Hallo mensen

Nu ben ik dan na jaren wachten de trotse eigenaresse van een Groninger ruin van zeven jaar. Het paard was een lieverd toen ik hem op zijn stal kwam zien, ik heb hem ook gereden en dat ging prima. Hij heeft een zachte mond en heeft geen sporen nodig (maar dat heeft geen een paard volgens mij). Dus mijn lieve Boudewijn kwam naar ons toe. En nu zijn we twee dagen verder en begin ik mij af te vragen waar die lieve Boudewijn gebleven is. De eerste dag was hij totaal van slag, dat snap ik best. De tweede dag mocht hij even lekker door de modder rennen en rollen, maar vervolgens gleed hij onderuit op de stenen. Gelukkig was de smid net op de manege en die heeft direct zijn achterijzers er af gehaald. Het leken wel schaatsen! Dus ik denk wel dat hij nu meer grip op de bodem krijgt.
Maar alleen bij de gedachte al dat ik deze 700 kilo moet berijden staat mijn hart stil. Gelukkig heb ik nog een filmpje waarop te zien is hoe ik hem de eerste keer bereed, dan weet ik zeker dat het ook echt gebeurd is. Wie heeft er tips om het hem meer naar de zin te maken? Hij is wel heel erg verwend en ik moet hem ook nieuwe stalmanieren aanleren. Gelukkig gaat iemand anders hem voor mij de eerste keer berijden en zijn nieuwe omgeving laten zien, dit meisje vertrouw ik voor de volle 100% zij heeft zelf een nerveuze hoog in het bloed staande merrie doen veranderen in een vriendelijk volgzaam dier. En dat door overtuiging en zonder geweld. Maar wie mij een hart onder de riem kan steken is hierbij uitgenodigd om dat te doen!

Groetjes uit Barendrecht