Ik heb al een keer antwoord gegeven op het negeren verhaal. Ik negeer nooit! Of het zou moeten zijn om een extinctionburst te bereiken. Maar ook dat doe ik niet ,want ik weet niet of ik daar een goed genoeg trainer voor ben. Voor je het weet is het moment supreme voorbij en heb je je paard het inderdaad afgeleerd ipv een uiterste poging laten doen.
Ik vraag me serieus af welke twijfels je kunt hebben over de resultaten in het filmpje met joris bij het trainen met P+ Zijn reactie leek me duidelijk.
Het is tevens een ongeveer antwoord op Egon wat ik hier gemakshalve maar even neerzet.
Ik heb ook gezegd dat ik vind dat ik het filmpje met joris geen trainen vind, dat je daarin veel te grote stappen neemt, die eigenlijk alleen maar werken omdat je P+ gebruikt.
En het beroerde van P+ is dat het geen eind heeft, wanneer mag iets nog wel en wanneer niet meer is heel vaag.

Ik heb net in een losse flodder je het boekje van Robet Maurer aangeprezen.
Daarin staat hoe de hersenen van elk zoogdier leren.
Je kunt kiezen of je te maken wilt krijgen met de cortex ( daar kunnen we de aanzet tot veranderingen geven) of dat je wilt vechten met de amygdala ( de automatische vlucht of vecht reactie zetelt daar) die het leren onmogelijk maakt.
Hersenen zijn geprogrammeerd om zich tegen veranderingen te verzetten.
Met kleine stappen, zonder dat de amygdala wakker wordt, kun je het zenuwstelsel opnieuw bedraden, zodat in het algemeen het volgende gebeurt:
Kleine veranderingsstappen weken je los van de huidige situatie.
Ze leiden de vecht of vlucht reactie om en creëren nieuwe verbindingen tussen neuronen zodat de hersenen het proces van verandering overnemen en je snel je doel bereikt.
Ik ga nu even citeren: Eenvoudige vragen scheppen een mentale omgeving die ongegeneerde creativiteit en speelsheid verwelkomt. Als je anderen ( in dit geval een paard) simpele vragen stelt, kun je die creatieve kracht kanaliseren in de richting van je doelen

Karen Koomans schreef op vrijdag 2 april 2010, 2:16:


De man waar ik het meest van geleerd heb, ( ik hoor alweer een aantal zuchten, daar héb je 'm weer, Bob Bailey dus) heeft in een geheim project in samenwerking met de Nederlandse regering en de top van de hondentrainers in politiedienst een voorbeeld hond getraind. Het leuke was dat ik in Zweden als resultaat daarvan met voornamelijk Nederlandse politiemensen heb staan werken omdat ze het allemáál moesten leren.
De politiehond was in de loop der tijd zó vals geworden dat hij alles beet en afgemaakt zou worden.
De uitermate simpele strategie was dat hij overal in mocht bijten wat voor zijn bek kwam, maar alleen bijten op cue werd geclickt en beloond, want dat was het juiste gedrag. ( geen sprake hier van negeren dus)
Uiteindelijk beet hij alleen maar na de opdracht daarvoor.
Het hele verhaal heeft met een grote foto en een heel verhaal in de Telegraaf gestaan toen het beest later een grote Europese politiehonden wedstrijd won, is nu lid van een speciaal antiterrorisme team.
Alléén R+ en een zo simpel , zo dicht bij de grondbeginselen mogelijk blijvend, concept.