ze dan regelmatig even komen neuzen bij dat mens op de grond. Geweldige ervaring, iedere keer weer als ik zo'n reus van 650 kg langs mij heen zie trekken, die mij subtiel begroet en mij verder weer met rust laat. Dat is, volgens mijn bescheiden mening, wat communicatie onderling bij paarden is, subtiel en rust. Geen gefladder, geren, gejaag, gedoe of tig soorten aanwijzingen in een/tiende van een seconde zonder te wachten ... drijven of dreigen doen ze ook onderling ... maar jeetje, daar zijn nogal wat subtiele signalen aan vooraf gegaan.
Dit gezegd hebbende, nope ... ik zie geen "know your species", sorry!

Wat mij bij het zien van dit soort filmpjes en uitleg telkenmale naar boven komt, is de vraag waarom iedereen tegenwoordig een ander iets moet leren zonder aan zelfreflectie te doen. Ik "zit" nu 2 jaar in de paarden, ben een absolute beginner dus, maar heb me in die twee jaar vreselijk verdiept in allerlei soorten stromingen, allerlei soorten bedrijven of personen die zogezegd zouden weten waar ze mee bezig zijn. Diverse demo's gezien, diverse bedrijven/personen bezocht en ... ik word er 9 van de 10 keer niet vrolijk van. Ik zie in grote lijnen allemaal natte apen. We hebben een keer een cursusje hier gevolgd, we hebben een keer een DVD'tje van één of andere goeroe gezien en hoppa ... we gaan lesgeven. Ik met mijn bescheiden kennis van nog geen 2 jaar oud zie dat, ik zie ook de fouten en de bullshit verhalen die verteld worden. Door schade en schande ben ik wijzer geworden, dat dan weer wel. Veel komt allemaal op hetzelfde neer, met een andere sausje, met een ander naampje ... de één verzint een nog wolliger, vager of spirtueler verhaal dan de ander ... maar uiteindelijk doen ze in grote lijnen allemaal hetzelfde, maar verpakken het alsof het dé nieuwe methode is en zij hebben het bedacht. Vaak zie ik dan mensen les geven die ik mijn labrador Lotje nog niet zou toe vertrouwen. Ik zie mensen de klassieke beginnersfouten maken die als ik ze maak nog legitiem zijn. Maar ik geef dan ook geen les hé of wil niemand wat leren. Ik wil zelf leren, maar dan wel van iemand die mij kan laten zien dat hij/zij weet waarmee hij bezig is en niet voor iedere situatie een één of ander kluitje in het riet verhaal op loopt te hangen. Ook al kan ik niet veel zelf, maar ik zie nu binnen een paar seconde als iemand aan het werk is of hij weet waar hij het over heeft of een ingestudeerd verhaal afdraait. Ik speel vaak zelf het spelletje "zoek de fout" en geloof me, ik beleef 9 van de 10 keer weinig tot geen "ach" en "ohhh" momenten!